Қавла : мо кони Муҳамади أбои أҳди ман рҷолкму локини расӯли аллоҳу хотами алнабӣин зикри таърифу баёни ташрифи он меҳтар оламасту Сайиди валади одам , ҷавҳари саодату унсури сиёдат , қиблаи иқболу каъбаи омол , Муҳамади Мустафо ( с ) ки шарафи рисолат ӯ бозули бастау ъзи давлат ӯ бояд пайваста , минбару миҳроби баном ӯ ороста , арқони дайну қавоиди ақоиди ббёну табён ӯ ммҳд шуда . Меҳтарӣ ки зоҳир ӯ ҳамаи роҳат буд , ботин ӯ малоҳат буд , иборат ӯ фасоҳат буд , сар ӯ аз муҳаббат буд , ҷон ӯ аз нури иззат буд , парда ӯ ғайрат буд , ойин ӯ шариъат буд , халъат ӯ шафоат буд ҳар чанд исми падарӣ аз вай бияфканад аммо аз ҳамаи падарони мушфиқтару меҳрбонтар буд .

Қол ( с ) : « анмои анои лакам мисли алўолди лўлдаҳ » .

Гуфтаанд шафқат ӯ бар уммат аз шафқати падарони афзӯн буд , аммо падар уммат нахонд ӯро аз баҳри онкӣ дар ҳукми азалии рафтау қзоءи раббонӣу тақдири илоҳии собиқ шуда ки рӯзи растохез дар он анҷумани куброу арсаи азмӣ ки сарои парда қаҳҳорӣ бизананду бисоти азимати бгстроннду тарозуӣ адл биёвезанду зиндони азоб аз ҳиҷоби беруни оранд , ҷонҳо бчнбр гардан расад , забонҳои фасеҳ гунг гардад , узрҳо ҳама ботил шавад , насабҳо бурӣда гардад , падарони ҳама аз фарзандон бигурезанд , чунонк раб алъзаҳ фармуд : явми иФри алмрءи ман أхиаҳу أмаҳу أбиаҳ . Одам ки падар ҳамагонаст фаро пеш ояд ки бори худоё ! одамро бигзор , ва бо фарзандони ту доне ки чаканӣ . Нӯҳ ҳамон гуяд , иброҳӣми ҳамон , Мӯсоу исоу дигари пайғомбарон ҳамон гӯйанд , аз сиёсати растохезу фазаъи қиёмат ҳама билразанд ва бахуд дармонанд ва бо фарзандон напардозанд ва гӯйанд : « нафасии нафасӣ » , худовандо ! моро бурҳон ва бо фарзандон ҳар чаҳ хоҳӣ мекун ,у Мустафои арабӣ ( с ) дар он анҷумани растохез рӯй бар хоки ниҳодау гесуии мишкӣн бар дасти ниҳодау забони раҳмату шафқати бигушода ки : бори худоё ! уммати ман муштии заъифон ва бечорагонанд , тоқати азобу уқоб ту надоранд , бар эшон бибахшоӣ ва раҳмат кун ва бо Муҳамад ҳар чаҳ хоҳӣ кун , бҳкми онкӣ дар азали рафта ки падарон аз фарзандон бигурезанд он рӯз ӯро падар нахонд то азишон нгризнд ва аз баҳри эшон шафоат кунад .

Латифае дигари шинав : ӯро падар нахонд ки агар падар будӣ , гувоҳии падари мари писарро қабул накунанд дар шаръ , ва ӯ салавоти аллоҳу саломаи алайҳи фардои қиёмати бъдолти уммат гувоҳӣ хоҳад доду злки қавлаи ъзу ҷл : лткўнўои шуҳадоъи алии анносу икўн алрасул алайкуми шҳидо .

