Бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими бисмии аллоҳи алхолқи албории алмсўр , бисмии аллоҳи алвоҳади алФотри алмдбр , бисмии аллоҳи алқодри алқоҳри алмқтдри ассаломи алмؤмни алмҳимни алъзизи алҷбори алмткбр .

Фсбҳони ман радади алъбди фии ҳзаҳи алоиаҳи байни сҳўу маҳв , кошифаи бнъти алолҳиаҳи Фошҳдаҳи ҷалола , сами кошифаи бнъти алрҳмаҳи Фошҳдаҳи ҷамола . Номи худовандии муқаддару муқтадир , фотиру мудаббир , холиқу мусаввир , авваласту охир , ботинасту зоҳир , на бовели оҷиз ва на бохр , аз Киев ботинаст ва бақадрат зоҳир . Худовандӣ ки дилҳо биёсуд бсмоъи ном ӯ , сарҳо биФрўхти бёФти нишон ӯ , ҷонҳо ором гирифт бшҳўди ҷалол ӯу ҷамол ӯ . Худовандӣ ки ҳар ки бо ӯ пайваст аз дигарон бибаред , ҳар ки қурб ӯ талабед чаҳ гӯям ки аз меҳнатҳо ва билетҳо чаҳ дид . Шеър :

эй ҷалолӣ , ки ҳар ки бҳзрти ту рӯй ниҳоди оламёни хоки қадам ӯ тўтёии ҳадақаи ҳақиқат худ сохтанд . эй азизӣ , ки ҳар ки бадаргоҳи иззати ту боз омад ҳамаи офаридагони худро алоқаи фитроки ҳазрат ӯ гардониданд . Ғуломи он муштоқам ки бар сари кӯии ҳақиқати оташии биФрўзд ! ҳбзои рӯзӣ ки хуршеди ҷалоли ту бмо назар кунад ! ъзизо вақте ки муштоқӣ аз мушоҳидаи ҷамоли ту хабарӣ диҳад , ҷони туъмаи созами бозиро ки дар фазои талаби ту парвозӣ кунад . Дил нисор кунам муҳибиро ки бар сари кӯии ту овозӣ диҳад . Ғолия гирдем мари оризиро ки аз шароби шавқи ту рангӣ гирад ! рашк барем бар чашмӣ ки аз дард ноёфт ту ашкии баборад . Ғулом он лофем ки ҳар вақте муфлисон бесармоя зананд на он муфлисон мегӯям ки ту доне . Ҷавонмардонеро мегӯям ки эшонро дар бадви иродати муҷоҳидати азим буд , хостии гарму риёзатии тамом , сиррии софӣу дилӣ бехусумату синае бемаъсият , ин сармояҳо бадаст оварда , он гуҳи ҳама бар кафи сидқи ниҳодау ббод бе ниёзии брдодаҳ ,у муфлиси вор дар пас зонуӣ ҳасрат нишастау бзбон шикастагӣ мегуяд :

« таборак » муфассирони тафсири ин калима бар се ваҷҳ кардаанд чунон ки дар навбати дувуми шарҳи додему вуҷӯҳи сано бар ҳақи ҷли ҷалола бар он се ваҷҳ мунҳасираст : агар гўӣими таборак эй дому сабти ман лами излу лои изол , саноеаст бзкри зот ӯу ҳақ ӯ ҷли ҷалола .

Ва агар гўӣими таъолӣу артФъу такаббур , саноеаст бзкри васф ӯу ъз ӯ . Ва агар гўӣими ҳўи алзии иҷии ءи албркаҳи ман қибла , саноеаст бзкри эҳсон ӯу фазл ӯ бо бандагон ӯ : аввал ишоратаст бавуҷуди аҳадӣу куни самадӣ , дувум ишоратаст бсФоти сармадӣу иззати азалӣ , сеюм ишоратаст бкорсозӣу бандаи навозӣу меҳрбонӣ . Ва шарт банда онаст ки чун сноءи ҳақи ҷли ҷалола оғоз кунаду забони хеши бстоиш ӯ бигушоед муҷаррад ва мунфарид гардад , на бар дили ғуборӣ , на бар пушти борӣ , на дар синаи озорӣ , на бо каси шуморӣ . Таҳтаи худ аз ғубори ағёри ситурда , ниҳоди худро заҳри қаҳри чшонидаҳу ҳиммати худ аз зрўаҳи арши гузоронида . Гӯии тараб дар майдон талаб андохта , теғи қаҳр аз ниёами рҷўлити охта , хону мони башарияти бҷмлгии вопрдохтаҳ , бар нтъи ишқи муҳраи дили бохта , ҷомаи ҷафо чок карда , либоси вафои дӯхта , аз ду куни рамида ва бо дӯст орамида .

Пер тариқат гуфт : доне ки дил кӣ хуш шавад ? ки ҳақи нозир буд . Доне ки кӣ хуш буд ? ки ҳақи ҳозир буд .

