Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими баном ӯ ки ҷонро ҷонасту дилро аёнаст , баном ӯ ки ёд ӯ зинати збонҳосту меҳр ӯ роҳат равонаст , баном ӯ ки висол ӯ бадв олам арзонаст , ва ҳар чаҳ на ӯст ҳама айн товонаст , ва ҳар чаҳ на ёд ӯ тухми ғмонсти баном ӯ ки вуҷӯд ӯро иллат на , сунъ ӯро ҳиялат на , аввалят ӯро бдоит на , охирят ӯро ниҳоят на . Дар ҳукм ӯ рибт на дар амр ӯ шабаҳат на . Дар қадар ӯ зиллат на дар вуҷӯд ӯ қиллат на . Ҳар чаҳ кунад касро бирав ҳуҷҷат на , ва ӯро бҳичи чиз ва ҳеҷ каси ҳоҷат на .

Баном ӯ ки ҳар чаҳ хоҳад тавонад ва ҳар чаҳ тавонад донад . Якеро бихонад якеро баранд , бҳичи ҳукми дрнмонд . На кас бова монад . На ӯ бкс монад , ин маънӣ яқин донад ӯ ки : лӣси кмслаҳи шайъ ء бархонад .

Пер тариқат гуфт : илоҳии ту онӣ ки аз аҳотти авҳоми берӯнӣ , ва аз идроки уқули масӯнӣ . На муҳоти знўнӣ на мадраки ъиўнӣ . Корсоз ҳар мафтӯну фараҳи расон ҳар маҳзунӣ . Дар ҳукм бе чаро ва дар зот бе чанд ва дар сифот бе чунӣ .

?илами алифи блоءнои ман урфи кбрёӣноу лзми бобанно , ман шаҳди ҷмолно ва макун ман қрбтно , ман ақоми алии хдмтно , ҳар ки ҷалолу азимати моу кбрёءи иззат мо бишнохт ӯ аз блоءи мо рӯй нигараданд , ҳар ки ҷамолу лутфи мо бар нуқтаи дил ӯ таҷаллӣ кард аз даргоҳи мо рӯй нтобад ва як лаҳза аз суҳбати мо ншкибд . Ҳар ки имрӯз дар хизмати мо ху кард фардо ӯро аз қурбату васлати худ бе баҳраи нгрдоним . эй ҷавонмарди дил бо тавҳид ӯ сипору ҷон бо ишқу муҳаббат ӯ пардозу бғир ӯ илтифот макун , ки ҳар ки бғир ӯ боз нигарад теғи ғайрати дамор аз ҷон ӯ برارد , ва ҳар ки аз блоء ӯ бинолад дар даъвии дӯстӣ дуруст наёяд .

Мардӣ буд дар аҳди пешини меҳтарӣ аз салотини дайн . ӯро омири бен абд алқис мегуфтанд чунин меояд ки дар намози нофилаи пойҳои ӯ хӯн сиёҳ бигирифт , гуфтанд пойҳо бабр то ин фасод зиёдат нашавад . Гуфт писари абди алқис ки бошад ки ӯро бо ихтиёри ҳақи ихтиёрӣ буд . Пас чун дар Фроӣзу навофили вай халал омад рӯй сӯй осмон кард , гуфт : подшоҳо гарчи тоқат бало дорам тоқат бозмондан аз хизмати нмидорм . Пой май бабрам то аз хизмати бози нмонм . Он гуҳ гуфт касеро бихонед то оятӣ аз қуръон бихонад , чун байнед ки дар ваҷду самоъи ҳол бар мо бигардади шумо бакори худ машғӯл бошед , пойҳо аз вай ҷудо карданд ва доғ ниҳоданд ва он меҳтар дар ваҷду самоъи қуръон чунон бирафта буд ки аз он ?илам хабар надошт , пас чун мақарӣ хомӯш шуду шайхи баҳоли худ боз омад гуфт : ин пои бурӣдаи бглоби бшўӣиду бмшку кофур муаттар кунед ки бар даргоҳи хизмати ҳаргиз бар биўФоиӣ гомӣ наниҳодааст .

Ллаҳи алأмри ман қабл ва ман баъд қабл ӣнҷо азаласту баъд абадаст , ва маънӣ онаст ки аламри алозлии ллаҳу аламри алأбдии ллаҳи лони алрби алозлӣу алсиди алأбдии аллоҳ . Дар азалу абад худоаст ки ягона ва яктоаст . Дар амр бениҳоят ва дар илм беғоят ва дар ҳукм бе чарост , аз кӣ пешу пеш аз ҷо баҷост . Пеш аз мо дар азали моро буд ва бе мо дар абади баҳраи мост . Ин он рамзаст ки шаби миъроҷ бо меҳтари олам ( с ) гуфт : « ё Муҳамад кун лии комаи лами ткни Фокўни лаки комаи лами азал .