ё أиҳои аллазӣнаи омнўои азкрўои аллоҳи зкрои ксирои мафҳуми ин оят аз рӯй ишорати даъват халқаст бар муҳаббати ҳақ , зеро ки Мустафои алайҳи алслоаҳу ассаломи фармӯда : « ман аҳби шиӣои аксари зикра » , нишони дӯстии зикр фаровонаст , дӯстӣ нагузорад ки забон аз зикр биёсоед ё дил аз зикр холӣ монад .

Пер тариқат гуфт : зикри дӯсти баҳраи мштоқонст , равшанои дидау давлати ҷон ва ойин ҷаҳонаст , як зарра фузудани бдўстии беҳтар аз ду ҷаҳонаст , як турфаи алъайни инс бо дӯсти хуштар аз ҷонаст , як нафас дар суҳбати дӯст малик ҷовдонаст , азизи он раҳе ки сазоӣ онаст , ин чаҳ кораст ки беном ва бе нишонаст , шуғл раҳеаст ва аз раҳе ниҳонаст , раҳе аз он бетоқату бони ёзонст , ӯ ки толиб онаст , биллоҳ ки дар миёни оташи нозост .

Тҳитҳми явми илқўнаҳ салом бош то ин дарвеши бдўлти хона абад расад , таъхиру диранг аз пой атф бархезад , абри лутфи борони карами резад , хуршеди висол аз машриқ ёфт тобон шавад , дидау дилу ҷон ҳар се бадваст нигарон шавад .

Дар хабараст ки : « тмлأи алأбсори ман алнзри фии виҷҳау иҳдсҳми комаи иҳдси алрҷли ҷлисаҳ » .

Он дида ки ӯро дид , бмлоҳзаҳи ғайр ӯ кӣ пардозад , ва он ҷон ки бо ӯ суҳбат ёфт , бо обу хок чанд созад . Ху карда дар ҳазрати иззат , мазаллати ҳиҷоб чанд бартобад , волӣ бар шаҳри хеш , дар ғурбати умр чун басари орад .

Тҳитҳми явми илқўнаҳи салом ин навохту манзалат ва ин давлат бениҳоят , фардо касеро сазост ки имрӯз аз сифот ҳастӣ худ ҷудост , ҳар чаҳ он сифот худӣаст ҳама бандаст ва ҳар чаҳ бандаст ҳама рангаст ва ҳар чаҳ рангаст дар роҳи ҷавонмардон нангаст .

Худро чаҳ нигорӣ эй мискин ? ! худ нигориро қадре нест , худро чаҳ ороӣ ? худ ороиро навое нест : бигзор то «у зинаи фии қлўбкм » бе ту туро ороед , бигзор то иҳбҳму иҳбўнаҳ бе ту турои писандад .

Пер тариқат гуфт : азу бова нигар на аз худ бова , ки дида бо дидаи вар пешинасту дил бо дӯст нахустинаст , ҳар ки дарин кӯии ҳуҷра Эй дорад донад ки чунинаст , дидори дӯсти ҷонро ойинаст , базли ҷон бар умеди дидор , дар шариъати дӯстӣ дайнаст .

ё أиҳо алнабӣ эй меҳтари олам ! эй Сайиди валади одам ! фахри арабу аҷам ! эй навохтаи лутфи қадам ! эй дар замини мақдам ва дар осмони муҳтарам , меҳтарӣ ки баён ӯ назми ақди наҷот , бурҳон ӯ ҳали ақди мушкилот , гуфтор ӯ маншури съодот , кирдор ӯ дастури каромот , лафз ӯ сармояи мкрмот , лҳз ӯ перояи ҳасанот , алайҳи афзали алслўоту аўФри алтҳёт .

إнои أрслноки болҳқи мо ки дар илоҳяти иктоӣим ва дар аҳадят беҳмтоӣим , дар зоту сифот аз халқи ҷудоӣам , муттасифи бкбрёӣим , холиқи замину смооим , паноҳ ҳар гадоу роҳат ҳар ошноӣим , босрори халқи доноӣим ва бар аъмол ҳама гувоҳем .

