Қавлаи таъолӣ : أи лами ирўо . . . На нигаранд бидида сар то бадоеъи саноеъи бенанд ? на нигаранд бидида сар то латоифи вазоифи бенанд ? нанигаранд бидида сар то оёти офоқи бенанд ?

Нанигаранд бидида сар то оёти анфуси бенанд ? нанигаранд бидида дил то анвори ҳидояти бенанд ? нанигаранд бидида ҷон то асрори анояти бенанд ? нанигаранд бидида шуҳуд то ҳазрати машҳӯди бенанд ? нанигаранд бидида ваҷд то рояти вуҷӯди бенанд ? нанигаранд бидида бихўдӣ то дӯсти аёни бенанд ? нанигаранд бидида фано то ҷаҳонии бекарони бенанд ? !

эй мискин то кӣ дар саноеънигарӣ ? як бор дар сонеъи нигар ! то кӣ ббдоиъ машғӯл бошӣ ? як бори бмбдъи машғӯли шӯ ! то кӣ мард ҳар дарӣ бошӣ ? мард ҳар дариро ҳаргизи салоҳ ва фалоҳ набӯд , лои ткни амъаҳи Фтҳлк . Ҳазор ҳсни рўӣин аз ҷои бркндни осонтар азон буд ки мард ҳар дариро бик дар боз овардан . Бӯи язиди бастомиро ҳадис дил пурседанд , гуфто : дили он буд ки бмқдори як зарраи орзӯии халқ дарав набошад .

أи лами ирўо кам أҳлкнои қиблаами ман алқрўни أнҳми إлиҳми лои ирҷъўни салмони форсии разии аллоҳи анҳу ҳар гуҳ ки бхробаҳ эй бар гузаштӣ таваққуф кардӣ бзорӣ биноледӣу рафтагони он манзил ёд кардӣ гуфтӣ : куҷои андоишон ки ин банно ниҳоданд ва азон маскан сохтанд дил бидоданду молу ҷони дрбохтнд то он ғурфа ҳо биёростанд , чун дил барон ниҳоданд ва чун гул бар бори бшкФтнд аз бор бирехтанд ва дар гул хуфтанд .

Ва إни кули лмои ҷамеъи лдинои мҳзрўни сифати рӯз растохезаст ки дар ани рӯзи размаҳои нифоқи бргшоинд ва сарпӯшҳои зроқӣ аз сари он бар гиранд ва гӯйанд : « ФкшФнои ънки ғтоءки Фбсрки алиўми ҳадид » . Муддаӣон бемаъниро бинӣ ки забонҳошон аз роҳи қафо бадар мекашанду лавҳи муомилот ҳар кас дар рӯйҳошон медоранд ки « ақрأи ктобк » , ва ҳар заррае ки бзлм ситада бошанд ё аз зкоаҳи бози гирифтаи доғи қаҳри мигрдоннд ва бар пешонӣҳои ъўонони хештан параст мениҳанд . эй мискин ! охир нагӯйӣ ки то чанд аз ин мкобраҳ бар давом ва то кӣ азин шухӣу далерии фаровон , аз ҳоли туфулият то ҷавонӣу бурное ва аз ҷавонӣу бурное то бкҳлӣ ва аз кҳлӣ то бпирӣ ва аз перӣ то бкӣ ? ! субҳони алзии халқи алأзўоҷи кулҳо . . . Алоиаҳи покӣ ва бе айбии он худоиро ки дар замин аз як об ва як хок ва як ҳавои ин ҳамаи ъҷоӣби сунъи намояду оёту ройоти қудрат падед кунад , бино кардани бандагонроу бози намӯдани нишонро ки он кас ки надида буд бибинад ва он кас ки дар наёфта буд дарёбад ки ин кардаро кирдигорӣаст ва ин сохтаро созандаи ист ва ин оростаро ороиндаҳи исту рустаро рўённдаҳ эй , ҳар яке бар ҳастӣ аллоҳи гувоҳ ва бар ягонагии ваии нишон , на гувоҳидиҳандаро хирад на нишондиҳандаро забон ,

Ва ояи ?лаами аллил нслх манеҳ алнҳори бузургиро пурседанд ки шаби фозилтар ё рӯз ?

Ҷавоб дод ки шаби фозилтар ки дар шаби ҳамаи осоишу роҳат буду роҳат аз биҳиштаст ва дар рӯзи ҳамаи ранҷу душворӣ буд андари талаби маошу ранҷу душворӣ аз дӯзахаст . Ва низ гуфт : шаби ҳазз мухлисонаст ки ибодат бохалос кунанд рёдрон на , рӯзи ҳазз мроӣёнаст .

