Бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими номи худовандӣ ки доноӣ ҳар замиру сармоя ҳар фақираст , длгшоӣ ҳар ғамгину бндгшоӣ ҳар асираст , осӣонро узрпазир ,у афтодагонро даст гираст , дар сунъ беназир , ва дар ҳукм бемушираст , дар худовандӣ бешабиҳ , ва дар подшоҳӣ бевазираст , алӣаму хабир , самиъу басир , қодиру муқтадир ва қадираст :

эй худовандӣ ки фалаку маликро нигорандаи туе , эй азимӣ ки аз моҳ то моҳии дорандаи туе , эй карӣмӣ ки дуоро ниўшндаҳу ҷафоро пўшндаҳи туе , эй латифӣ ки атородиҳандау хаторо бар дорандаи туе , эй яктое ки дар сифати ҷалолу ҷамоли пояндаи туе , осӣонро шӯяндау толибонро ҷӯяндаи туе :

?илам , танзили алкитоби лои риби фӣаи ман раб Алъоламин гуфтаанд ки раби алъзаҳи ҷли ҷалола чун нури фитрати Мустафои бёФриди онро бҳзрти иззати худ бдошт чунонк худ хост . Фбқии байни ядии аллоҳи моӣаҳи алифи ом ,у қил : алифии оми инзри илайҳи фии кули явми сабъин алифи назараи иксўаҳи фии кули назараи нурои ҷдидоу киромаи ҷадидаи ҳазорон соли он нури фитрат дар ҳазрати худ бдошт ва ҳар рӯзии ҳафтод ҳазор назари бнъти миннат буи мекард ҳар назариро сиррии дигару розии дигар , навохтӣу Лутфии дигар , илмӣу фаҳмии дигар ӯро ҳосил меомад , ва дар он назарҳо бо сари фитрат ӯ гуфта буданд ки иззати қуръони мартабати дори исмат ту хоҳад буд . Он хабар дар фитрат ӯ росих гашта буд чун айни тинат ӯ бо сари фитрат ӯ бойен олам овараданд , ва аз даргоҳи иззати ваҳии манзил рӯй буи оварад , ӯ мегуфт арҷу ки ин таҳқиқи он въдаст ки марои он вақт доданд , раби Алъоламин таскини дили вайроу тасдиқи андешаи вайро оят фиристод ки : ?илам алиф ишоратаст биллоҳ , лоам ишоратаст ба Ҷабраил , мем ишоратаст ба Муҳамад мегуяд балетяти ману бқдси Ҷабраилу бмҷди ту ё Муҳамад ки ин ваҳии он қуръонаст ки туро ваъда дода будем ки мартабати дори набуввату мӯъҷизи давлат ту хоҳад буд , лои риби фӣаи ман раби Алъоламин шаккӣ нест дар он ки номаи мости ббндгони мо , хитоби мост бо дӯстони мо , моро дар ҳар гӯшае сӯхтае ки мисўзд дар орзӯии дидори мо , дар ҳар зовия эй шӯридае ки дорад дил дар банди меҳри моу забон дар ёду зикри мо , ниёзи даравишон бар даргоҳи мо , наҳифи муштоқони бадӣдори мо .

Аллоҳи алзии халқи алсмоўоту алأрз ва мо бинҳмо аллоҳаст ки осмону замини офариду ончии миёни осмон ва заминаст то лутфи худ фарои халқи намояд ,у неъмати худ бар бандагон тамом кунад . ӯ ҷли ҷалола ҳар чаҳ офарид барои халқи офарид ки худ бениёзаст , ва бо бениёзӣ корсозаст . Ҷой дигар фармуд : халқи лаками мо фии алأрзи ҷмиъои Наими дунёу таййиботи ризқ ки офарид аз баҳри муъминони офарид чунонк фармуд : қул ҳаии ллзини омнўои фии алҳёҳи алднёи кофар ки дар дунё рӯзӣ мехӯрд , бтФил муъмин мехӯрд . Он гуҳ фармуд : холисаи явми алқёмаҳи рӯзи қиёмати холиси мари муъминро буду кофарро як шарбат об набӯд , комаи қоли аллоҳи таъолӣ :у нодаии أсҳоби алнори أсҳоби алҷнаҳи أни أФизўои ълинои ман алмоءи أўи ммои рзқкми аллоҳи қолўои إни аллоҳи ҳрмҳмои алии алкоФрин .

Назирӣ дигар хон :у схри лаками мо фии алсмоўот ва мо фии алأрз ҷмиъо манеҳ аллоҳи таъолӣ мусаххар гардонид шуморо ончӣ дар осмон ва заминаст .Гар осмонаст сақфи ту , вар офтобаст чароғи ту , вар моҳаст равшанои ту , вар ситорааст роҳ бар ту , вар заминаст қароргоҳу бисоти ту , вари ҳубубу сморсти ризқи ту ,у алأнъоми халқҳо лаками туъмаи ту ,у алхилу албғолу алҳмири мураккаби ту , лбосои иўории сўоткми урати пӯши ту , ин ҳамаи офарид аз баҳри шумо то бидон манфиат гиред ,у худоиро шукр кунед , ва шуморо офарид то ӯро парастед ва бандагӣ кунед , комаи қоли аллоҳи таъолӣ : ва мо хилқати алҷну алإнси إлои лиъбдўн .

Алзии أҳсни кули шайъи ءи халқау бдأи халқи алإнсони ман тин . Периро меояд аз азизони тариқат ки ин оят хондӣ ва гуфтӣ : халқи алإнсони ман тину локини иҳбҳму иҳбўнаҳ . Халқи алإнсони ман тину локини разии аллоҳи анҳуаму рзўои анҳу .