Пер тариқат гуфт : бқрб май нигар то инс зояд . Бъзмт май нигар то ҳурмат фазояд , миёни ин ва он мунтазир мебош то сабақи анояти худ чаҳ намояд , ллаҳи алأмри ман қабл ва ман баъди ҷой дигар гуфт : أлои ?лаи алхлқу алأмри олами халқро ниҳоят пайдосту олами амрро ниҳоят нест . Олами халқи ҷоӣз алзўол омаду олами амри воҷиб алдўомаст ва то мард аз олами халқи дрнгзрд раво набӯд ки бъолм амр расад аз ниҳоди худ мтърӣ бояд шуду нисбати халқят аз фитрати маърифати боз бояд бурид . Агар мехоҳӣ ки турои бъолми амри гузарӣ буд ва аз ниҳоди кнўдии бархестан ва аз нисбати злўмӣу ҷҳўлии боз баридан натавон алои бдрнгӣу рӯзгорӣ , ҳам чунон ки буқат даромадани дирангии бакор бояд берун шудан ҳам бдрнг бошад . Чунон ки нутфаи муддатӣ боз доранд то ълқаҳ гардад . Ва он гуҳи он ълқаҳи рӯзгорӣ мавқуф гардонанд то мзғаҳ шавад , ҳамчунин аз мзғаҳ то бъзом ва аз изом то ба лаҳм , он гуҳи муддатӣ дигараш бидоранд то дар равиш ояд . Ҳам чунин мард бидон қадар ки аз дасти худ брмихизди бомари ҳақ ошно мешавад чун аз сифоти худ бтмомӣ даргузашт шоиста амр шуду бҳди булӯғ рҷўлит расед . Он гуҳи ин рақам бар вай зананд ки : ман алмؤмнини риҷол ,у иўмӣзи иФрҳи алмؤмнўн , бнсри аллоҳи алиўми трҳу ғдои фараҳ , алиўми ибрау ғдои ҳираҳ , алиўми асФу ғдои лутф , алиўми бкоءу ғдои лқоء . Ҳар чанд ки дӯстонро имрӯзи дарин сарои балоу ъноҳмаҳ дардасту андӯҳ , ҳамаи ҳасрату сӯз , аммо он андӯҳу сӯзро бҷон ва дил харидоранд ва ҳар чаҳ маълум эшонаст Фдоءи он дард мекунанд чунон ки он ҷавонмард гуфта :

Довӯди пайғомбар чун он зулати сағира аз вай бирафт ва аз ҳақи бадв итоб омад то зинда буд сар бар осмон надошт ва як соъат аз тазаррӯъ нёсуд , бо ин ҳама хуш мегуфт илоҳии хуши маъҷунӣ ки инасту хуши дардӣ ки инаст . Илоҳии тухмӣ аз ин гиряу андӯҳ дар синаи ман буна то ҳаргизи азин дард холӣ набошам .

эй мискини ту ҳамеша бедард бӯдае , аз сӯзи дрдздгони хабари надорӣ , аз он гиря бар шодӣ ва аз он ханда бар андӯҳи нишони надидае :

Пер тариқат гуфт : илоҳии насиби ин бечора аз ин кори ҳама дардаст , мубораки бод ки марои ин дарди сахт дар хӯрдаст , бечораи он кас ки азин дард фардаст , ҳқо ки ҳар ки бад-ӣни дарди ннозд ноҷавонмардаст .

Иълмўн зоҳиран ман алҳёҳи алднё ва ҳам ани алохраҳи ҳам ғоФлўн , дар хабараст ки фардо дар анҷумани растохезу арсаи азмии дунёро биоранд басӯрат пери занӣ ороста гуяд : бори худоёи имрӯзи марои ҷазои камтари банда Эй кун аз бандагони худ . Аз даргоҳи иззату ҷаноби ҷабарут фармон ояд ки эй ночизи хасиси ман розӣ набошам ки камтарини бандаи худро чун туе ҷзоءи ваии даҳум . Он гуҳ гуяд : кунии тробои хоки гирд ва нест шӯ .

Чунон нест шавад ки ҳеҷ ҷой падед наёяд .

Ва гуфтаанд толибони дунёи се гуруҳанд : гуруҳеи дунё аз ваҷҳи ҳаром ҷамъ кунанд ҳар чун ки даст расад бғсбу қаҳр бахуд мекашанд ва аз саранҷому оқибат он наяндешанд эшон аҳл уқобанду сазои азоб . Мустафо ( с ) гуфт : касе ки дунёии ҳалол ҷамъ кунад аз баҳри тафохуру ткоср то гардан кашад ва бар мардум татовул ҷӯяд раби алъзаҳ аз вай эъроз кунад ва дар қиёмат бо ваии бахшам буд ӯ ки дунёии ҳалол талаб кард , бар нияти тафохур , ҳолаш инаст пас ӯ ки ҳаром талаб кунад ва ҳаром гирад ва хӯрд ҳолаши худ чун буд ?

