Қавлаи таъолӣ :у إни ман шиътаҳи лإброҳим , إзи ҷоءи рабаи бқлби салими иброҳӣм аз шиъти Нӯҳ буд , дар усӯли тавҳид агар чаҳ мухталиф буданд , дар фурӯъи дайну шаръиёт ва дар шароеъи ҷумлаи анбиёи усӯли дайн ва тавҳид яксонаст дар ани ихтилоф на , ҳамонаст ки фармуд таъолии тақаддус : « шаръи лаками ман аддӣни мо васӣ ба нўҳо . . . » алоиаҳ . Ихтилофӣ ки ҳаст дар шароеъ ва аҳкомаст ва он ихтилоф раҳматаст аз худованди ҷли ҷалола бар халқ то кори дайн бар халқ танг набошад « ириди аллоҳи бкми алисру лои ириди бкми алъср » , ва мисли эшон чун қавмӣаст ки рӯй бмнзлӣ доранд ҳар яке броҳӣ мераванду охири манзили яке , роҳ буд наздиктару роҳ буд давртар , ҳеҷ роҳи бсъодти охирати наздиктар аз роҳи Мустафо ( с )у шариъат вай нест , азинҷост ки шариъати ваии носих шаръҳо омаду ақди ваии Фосх ақдҳо омад , шаръии манзил на муҳаддис ,у ақдии мубрам на мухтал , шаръии муқаддас на мҳўс ,у ақдии муаййид на муваққат , шаръии маълум на маҷҳӯл ,у ақдии мабсут на мқсўр , шаръӣ ки аз равшанӣ чун офтоб рӯзасту дӯстонро азим дил афрӯзаст Мустафо ( с ) фармуд : « Киеви антми азои кантами ман динкми фӣ мисли алқмри лайлаи албдру лои ибсраҳи мнкми алои албсир » .

« إзи ҷоءи рабаи бқлби салим » иброҳӣм рӯй ниҳоди бадаргоҳи раби алъзаҳи бадалии салим бе ҳеҷ офат ва бе ҳеҷ фитна , аз ълоӣқи руста ва аз ҳаззи нафаси хеши вопрдохтаҳ , ҳамонаст ки фармуд : إнии зоҳби إлии рабии зҳобаҳи фии аллоҳи авҷаби зҳобаҳи илайҳ . Дар кори аллоҳ нек бирафт то дар роҳи аллоҳ рост рафт , ҳақи таъолии иброҳӣмро фармуд : إнии зоҳби إлӣ рабӣ ахбораст аз қавл ӯ , Мӯсоро гуфт : ҷоءи Мӯсо лмиқотно ахбораст аз сифат ӯ , Мустафоро фармуд : أсрии бъбдаҳ аз сифат худ ахбораст дар ҳақ ӯ . Иброҳӣм дар мақоми тафарруқат буд , Мӯсо дар айни ҷамъ буд , Мустафо дар ҷамъи ҷамъ буд . Нишони тафарруқати иброҳӣм « إнии ваҷҳати ваҷҳеи ллзии Фитри алсмоўоту алأрз » , нишони ҷамъи Мӯсо «у қрбноаҳи нҷё » , нишони ҷамъи ҷамъи Мустафои алайҳи алслоаҳу ассалом « Динои Фтдлӣ » . Бар завқи аҳли маърифат « إнии зоҳби إлии рабӣ » ишоратаст бонқтоъи банда ,у маънии инқитоъ бо ҳақ бариданаст дар бдоит биҷаҳад ва дар ниҳояти бакул дар бдоити тан дар саъйу забон дар зикру умр дар ҷаҳд , ва дар ниҳоят бо халқи орият ва бо худ бегонаи вази таъаллуқи осӯда , сад соли офтоб аз машриқ барояду бмғрб фурӯ шавад то мунқатиъиро дида он диҳанд ки мақоми халқ аз мақоми ҳақи бози шиносаду бдоит аз ниҳоят боз донад воситӣ гуфт : халил аз халқ баҳақ мешуду ҳабиб аз ҳақ бхлқ меомад , ӯ ки аз халқ баҳақ шавад ҳақро бадалели шиносад ва ӯ ки аз ҳақ бхлқ ояд далелро баҳақи шиносад , на бинӣ ки халил аз роҳи далел дар омад баҳри далелӣ ки мерасед дар ва ҳаме овехт ки « ҳозои рабӣ » ва ин бдоити ҳоли вай буд чун бенҳоят расед ҷамол тавҳид бидида аён бидид гуфт : « إнии зоҳби إлии рабии сиҳдин » .

