Қавлаи таъолӣ : ва мо أрслнои қблки ман алмрслини алоиаҳ , қоли ҷаъфари бен Муҳамад ( ъ ) фии ҳзаҳи алоиаҳ : ани аллоҳи таъолӣу тақаддуси лами ибъси рсўлои алои абоҳи зоҳираи ллхлқи иأкли мъҳми алии шурӯти албшриаҳу манъи сираи ани млоҳзотҳму алоштғоли баҳам , лони асрори алонбёءи фии рӯҳи алмшоҳдаҳи лои иФорқҳои баҳол .

Офтобӣаст , эй ҷавонмард , ки онро офтоб аноят гӯйанд аз машриқ азал барояд , бар ҳар синае ки тобад дар саодат ва каромат бирав кушояд .

Сар ӯ маъдани роз подшоҳ гардад , баҳри ҳоле ки буду баҳри кӯе ки равад мақсадаши даргоҳи аллоҳ буд . Дасти тасарруфаш аз кунин кӯтоҳ буд , пои ишқаш ҳамеша дар роҳ буд , бар пишониши нишони иқбол буд , дар дидаи яқинаши нури эътибори афъоли зўи алҷлол буд , бар рухсораш гул навол буд , дар машомаши рўоиҳи нафаҳоти равзаи висол буд . Бар сараши тоҷи виқор , дар буриши ҳалаи аФтқор . Бар зоҳираши кисвати убудийят , дар ботинаши назари рубубият . Инаст сифати пайғомбарону расӯлон ки хиёр халқанд ва сФўт башаранд , эълом исломанду амон ҷаҳонанд , бар сари кӯии шариъат доъёнанд ва бар лаби чашмаи ҳақиқат соқёнанд .

Аз рӯй ишорати мафҳум оя онаст ки дар зоҳир бо халқанд бҳкми башарият , дар хӯрду хоб ва дар ботин бо ҳақанд бнъти мшоҳдт дар инси висол бе ҳиҷоби Мустафо ( с ) чун Фои башарияти хўднгрсти худро чун эшон дид , гуфт : إнмои أнои башари мслкм , чун Фои хусусияти набуввату ъз рисолат нигараст гуфт : лсти коҳдкм ва чунон ки бар оламён фазл дошт бар пайғомбарону расӯлони ҳам фазл дошт , на дигари пайғомбарон чун вай буданд на бурҳони набуввати эшон чун бурҳони набуввати вай буд . Бурҳони набуввати анбиё аз роҳи дида ҳо даромаду бурҳони набуввати Муҳамади арабӣ аз роҳ дилҳо даромад . Бурҳони набуввати иброҳӣму муъҷизаи ваии оташи аъдо буд , муъҷизаи Мӯсои яди Байзо буд , муъҷизаи исои аҳёءи мўтӣ буд . Ин ҳамаи зоҳиру ошкоро буду маҳали итилоъи дидаҳо буд . Аммо муъҷизаи Мустафои бӯстони дӯстон буд , мисатони шарбати муҳаббатро гулистон буд . Иқўли аллоҳи таъолӣ : бали ҳўи оёти байноти фии судӯри аллазӣнаи أўтўои алълм . Балии Мустафоро мӯъҷизот бисёр буд ки маҳали итилоъи дидаҳо буд , чун иншиқоқи қамару тасбеҳи ҳаҷару каломи зӣбу исломи збу ғайри он , локин мақсӯд онаст ки Мӯсои тҳдӣ бъсо карду исо тҳдӣ бидам худ карду Мустафои тҳдӣ ба калом ҳақ кард ки : Фأтўои бсўраҳи ман мислаи . эй Муҳамади ту чун бомат рӯй дамӣу Асое бо худ мабар ки дами насиби беморон буд , Асо рондани харонро шояд . Ту сифати қадами мо бшҳнгӣ бо худ бабр то мӯъҷизати ту сифати мо буд на сифати ту , то чунон ки пайғомбарон чун ту наанд мӯъҷизати эшон низ чун мӯъҷизат ту набошад .