Гуруҳи дувуми дунёи бадасти оранд аз ваҷҳи мубоҳ чун касбу туҷҷороту вуҷӯҳи муомилоти эшон аҳл ҳисобанд дар машйати ҳақ , ва дар хабараст ки : ман нўқши фии алҳсоби ъзб .

Гуруҳи сеюм аз дунёи басади ҷўът ва стар урат қаноат кунанд Мустафо ( с ) гуфт : « лӣси лобни одами ҳақи Фимои сӯии ҳзаҳи алхсоли байти искнаҳу сўби иўории уратау ҷрФи алхбзу алмоء » яъне касри алхбзи эшонро на ҳисобаст ва на итоб , агар урат напушанд ва таом нахуранд аз хизмати ҳақи боз монанди пас на бар насиби худ микўшнд ва на бар мурод худ мераванд ки аз баҳри ҳақи микўшнд ва бар мурод ҳақ мераванд . Мустафо ( с ) гуфт : эшонанд ки чун сар аз хоки бркннди рӯйҳои эшон чун моҳи шаби чаҳордаҳ буд рӯзи растохез ки халқи ду гуруҳ шаванд эшон дар гуруҳи аҳл васлат бошанд ,у злки фии қавлаи таъолӣу явми тқўми алсоъаҳи иўмӣзи итФрқўн , Фриқ манеҳам аҳли алўслаҳ ва Фриқ манеҳам аҳли алФрқаҳ , Фриқи ллҷнаҳу алмнаҳу Фриқи ллъзобу алмҳнаҳ , Фриқи ллФроқу Фриқи ллтлоқ .

Фأмои аллазӣнаи омнўоу ъмлўои алсолҳоти фаҳми фии равзаи иҳбрўн , мегуяд дӯстони худои фардо дар рўзоти биҳишт дар ҳзираҳи қудси миёни раёҳину ёсамини бшодӣу тараб самоъ кунанд мзомири инси фии мқосири қудси болҳони тҳмиди фии риёзи тҳмиди фии мақъад сидқ ъанд млики муқтадир . Фармон ояд бдоўди пайғомбар ки : ё Довӯди бони нғмти Довӯдӣу савти шӯрангезу овози дили рубой ки туро додаам збўр бархон , ё исрофили ту қуръон бархон ё Мӯсои ту таврот бархон ё исои ту Инҷил бархон , эй дарахти тӯбои бтсбиҳу тақдиси мо овоз худ бигушоӣ , эй моҳрӯёни фирдавс чаҳ нишинед хезеду дӯстонро истиқбол кунед . эй телҳои машки азФру кофури мънбр бар сари муштоқони мо нисор шавед , эй даравишон ки дар дунё ғам хӯрдед ва андӯҳ кашидед , андӯҳ басар омаду дарахти шодӣ бабр омад , хезед ва тараб кунед дар ҳзираҳи қудсу хилватгоҳ инс бинозеду сари биболин инс боз наед , эй мисатони маҷлиси мшоҳдт , эй махмурони хамри ишқ , эй ошиқони сӯхтаи саҳаргоҳон дар рукӯъу суҷуди ҷӯии хӯн аз дидаҳо равон карда , ва дилҳо бомед висоли мо таскин дода , гоҳ омад ки дар мушоҳидаи мо бёсоӣид , бори ғам аз худ фурӯ наеду бшодии дами занед , эй толибон бинозед ки нақд наздикаст . эй шаби равон ором гиред ки субҳ наздикаст . эй ташнагон сабр кунед ки чашма наздикаст . эй ғарибон шод зӣед ки мизбон наздикаст . эй дӯсти ҷӯён хуш бошед ки иҷобат наздикаст . эй муштоқон тараб кунед ки дидор наздикаст . ФикшФи алҳҷобу итҷлии ?лаами табораку таъолии фии равзаи ман риёзи алҷнаҳ ,у иқўл : анои алзии сдқткму ъдӣу атммти алайкуми неъматӣ , Фҳзои маҳали кароматии Фслўнӣ .

Пери тариқат дар муноҷот гуфт эй худовандӣ ки дар дили дӯстонати нур аноят пайдост , ҷонҳо дар орзӯии висолати ҳайрон ва шайдост , чун ту мавло караст ? чун ту дӯст куҷост ? ҳар чаҳ додӣ нишонаст ва ойин фардост . Ончӣ ёфтем пайғомаст ва халъат барҷост . Илоҳии нишонати биқрории дил ва ғорат ҷонаст , халъати висол дар мушоҳидаи ҷалоли чгўим ки чунаст :