Қавлаи таъолӣ :у қФўҳми إнҳми мсؤлўни қавмиро савол аз рӯй итоб буд , қавмиро саволи сабаби азоб буд , эшонро ки аҳл азобанд бар пул сирот бидоранд алии рؤси алошҳод , азишон савол кунанду аллоҳи ҷли ҷалола бо эшон бахшам , эшонро гӯйанд : имрӯзи ҳукми шумо бо шумо афкандем кафии бнФски алиўми алейк ҳсибо , ҷаридаи сиёҳу кирдори бади эшон бар рӯй эшон доранд , гӯйанд касеро ки амали ваии ин буд , ҷазоӣ ӯ чаҳ буд ? бноком гӯйанд : ҷзоؤаҳи алнор , пас Нидо ояд ки адхлўҳои бҳкмкм .

Овардаанд ки фиръавн чун даъвӣ худоӣ кард ва гуфт : « أнои рбкми алأълӣ » Ҷабраил омад бароаи вай басӯрат башар ва аз вай пурсед ки : чгўиии хоҷаеро ки ғуломи худ бар кашад ва ӯро молу ҷоҳ ва неъмат диҳад ва бар дигарон сарвар ва меҳтар гирданд , он гуҳ ғулом хоҳад ки бар хоҷаи хеш низ меҳтар бошад , ҷазои вай чаҳ буд ? фиръавн гуфт : ҷазоӣ вай онаст ки ӯро боб ғарқ кунанд то дигарон буи ибрат гиранд . Аз ҳазрати иззат фармон омад ки эй Ҷабраили ин фатвои ёди дор то он рӯз ки ӯро бдрё дар кашему бҳкми фатвои вай ӯро ғарқ кунем .

Аммо қавмӣ ки саволи эшон аз рӯй итоб равад ва на сабаби азоб буд муъминонанд боътқод , муваҳҳидонанд бмҳри дилу сидқи муҳаббат , аммо гунаҳкоронанду муқассирон дар амал . Азишон савол кунад ҳақи ҷли ҷалола , локин аз халқи бипушади айби эшон , гуноҳ бо ёд эшон диҳад , локини афву мағфират азишон боз нагираду саволи эшон дар хилват кунаду фии алхбри алсҳиҳ « ани аллоҳи ъзу ҷли иднии алмؤмни Физъи алайҳи кнФаҳу истраҳи Фиқўл : أи търФи занби кзо ? أи търФи занби кзо ? Фиқўл : нъм эй раб ҳатто қрраҳи бзнўбаҳу раъии фӣ нафса анаи ҳлк , қол : стртҳои алейк фии алднёу анои ағФрҳои лаки алиўм .

Бӯи Усмони ҳирии қудси аллоҳи рӯҳа вақте дар муҳаббат сухан мегуфт , ҷавонӣ бархест гуфт : Киеви алсбили илои муҳаббатаи чаканам то бдўстӣ ӯ расм ? бӯ Усмон гуфт : ттрки мухолифата , бтрки мухолифат ӯ бигӯӣ то бдўстӣ ӯ рисӣ . Ҷавон гуфт : Киеви адъии муҳаббатау лами атрки мухолифата ? аз ман кӣ даъвии дӯстӣ дуруст ояду қадам аз роҳи мухолифат боз накашидаам : он гуҳ бархест наърае ҳаме кашид ва ҳаме гирист . Бӯ Усмон гуфт : содиқи фии ҳубаи муқассири фии ҳуққаи бзоҳр аз ҷумла муқассиронаст , бботн дар зумра дӯстонаст .

эй ҷавонмард ! агар чунонаст ки дар ҷаҳд ва дар амали тақсири дорӣ , дар ан кӯш ки дар сидқи муҳаббату дарди шавқ тақсир набошад ки сидқи муҳаббати тақсири амалро ҷабр кунад , аммо тавфири амали тақсири муҳаббатро ҷуброн кунад . Он Фариштагон ки маъоӣиб одамиён баршумурданд , эшонро гуфт : « إнии أълми мо лои тълмўн » эй Фриштгони бҷФои амали эшон чаҳ нигаред , бсФои илм мо нигаред эй Иблис , бҳмأи мснўн чаҳнигарӣ , бхлъти сифати мо нигар , агар бар дӯстони мо злтӣ раваду нақди мъомлти эшон бмъсит мағшуш гардад , бутаи тавба бо эшон баробар медорем ки « алтоӣбўни алъобдўн » ҳикмат зулат онаст ки то банда аз зулат бахуд менигарад , аФтқор май орад ва аз тоъат бмо менигарад , ифтихор май орад ,у банда бояд ки пайвастаи миёни аФтқору ифтихори равон буд , миёни хавфу раҷои гардон буд , дар хавф май зоради куффорати гуноҳонро , дар раҷо менозад ёфт Наими ҷовдонро .

Пери тариқат аз ӣнҷо гуфт : бар хабар ҳаме рафтам ҷӯёни яқин , хавфи мояу раҷои қарин , мақсӯд аз ман ниҳон ва ман кӯшндаи дайн , ногоҳ барқ таҷаллӣ тофт аз камӣн , аз занни чунон рӯзи бенанд ва аз дӯсти чунин .

Касеро ки ин ҳол буду равиши ваии барин сифат буд , саранҷоми кору самараи рӯзгори ваии он буд ки раб алъзаҳ фармуд : أўлӣки ?лаами ризқи маълуми Фўокаҳ , ?лаами фии алҷнаҳи ризқи маълуми лобшорҳми фии авқоти муайянаи бикрау ъшё ,у ?лаами ризқи маълуми лосрорҳми фии кули вақт .

Яҳёи маозро пурседанд ки : ҳилли иқбли алҳбиби бўҷҳаҳи алии алҳбиб ? Фқол :у ҳилли исрФи алҳбиби виҷҳаи ани алҳбиб ? гуфтанд ҳаргиз буд ки дӯст рӯй бадваст орад ? гуфт ва худ кӣ буд ки дӯст рӯй аз дӯст бигардонад ? ! ҳазор ҷони фидои он ҷавонмарди бод ки рамзи ишқи бидонад . ӯ ҷли ҷалолаи касонеро ки тавқи муҳаббат дар гардан доранд дар ҳаҷари фазлу маҳди аҳду қуббаи қурбат тарбият медиҳад , ФикошФҳми бзотаҳ ? ?у ихотбҳми бсФотаҳ . Арш дар сифат рифъатаст , ӯро рифъати бас . Курсӣ дар наът азиматаст , ӯро азимати бас .

Осмонро ороиш ва зинатаст , ӯро ороишу зинати бас . Нафасро даъвӣ анятаст , ӯро даъвии аняти бас . Аммо дилӣ ки рифъат арш надорад , азимат курсӣ надорад , зинати осмону бастат замин надорад , даъвӣ ҳастӣ ва анят надорад , ҳамаи инкисор ва аФтқор дорад . Фазлу раҳмати мо ӯро бас « қул бФзли аллоҳу брҳмтаҳи Фбзлки ФлиФрҳўо » .

Қавла : « лмсли ҳозои Флиъмли алъомлўн » агар мؤмнонро сазост ки бар умеди нозу Наими биҳишту дидори ғулмон ва валадон гӯйанд : « лмсли ҳозои Флиъмли алъомлўн » пас орифони сзотронд ки бар умеди дидори ҷалоли аҳадят ва ёфт ҳақоиқи қурбату тбошири васлат , дидау дил фидо кунанду ҷону равон дар ин бишорат нисор кунанд .