Явми ирўни алмлоӣкаҳи лои башарии иўмӣзи ллмҷрмини он мудаббирону бадбахтони бҳкми он ки захми хӯрдагони адл азал буданд , бар расӯли худои ақтроҳ оёт карданд , ду чиз хостанд : яке руяти малоика , дигари руяти ҳақи ҷли ҷалола . Ва злки фии қавла : луи лои أнзли ълинои алмлоӣкаҳ أў нарай рбно . Эшонро ҷавоб доданд ки яке Фриштгонро байнед рӯзи маргу рӯзи қиёмат бо азобу уқоб , ва гуфт : « лои башарӣ » яъне на Фриштгони раҳмат , он гуҳ гуфт :у иқўлўн , ҳҷрои мҳҷўро эй ҳромои мҳрмо яъне рؤиаҳи аллоҳи таъолии алайкум . Дидори ҳақи ҷли ҷалола ки хостанд , эшонро ҷавоб диҳанд ки он бар шумо ҳаромаст , ки дидори аллоҳи бсФти ризо на сазои коФронст , чаҳ кофаронро як дидораст бсФти ғазаб дар арсаи қиёмат дар вақти таҷаллии оми пеш аз он ки муъминон дар биҳишт шаванд . Ҳамонаст ки ҷой дигар гуфт : куллан إнҳми ани рбҳми иўмӣзи лмҳҷўбўн .

Яъне ани рؤиаҳи алрзо , лони ?лаами рؤиаҳи алсхту алғзб . Ин ояти далелӣ зоҳираст ки муъминонро ҳиҷоб несту ҳисоб бо эшон биҷуз итоб нест .

эй ҷавонмард ! ҳар ки аз дӯст маҳҷӯбаст дар айн билетаст врчаҳи калиди хзоини малик дар остин дорад , ва ҳар ки блтФи дӯст маҷзӯбаст дар айн атийятаст врчаҳи нон шабонгоҳ надорад . Сиррӣ сиқтӣ гуфт : аллоҳами мҳмои ъзбтнии Флои тъзбнии базли алҳҷоб ! бори худоёи баҳр чаҳ азобам кунӣ фармон турост аммо бҳҷоб азобам макун ки тоқати ҳиҷоб ту надорам .

Ва қдмнои إлии мо ъмлўои ман амали алоиаҳ . . . Яке аз перони тариқати ин оят мехонд гуфт : маро дар ҳамаи қуръони ин оят хуш ояд ки раб алъзаҳ мегуяд :у қдмнои إлии мо ъмлўои ман амали Фҷълноаҳи ҳбоءи мнсўро . Чун ин аъмоли олӯдаи мо ббод бе ниёзии бардаади мъомлт бо мо ҷузи бмҳзи фазл худ накунад ,у ончии бФзл худ кунад сазои карам ӯ буду сазои карам ӯ моро ба аз сазои аъмоли мо он гуҳ гуфт : ӯро ҷли ҷалола бар мо ҳақҳоаст аз тоъату ибодат , локини мо худ дар ниҳод худ муфлисем ва ӯ ҷли ҷалолаи боФлоси мо ҳукм кардау ҳоким чун боФлос касе ҳукм кунад хасмро аз вай чизе наёяд ,у إни кони зўи ъусраи Фнзраҳи إлии майсара , ҳар ки муфлисаст воҷибаст ки вайро муҳлат диҳанд то он гуҳ ки сармояи бадасти орад , ва мо сармояи ҷузи бони ҷаҳон бадаст нахоҳем оварад ки ганҷи фазл ӯ бар сари мо нисор кунад . Мо бҳстии хеш тавонгар нестем , бсФт вай тавонгарем , аз моу амали мо чизе наёяд , корӣ ки кушояд аз фазли ваии кушояд ва моро ки пазируфт на басӯрат мъомлти пазируфт , бони таъбия гоҳе пазируфт ки манзури назари илм азаласт . Ҳар чаҳ дар олам чизаст табаъи он таъбияаст . Бош то фардо ки он таъбия ошкоро кунад ва дар хазонаҳо боз наад , хазонаи раҳмат бъосён диҳад хазинаи фазл бмФлсон диҳад . То ҳам аз хазинаи ваии ҳақи ваии бгзорд , зеро ки бандагон аз он худ ҳақ вай натавонанд гузорад .

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ ҳар чаҳ май нишони шимурдами парда буд ва ҳар чаҳ мемоя донистам биҳдаҳ буд . Илоҳии як бори ин пардаи ман аз ман бурдор ва айб ҳастӣ ман аз ман водор !у маро дар дасти кӯшиши бмгзор ! илоҳӣ кард мо кард мо дар меар ,у зиёни мо аз мо водор ! эй кирдигори некӯкори ончӣ бе мо сохтӣ бе мо рости дор !у ончии ту бртоўии бмои мспор ! .