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ ! ӯ ки ҳақро бадалел ҷӯяд ббиму тамаъи пурситад , ва ӯ ки ҳақро боҳсон дӯст дорад рӯзи меҳнати баргардад , ва ӯ ки ҳақро бхўиштн ҷӯяд ноёфта ёфта пиндорад . Илоҳӣ ! орифи турои бнўр ту медонад аз шуъоъи вуҷӯд иборат наметавонад , дар оташи меҳри мисўзд ва аз нори боз наме пардозад .

« Флмои блғи маъааи алсъӣ » Исмоили кӯдакии рӯз ба рӯзи афзӯн буд , Карими баромадау азизи бархеста , сулолаи хулат буду садаф дар Муҳамади мурсал буд , гӯшаи дили халил дарав овехт , бичишам истеҳсони дрўнгрст , аз даргоҳи иззат итоб омад ки эй халили мо туро аз бути озрӣ нигаҳ доштем то дил дар банди ишқ исмоъилӣ кунӣ ? ҳар чаҳ ҳиҷоби роҳ хулат бошад чаҳ бути озрӣ ва чаҳ рӯй исмоъилӣ .

Баҳр чаҳ аз роҳи бози уфтӣ чаҳ куфри он ҳарф ва чаҳ имон

Баҳр чаҳ аз дӯст ваамоне чаҳ зишти он нақш ва чаҳ зебо Эй

Баҳр чаҳ аз роҳи бози уфтӣ чаҳ куфри он ҳарф ва чаҳ имони баҳр чаҳ аз дӯст ваамоне чаҳ зишти он нақш ва чаҳ зебо эй халили даъвии дӯстӣ мо кардӣу мридўор дар роҳ иродат омадӣ ки : إнии ваҷҳати ваҷҳеи ллзии Фитри алсмоўоту алأрз , аз хилоиқу алойиқ безорӣ гирифтӣ ки « анҳми адуи лии алорби Алъоламин » , акнӯн омадӣу дилӣ ки бар муҳаббати ҷалолу ҷамоли мо вақфаст Фо ӯ пардохтӣу меҳр меҳр бирав наҳодӣ , қурбаи лии қрбоноу анқтъи илои анқтоъои хез ӯро қурбон кун вари моро мехоҳӣ дарди худро дармон кун .

Перони тариқати мурӣдонро дар ибтидои иродат аз дида фурӯ гиранд то дар ҳеҷ чиз нанигаранд барои онкӣ ҳар чаҳ берун нигаранд он чизу бол эшон гардаду мояи меҳнат . Ёқӯб рӯзӣ бидида истеҳсон дар ҷамол Юсуф нигараст , бибин ки чаҳ меҳнат кашид ва чун мубталои гашти бФроқи Юсуф ! Мустафо ( с ) рӯзӣ фармуд : ман Оишаро дӯст дорам , кашид ончӣ кашид ва дид ончӣ дид аз гуфтору аФки мунофиқон ! халилро ҳамин ҳол афтод , гӯшаи дили бмҳр Исмоил дод , ҳам худ ббло афтод ва ҳам Исмоилро бмҳнти афканд . Чун қиссаи хоб бо вай бигуфт ки « إнии أрии фии алмноми أнии أзбҳк » Исмоили худ рашид буд , Карими табъу некӯи халқ , ҷавоб дод ки : « ё أбти аФъли мо тؤмри стҷднии إни шоءи аллоҳи ман алсобрин » эй падари ончӣ фармӯдаанд биҷои ор , роҳи хулати ту пок бояду писандида , моро гӯи хоҳ сар бош ва хоҳ мабош . Сухан гуфтаанд то азишон ҳар ду кадоми сахитар буд , ӯ ки фарзанд мефидо кард ё ӯ ки ҷону тан фидо кард ? иброҳӣм гуфт : кори ман аҷабтар ки фарзанди азиз мефидо кунам , Исмоил гуфт : саховати ман азимтар ки ҷони азизу тани нафис мефидо кунам , иброҳӣм гуфт : турои дарди як соъата беш набӯд ,у маро дар ҳар нафасии дардӣ буд , ва дар ҳар лаҳзае андӯҳӣ ки бадасти хеши фарзанди хеш кушта бошам , чнонстӣ ки раб алъзаҳ гуфтӣ : ман аз шумо ҳар ду ҷўодтрму Каримтар ки нокушта бикушта бардоштаму нохоста фидо фиристодам «у Фдиноаҳи бзбҳи азим » чаро бузургвор ва азим набошад забеҳӣ ки аллоҳ фиристад ! Ҷабраили орад , иброҳӣми пазиради фидоӣ Исмоил шавад .