Алзӣ назул алФрқони алии абдае абдаи алохлсу набӣаи алохсу ҳабибаи алоднӣу сафӣаи алаввалӣ , ликўни ллъолмини нзиро эй ликўни ллхлқи сроҷоу нурои иҳтдўн ба илои аҳкоми алқуръон ,у истдлўн ба алии тариқ алҳақу минҳоҷи алсдқ . Чаҳ зиён дорад Мустафои арабиро баъд аз он ки хуршеди фалаки саодат буду моҳи осмони сиёдат , муштарии олами илм , дар садафи шараф , тарози кисвати вуҷӯд , мифтоҳ дар ршод , мисбоҳи сарои сдод агар он мудаббирони снодиди Қурайш аз сари сбкборӣу сбксорӣу тиш худ гӯйанд : إни ҳозои إлои إФки ифтироау мунодии иззат инак Нидо мегуяд ки : назул алФрқони алии абдаи ликўни ллъолмини нзиро . Сайидӣ ки маншури тақаддуми кунин дар камар камол дошт ,у холи иқболи брхсор ҷамол дошт , сад ҳазор ва бист ваанд ҳазор нуқтаи набувват дар пеши барроқи ъз ӯ « трқўои трқўо » мезаданд ва худ аз ғояти тавозуъ дар олами бандагӣ бар харакӣ мухтасар нишастед , вари ғуломии сиёҳ ӯро бдъўт хондед иҷобат кардед . Гуҳии мураккаби ваии барроқи анвар ,у гуҳии мураккаби ваии ҳмории мухтасар , афсори вай аз лиФу полони вай аз лиФ . Ореи мураккаби мухталиф буд аммо дар ҳар ду ҳолати рокиби як сифат ва як ҳиммат ва як иродат буд , агар бар барроқ буд дар сараш нихват набӯд , ва агар бар ҳмор буд бар рухсори ъзи набувваташи ор ва мазаллат набӯд , касе ки бар маншури саодати ваии ин тғроءи сиёдат ва иззат кашида бошанд ки :у ллаҳи алъзаҳу лрсўлаҳ , ғубори мазаллат бар асорири ҷабин ӯ кӣ нишинад ? дар сифот ӯ салавоти аллоҳ алайҳ меояд ки : « кони талқи алўҷаҳи бсомои ман ғайри зҳк , мҳзўнои ман ғайри абуса , мтўозъои ман ғайри мзлаҳ » . . Дар бандагӣ афкандагӣ дошту хилоиқи аввалин ва охирин кимиёии камоли иззат аз остонаи маҷд ӯ фароз май рафтанд .

Офтоб ки хусрави сайёрагону шоҳ ситорагонаст чун аз бурҷи шарафи хеши сари барзанад , агар аҳли олами домани ҳамм дарҳам банданд . То заррае аз айни анвор ӯ бадаст оранд натавонанд , локин ӯ худ бҳкми караму тавозуъи чунон ки дар кӯшки султону сарой хоҷагон битобад , дар кулбаи идбори гадоёну зовияи андӯҳи даравишон ҳам битобад . Ва аз камоли тавозуъ ӯ буд салавоти аллоҳи алайҳ ки мушрикони Макка бтъиир гуфтанд : « мо лиҳозо алрасул иأкли алтъому имшии фии алأсўоқ ? » чист ин пайғомбарро ки таом мехӯрд ва дар бозорҳо мераваду бадасти хеши таом бо хона май барад ва бо даравишон ва гадоён менишинад ?у кзои кони алсиди салавоти аллоҳи алайҳи кони иълФи албъиру иқми албиту ихсФи алнълу ирФъи алсўбу иҳлби алшоаҳу иأкли маъаи алходму итҳни маъааи азои аъиӣ ,у кони лои имнъаҳи алҳёءи ани иҳмли бизоъатаи ман алсўқи илои аҳла . Ва кони исоФҳи алғнӣу алФқиру ислми мбтдءу лои иҳқри мо дъии илайҳу луи илои ҳшФи алтмр ,у кони иъўди алмризу ишиъи алҷнозаҳу иркби алҳмору иҷиби дъўаҳи алъбид ,у кони явми қризаҳу алнзири алии ҳмори мхтўми бҳбли ман лиФи алайҳи акоФи ман лиФ . Мушрикон ӯро бойени хисоли писандидау ахлоқи сутӯда меайб карданд ва таън заданд аз онкии дидаҳои эшон хира шудаи инкор буд , брмси куфри олӯда , ҳаргизи тўтёӣ сидқ наёфта лои ҷурми ҷамоли набуввату иззати рисолат аз дидаҳои номаҳрами эшон дар парда ғайрат шуд , то ҳаргиз ӯро ба надиданд ва чунон ки Сайид буд салавоти аллоҳи алайҳ ба нашнохтанд .

Ва троҳми инзрўни إлик ва ҳам лои ибсрўн . Ҷамоли набувватро дидае бояд чун дидаи садиқи Акбари задудаи истиғфор , дидае чун дидаи умр равшан карда субҳи қабули азал , дидае чун дидаи Усмон боз карда иқболи ғайб , дидае чун дидаи алӣ серума кашида ҳукми ҳақ то эшонро бахуд бор диҳаду ҷалоли иззати набуввати бҳкми лутфи азал бар эшон макшуф гардад ,у Сайид ( с ) эшонро аз рӯй тътФ ва тлтФ гуяд : « анмои анои лакам мисли алўолди лўлдаҳ » .