Халқи алإнсони ман тину локини Фозкрўнии أзкркм . Чаҳ зиён дорад ин ҷавҳари ҳурматро ки ниҳоди вай аз гул бӯда чун камоли вай дар дили ниҳода , қимат ӯ ки ҳаст аз рӯй тарбиятаст на аз рӯй турбат , шараф ӯ ки ҳаст аз лутфи қадам илоҳӣаст на аз рафт қадами бандагӣ . Ҳақи ҷли ҷалолаи ҳамаи олами бёФриди фалаку малик , аршу курсӣ , лавҳу қалам , биҳишту дӯзах , осмону замин ,у бойени офарӣдаҳо ҳеҷ назари меҳр ва муҳаббат накард , расӯл боишон нафиристоду пайғом боишон надод , ва чун навбат бхокён расед ки бркшидгон лутф буданду навохтагони фазлу маодини анвори асрор , блтФу карами хеши эшонро маҳали назар худ кард , пайғомбарон боишон фиристод , Фариштагонро рақибон эшон кард , сӯзи меҳр дар синаҳо ниҳод , оташи ишқ дар дилҳо афканд , хутути имон бар сафҳаҳои дилҳошони набшат ки : кутуби фии қлўбҳми алإимон . Рақами муҳаббат бар замирҳошон кашид ки иҳбҳму иҳбўнаҳи он сар ки ӯро ҷли ҷалола бо одамиён буд на бо арш буд на бо курсӣ , на бо фалак на бо малик , зеро ки ҳамаи бандагон муҷаррад буданду одамиёни ҳам бандагон буданд ва ҳам дӯстон . Нҳни أўлёؤкми фии алҳёҳи алднёу фии алохраҳ .

Қул итўФокми малики аламути алзии вкли бкми луи лои ғФлаҳи қлўбҳми мо аҳоли қабзи арўоҳҳми алии малики аламути Флмои ғФлўои ани шуҳуди алҳқоиқи хотбҳми алии миқдори Фҳмҳму ълқи болоғёри қлўбҳм , вкли ихотбаҳи бмои аҳтмли алии қадари қӯтау заъфа . Ин хитоб бар қадари фаҳми арбоби русум ва одотаст ки аз ғифлати роҳи бҳқоӣқ ҳақ намебаранду лтоӣФи асрори азал май дрнёбнд , лои ҷурми шарбати эшон бар қадари ҳавсила эшон омад ва гарна аз онҷо ки ҳақиқатасту хитоб бо ҷавонмардон тариқатаст , малики аламути хоки без мамлакатаст . Дар хок маъдан меҷӯяд ва дар маъдан гавҳар меҷӯяд . Анноси маодини кмъодни алзҳбу алФзаҳ . Хок май безад то ту дар хок чаҳ парвардае : ёқӯтӣ , лаълии пирӯзае , ё на ки нФтӣ , қӣрӣ , санги резае , калимаи хабисае ё калимаи тайибае , хокии ббизд , раҳгӣ бипечад , устихонии бишиканад , ӯро бар он вадиати пок чаҳ даст буд , ва бо вай чаҳ кор дорад , ки на ӯ ниҳод то ӯ баргирад . Аллоҳи итўФии алأнФси ҳайни мўтҳо .

Хайри нассоҷи бемор буд малики аламути хост ки ҷон ӯ бардорад муаззин гуфт вақти намози шом ки аллоҳи Акбари аллоҳи Акбар , хайр гуфт : ё малик аламут бош то фаризаи намози шоми бгзорм ки ин фармон бар ман фӯт мешаваду фармони ту фӯт намешавад , чун намози бгзорди сар бар суҷуд ниҳод гуфт : илоҳии он рӯз ки ин вадиат менаҳодӣ заҳмати малики аламут дар миён набӯд чаҳ бошад ки имрӯз безаҳмат ӯ бурдорӣ ? :

Хабар дурустаст ки одам ( ъ ) рӯзи мисоқ дар аҳди балӣ ки зарраҳои анбёء аз сулби вай берун карданд ва бар дидаи ашрофи вай арза карданд умри Довӯд ( ъ ) андак дид , гуфт бори худоё аз умри худ чиҳил сол буи додам , раби алъзаҳ қабул кард . Пас бохри умр чун малик аламут омад гуфт эй одами ҷон таслим кун , гуфт умри равиш роҳаст агар ҷон таслим кунам роҳи норафта чун буд . Малик аламут гуфт : умр бидодӣ лои ҷурми роҳи тамом норафта монад . Одам гуфт руҷӯъ кунам ки падараму марои бъмр ҳоҷатаст ва беумр роҳ натавон кард . Дар хабараст ки : « ҷҳди одами Фҷҳдти зритаҳ » чун муддат басар омад гуфт : ё одами ҷон таслим кун гуфт бтў таслим накунам ки на ту ниҳодае то ту бурдорӣ , он рӯз ки ҷалоли иззату нафхати фӣаи ман рӯҳӣ дар қолаб мо омад ту куҷо будӣ ? имрӯз агар боз мехоҳанд ту дар миёна чаҳ кунӣ ? раб Алъоламин фармуд ё одами хусумат дар боқӣ кун . ё ъзроӣили ту даври шӯу заҳмати хеши даври дор , эй ҷони поки блтФ ман орамидау бмҳри ман осӯда . ё أитҳои алнФси алмтмӣнаҳи арҷъии إлии рбки розӣаи Марзия