Ки ибодат брё кунанд ихлос дар ан на , шаби вақт хилват дӯстонасту меоди оштии ҷӯёну селоати муштоқону ҳангоми рози муҳибон . Ваҳй омад ббъзии анбиё : кизби ман адъии муҳаббатии азои ҷинаи аллили номи ании аи лӣси кули муҳиби иҳби хлўаҳи ҳабибҳо анои матлаъи алайкуми асмъ ва арӣ » .

Ва гуфтаанд : шабу рӯзи нишони қабзу баст орифонаст , гуҳии шаби қабз буд эшонроу гуҳии рӯзи баст , дар шаби қабзи ҳамаи фатрату ҳайбати бенанд , дар рӯзи басти ҳамаи лутф ва раҳмат ёбанд , дар шаби қабзи сарсар қаҳр ояд шавоҳиди ҷалоли намояди бандаи бзорд дар хоҳиш ояд , дар рӯзи басти ҳамаи насими лутфи дамади буии висоли оради шавоҳиди ҷамоли намояд банда бинозад дар ромиш ояд .

Пер тариқат гуфт : гоҳ гӯям ки дар қабзаи девам аз баси пӯшиш ки май буд , гоҳи нурии тобад ки башарият дар ҷанби он нопадид шавад , нурӣ ва чаҳ нурӣ ки аз меҳр азал нишонаст ва бар сҷл зиндагонӣ унвонаст , ҳам роҳати ҷон ва ҳам айши ҷон ва ҳам дард ҷонаст .

Ва алқмри қдрноаҳи манозил . . . Аз рӯй ҳикмат гуфтаанд ки зиёдату нуқсони моҳ аз онаст ки моҳ дар ибтидои офариниши нур ӯ бар камол буд бахуд назарӣ кард , аҷабӣ дар вай пайдо шуд , раби алъзаҳи Ҷабраилро фармуд то пари хеш бар рӯй моҳ зад ва он нур аз ваии бастади ибн аббос гуфт : он хатҳо ки бар рӯй моҳ мебайнед , нишони пар Ҷабраиласт нур аз ваии бастад аммо нақш бар ҷой бимонаду нақши калима тавҳидаст бар пешонии моҳи набишта « лои илоҳи алои аллоҳи Муҳамади расӯли аллоҳ » , чун нур аз моҳи бстднд ӯро хизмати даргоҳ манъ карданд , моҳ аз Фариштагони мадади хост то аз баҳри вай шафоат карданд гуфтанд : бори худоёи моҳ дар хизмати даргоҳи иззат хуй карда ҳеҷ рӯй он дорад ки якборагӣ ӯро маҳҷӯр накунӣ ? раби алъзаҳи шафоати эшон қабул кард ва ӯро дастурӣ дод то ҳар моҳии як бор суҷуд кунад дар шаби чаҳордаҳ , акнӯн ҳар шаб ки бар ояду буқати хизмат наздиктар мегардад нур вай меафзоед то шаби чаҳордаҳ ки вақти суҷуд буд нураш бкмол расад , боз аз чаҳордаҳ чун дар гузарад ҳар шаб дар нури вай нуқсон меояд ки аз бисоти хизмат давртар мегардад . Ва қил : шабиҳи алшмси абди икўн абадан фии зиёи маърифатау ҳўи соҳиби тамкини ғайри мтлўни ашрқти шамси маърифатаи ман буруҷи саодатаи доимои лои иأхзаҳи кусуфу лои истраҳи саҳобу шабиҳи алқмри абди икўни аҳволаи фии алтнқлу ҳўи соҳиби тлўини ?лаи ман албсти мо ирқиаҳи илои ҳади алўсоли сами ирди илои алФтраҳу иқъи фии алқбзи ммои кон ба ман сФоءи улҳоли Фитноқсу ирҷъи илои нуқсони амраи илои ани ирФъи қалбаи ани вақтаи сами иҷўди алайҳ алҳақ субҳонаи ФиўФқаҳи лрҷўъаҳи ани фитратау аФоқтаҳи ани скртаҳи Флои изоли тсФўи ҳолаи илои ани иқрби ман алўсолу иртқии илои зрўаҳи алкмоли Фънди злки иқўли блсони улҳол :