أрслноки шоҳдоу мбшроу нзиро туро фиристодем бхлқ то ошноёнро аз лутфи мо хабари диҳӣ ки навохтанӣанд , бегонагонро бими намое ки гудохтанӣанд , дӯстонро бишорати диҳӣ ки сарои саодат аз баҳр эшон меоройанд , душманонро бими диҳӣ ки зиндони дӯзах барои эшон метобанд .

Ва сроҷои мниро эй меҳтар ! офтоби чароғ осмонаст ва ту чароғи заминӣ , офтоби чароғи дунёст , ту чароғи динӣ , офтоби чароғ фалакаст , ту чароғи мулкӣ , офтоби чароғи об ва гуласт , ту чароғи ҷону дилӣ , офтоби чароғ ин ҷаҳонаст , ту чароғи ин ҷаҳон ва он ҷаҳонӣ . эй одам ! ҳар чанд ту сари ҷаридаи асФёиӣу унвони саҳифаи анбиёе , локин бо Муҳамади ҳамроҳӣ чун туоне ? ки дард зада ин хитобӣ ки : аҳбтўои минҳои ҷмиъо ва ӯ дар сури ин сарвараст ки : أсрии бъбдаҳ . эй Нӯҳ ! ҳар чанд ту шайхи уланбиёе ва дар мъҳди набуввати муҷоби алдъоӣӣ , ту тоқати суҳбати Муҳамад чун дорӣ ? ки саросемаи ин захмӣ ки : Флои тсӣлни мо лӣси лак ба илм , ва ӯ даст омӯз ин лутфаст киу лсўФи иътики рбки Фтрзӣ . эй халил ! ҳар чанд ту пешвои миллатӣу тарози ҳалаи хлтӣ , локин бо Муҳамад баробарӣ натавонӣ ки ту дар тўории ин тӯҳматӣ ки : бали фаълаи кбирҳм , ва ӯ дар зумраи ин исматаст ки : лизҳраҳи алии аддӣни калла . эй Мӯсо кулем ! ҳар чанд ту ҳамрози раҳмонӣу мстнъи лутфи яздоне , бо Муҳамади муқовимат чун туоне ? ки ту маҳҷӯри ин зарбатӣ ки : лнтароне ва ӯ махмури ин шарбатаст ки : أи ламтар إлии рбк .

Ва башари алмؤмнини бأни ?лаами ман аллоҳи фузалои кбиро эй Муҳамад ! муъминонро бишорати даҳ ки эшонро бнздик мо навохт некӯасту каромат бениҳояту фазли тамом : доъиро иҷобати васоилро атийят , муҷтаҳидро мъўнт , шокирро зиёдат , мутӣъро мсўбт . Бишорати даҳ эшонро ки чун мегузидам эшонро айб медидам на писандидам то бештар аз ниҳонҳо вари расидами раҳеро ба бе ниёзии худ чунонк буд баргузедам . Бишорати даҳ эшонро ки ончии аввал буд имрӯзи ҳамон , абрӣаст аз бар борон , муъминонро ҷовдон , на фазлро поён , на муҳоборо гарон . Бишорати даҳ ки агар раҳеро ҷурм бисёраст , фазли мавло аз он бешаст ки ҳар коркунандае дар ҳар ҳоли бсзоӣ хешаст . Ин ҳама ки шунидӣ аз фазл , кабӣраст на фазли кабӣр , фазли кабӣри худ ҳоле дигараст ва навохтӣ дигар . Айшии рӯҳонӣ бо сад ҳазор табл наонеу растохези ҷовдонӣ , нафасии бсҳбти омехта , ҷонӣ дар орзӯи овехта , дилӣ бнўр ёфт ғарқ гашта , аз ғарқӣ ки ҳаст , талаб аз ёфт боз намедонад ва аз шуъоъи вуҷӯд иборат наметавонад , дар оташи меҳр май сӯзад ва аз нози боз наме пардозад , бзбони ҳол ҳаме гуяд :