Қавлаи таъолӣ : қул إнмои أъзкм бўоҳдаҳ бигӯӣ шуморо панд медаҳум бики чизи أни тқўмўои ллаҳ ки хезед худоиро , мусанноу Фродии дугонау ягона , сами ттФкрўои он гуҳ бо худ биандешед ва бо якдигари бози гўӣид : мо бсоҳбкми ман ҷинаи барин марди шумо ҳеҷ девонагӣ несту пӯшида хирад нест , إни ҳўи إлои нзир лакам нест ӯ магари бими намоеи шуморо , байни ядии азоби шадид ( 46 ) пеши азобии сахт .

Қул мо сأлткми ман أҷр бигӯӣ ҳар чаҳ аз шумо хоҳам аз музд , Фҳўи лаками он шуморо бод , إни أҷрии إлои алӣ аллоҳ нест музди ман магар бар аллоҳ ,у ҳўи алии кули шайъи ءи шаҳид ( 47 ) ва ӯ бар ҳамаи чиз гувоҳаст .

Қул إн рабӣ бигӯӣ худованди ман , иқзФи болҳқи сухани росту пайғоми пок май афканд , ъломи алғиўб ( 48 ) он донои ниҳонҳо .

Қул ҷоء алҳақ бигӯӣ пайғом рост омад аз худоӣ , ва мо ибдии алботл ва мо иъид ( 49 )у ботил на боғоз чиз тавонад ва на басари анҷом .

Қул إн зллт бигӯӣ агар ман гум шавам аз роҳ , Фإнмои أзли алии нафасии гумроҳии ман бар ман ,у إни аҳтдит ва агар бар роҳи рости рӯм , Фбмои иўҳии إлии рабии он бон пайғомаст ки худованд ман мефиристад бмни إнаҳи самиъи қариб ( 50 ) ки ӯ шунавоӣаст бпосх аз хонандаи наздик .

Ва лутарӣ إзи Фзъўо агар ту бинии он гуҳ ки бим зананд эшонро , Флои фӯт аз дасти бшднро тавон нест ,у أхзўои ман макони қариб ( 51 ) ва фаро гиранд эшонро аз ҷойгоҳии наздик .

Ва қолўои омно ба гӯйанд бгрўидими биллоҳ ,у أнии ?лаами алтноўш ва чун тавонад буд эшонро фарои чизе ёзидан , ман макони баъӣд ( 52 ) аз ҷое давр .

Ва қади кФрўо ба ман қаблу кофар шуда буданд боямон пеш аз рӯзи марг ,у иқзФўни болғиби ман макони баъӣд ( 53 )у пиндораи хеш дар ончии фаро эшон мегуфтанд давр меандохтанд .

Ва ҳияли бинҳму байни мо иштҳўн ҷудо карданд миёни эшону миёни ончӣ орзӯ мекарданд , комаи феъли бأшёъҳми ман қабл ҳам чунон ки бо ҳам дайнон эшон карданд аз пеш , إнҳми конўои фии шаки мриб ( 54 ) ки эшон дар гумоне буданд дилро шўрндаҳ .