Қавлаи таъолӣ : إнои нҳни нҳии аламутии арбоби маърифат дар аҳёءи мўтии маънии дигар дидаанду фаҳмӣ дигар карда анд гуфтанд : ишоратаст бзндаҳи гардонӣдани дилҳои аҳли ғифлати бнўри қурбату зинда кардан ҷонҳои аҳли ҳавоу шаҳвати бнсими мшоҳдту рӯҳи мўослт , агар ҳамаи ҷонҳои оламёни туро буду нури қурбати турои ҳаёаи тайибаи надиҳади мурдаи зиндонии туе , ва агар ҳазор сол дар хок бӯдае чун райҳони тавҳиди рҳмн дар равзаи рӯҳи ту буд мояи ҳамаи зиндагонии туе , азиз бошад касе ки ногоҳ басари чашма ҳаёа расад . Ва хзрўори дарав ғуслӣ биорад то ҳӣ абад гардад .

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ ! зиндагонии ҳама бо ёди туу шодии ҳама бо ёфт ту , ва ҷон онаст ки дару шинохти ту , илоҳӣ ! мавҷӯди нафасҳои ҷавонмардоне , ҳозири дилҳои зокироне , аз наздикат нишон медиҳанду бартар азоне , ва аз даврат мепиндоранд ва наздиктар аз ҷонӣ , надонам ки дар ҷонӣ ё худ ҷонӣ на инӣ на онӣ , ҷонро зиндагӣ май бояд ту онӣ .

Ва накутуб мо қдмўоу осорҳм яъне хтоҳми илои алмсҷди фии зулми аллилу вқўФҳми алии бисоти алмноҷоаҳи маъно . Ва фии алхбри башари алмшоӣини фии аллили илои алмсоҷди болнўри алтоми явми алқимаҳ .

Дар вақти саҳаргоҳ ки банда аз ҳуҷраи андӯҳи худ берун ояд бқсди масҷиду миҳроб ,у қадам бар бисоти муноҷот наад , ҳар чаҳ дар атрофу акнофи самовоти муқарраб буд забонҳо бҳмд ва сано бигушоӣанд ва аз ҷаноби ҷабарути сарои басари кأси шароби васли анои ҷлиси ман зкрнӣ равон гардад , он соъати осмону замин аз ғайрат фурӯ гудозанд ва дар ин атбоқи кунин забонҳои тътш аз айн шавқ бигушоӣанд киу ллорзи ман кأси алкроми насиб , азиз касе ки он соъати бистару болин видоъ кунад ва рӯй бмҳроби ибодат нааду дарди худро марҳам ҷӯяд , шариф вақте ки онаст , азизи соъатии он соъат ки ҷалоли аҳадяти бнъти самадяти бисот нузул бияфканад ва бо ту ин хитоб кунад ки ҳилли ман соил ? ҳилли ман тоӣб ? ҳеҷ дард задаеро саволӣ ҳаст то ҷоми иҷобат дар ком ӯ резем ? ҳеҷ тоӣбӣ ҳаст то мураккаби қабули бостқбол ӯ фиристем ? ҳеҷ осӣӣ ҳаст то ҷаридаи ҷарима ӯро тўқиъи ғуфрони кашем .