Қавла :у إни إлёси лмни алмрслини Муҳамади бен Аҳмад алъобд гуяд : дар масҷид ақсо нишаста будам , рӯзи одинаи баъд аз намози дигар ки ду мардро дидам яке бар сифату ҳайати мо , ва он дигари шахсеи азим буд қадии баланду пешонии фарохи паҳни қадари зроъӣ , ин шахси азим аз ман давр нишасту онкӣ бар сифату қади мо буд фарои пеш ман омад ва салом кард , ҷавоб салом додам ва гуфтам : ман анати рҳмки аллоҳ ту кистӣ ва он ки аз мо давр нишаста кист ? гуфт ман Хизрам ва ӯ бародар манаст Илёс . Гуфто : руъбӣ аз эшон дар дил ман омаду блрзидм , Хизр гуфт : лои бأси алейк нҳни нҳбки мо туро дӯст дорем чаҳ андешаи барӣ ? он гуҳ гуфт : ҳар ки рӯзи одинаи намози дигари бгзорд ва рӯй сӯй қибла кунад ва то буқати фурӯ шудани офтоб ҳаме гуяд : ё аллоҳ ё рҳмн , раби алъзаҳи дуои вай мустаҷоб гирданду ҳоҷати вай раво кунад . Гуфтам : онстнии онски аллоҳи бзкраҳ , гуфтам таоми ту чаҳ бошад ? гуфт : карафсу комаа , гуфтам : таоми Илёс чаҳ бошад ? гуфт : даври ғиФи ҳўорӣ ҳар шаби вақти ифтор , гуфтам : мақом ӯ куҷо бошад ? гуфт : дар ҷзоӣри дарё , гуфтам : шумо кӣ бо ҳам оӣид гуфт : чун яке аз авлиё аз дунё берун шавад ҳар ду бирав намоз кунем , ва дар мавсими Арафоти баҳами оӣиму баъд аз фироқи маносик ӯ мӯии ман боз кунад ва ман мӯӣ ӯ боз кунам . Гуфтам : авлиёъи аллоҳро ҳамаи шиносӣ ?

Гуфт : қавмии маъдӯдро шиносам , он гуҳ гуфт : чун расӯли худо ( с ) аз дунё берун шуд замин биллоҳ нолид ки : бақиятаи лои имшии алии набии илои явми алқимаҳ , раб Алъоламин фармуд : ман азин . Уммати мардонеро падеди орм ки дилҳои эшон бар дилҳои анбиё бошад . Он гуҳ Хизр бархест то равад ман низ бархестам то бо вай бошам , гуфт : ту бо ман натавонӣ бӯдан ман ҳар рӯзи намози бомдод ба Маккаи гузорам дар масҷиди ҳаром , ва ҳам чунон нишинам наздики рукни шомӣ дар ҳаҷар то офтоб бар ояд , он гуҳ тавоф кунам ва ду ракаати халафи алмқоми бгзорму намози пешин ба Мадинаи Мустафои гузораму намози шом ба таври синоу намоз хуфтан бар сади зўи алқрнин ,у ҳамаи шаби онҷо пос дорам чун вақт субҳ бошад намози бомдод бо Макка барам дар масҷиди ҳаром