Ва азрби ?лаами Маслан أсҳоби алқриаҳ хабар медиҳад аз боздоштагони адли азал ,у ҷоءи ман أқсои алмдинаҳи раҷули исъӣ нишон медиҳад аз бардоштагон лутфи қадам , он боздоштагони адлро доғи қтиът бар ниҳод ки лами ирди аллоҳи أни итҳри қлўбҳм , ин бардоштагон лутфи азалро болзом аз роҳи тақво дар кашид киу أлзмҳми калимаи алтқўӣ , он рондаи ахсؤои фӣҳоу лои тклмўн ва ин хондау аллоҳи идъўои إлии дори ассаломи мақбулон ҳазрат дигаранду матрудони қтиъти дигар , мақбулони ҳазратро мегуяд : أўлӣки ҳизби аллоҳи أлои إни ҳизби аллоҳи ҳам алмФлҳўн , матрудони қтиътро мегуяд : أўлӣки ҳизби алшитони أлои إни ҳизби алшитони ҳам алхосрўни караму раҳмат ӯ мқръаҳи иззати пеши мураккаби давлати ҳизб аллоҳ мезанад ва чун ва чаро на , ҷабаруту кибриёӣ ӯ кӯси қаҳру сиёсат дар димоғи ҳизби алшитони микўбд ва рӯй савол на ,у касро бар асрори ҷалоли зўи алҷлоли итилоъ на амири алмؤмнини алии карами аллоҳ виҷҳа гуяд : якеро дар хок май ниҳодами се бор рӯй ӯ бҷонб қибла кардам ҳар бор рӯй аз қиблаи бгрдонид , пас наДоӣ шунидам ки эй алӣ даст бидор онро ки мо залил кардем ту ӯро азиз натавонӣ кард . Каромати хондагону иҳонати рондагони ҳама аз даргоҳ ҷалол ӯсту бородт ва машйат ӯст тъзи ман тшоءу тзли ман тшоءи нишони каромат банда онаст ки мрдўор дар ояду ҷону дилу рӯзгори фидои дайн ислом кунад чунонк он ҷавонмард кард ҳабиби наҷҷори муъмини оли ис , то аз ҳазрати иззати ин халъати каромат бадв расед ки : адхли алҷнаҳи дӯстон ӯ чун бони ақаба хатарнок расанд боишон хитоб ояд ки أлои тхоФўоу лои тҳзнўо , бози эшонро бишорат диҳанд киу أбшрўои болҷнаҳ . Аҳмади ҳанбали қудси аллоҳи рӯҳа дар назъ буд бадаст ишорат мекарду бзбони днднаҳ Эй мегуфт абди аллоҳи писараши гӯш бар даҳон ӯ ниҳод то чаҳ шунӯд , ӯ дар хештан мегуфт : лои баъди лои баъд на ҳануз на ҳануз , писар гуфт эй падари ин чаҳ ҳолатаст ? гуфт эй абди аллоҳ вақте бо хатараст бдъои мададии даҳ инак Иблиси баробари истодау хоки идбор бар сари миризд ва мегуяд : эй Аҳмади ҷони ббрдӣ аз захми мо , ва ман мегӯям : лои баъд ҳануз на , то як нафаси мондаи ҷой хатараст на ҷои амн . Дар хабар меояд ки бандаи муъмин чун аз ин сарои фонӣ рӯй бидон манзили бақои ниҳод , ғассол ӯро барон таҳтаи чубини хобоанд то бишӯяд , аз ҷаноби қадами бнъти карам хитоб ояд ки эй муқаррабони даргоҳ дар нигаред чунонк он ғассоли зоҳир ӯ боб мешавед мо ботин ӯ боби раҳмати мишўӣим , сокинони ҳазрат ҷабарут гӯйанд : подшоҳои моро хабар кун то он чаҳ нураст ки аз даҳони вай шуъла мезанад ?

Гуяд ки он нури ҷалоли мост ки аз ботини вай бар зоҳир таҷаллӣ мекунад . Ҳабиби наҷҷор чун бони мақом давлат расед ӯро гуфтанд : адхли алҷнаҳ , эй ҳабиб дар рӯи дарин ҷои нози дӯстону меоди рози муҳибону манзили осоиши муштоқон то ҳам тӯбои бинии ҳам зулфии ҳам ҳасанӣ , тӯбои айш беитобаст , зулфии савоб беҳисобаст , ҳасании дидор беҳиҷобаст .

Ҳабиб чун он навохт ва каромат дид гуфт : ё лӣати қавмии иълмўни бмои ғФри лии рабӣ . . .

Орзӯ кард ки кошки қавми ман донндӣ ки мо куҷо раседем ва чаҳ дидем ! навохт ҳақи дидему бмғФрт аллоҳ раседем .

Алҳмди лўлиаҳ .