« бисмии аллоҳ » калимаи самоъҳо иўҷби ллқлўби шФоءҳоу ллорўоҳи зиёҳоу ллосрори сенаҳоу ълоҳоу болҳқи бқоءҳо , Фолосми исми лсмўаҳи ман алъдм ва алҳақ ҳақи лълўаҳи баҳақи алқдм . Номи худовандӣ ки ном ӯ дилҳоро бустонасту ёд ӯ шамъ тобонаст . Номи худовандӣ ки меҳр ӯ зиндагонӣ дӯстонаст ва як нафас бо ӯ бадв гетӣ арзонаст , як турфаи алъайни инс бо ӯ хуштар аз ҷонаст , як назари азуи бсди ҳазор ҷон ройгонаст .

« танзили алкитоби ман аллоҳи алъзизи алҳким » китоби азизи ман раби азизи анзли алии абди азизи блсони малики азизи фии шаъни амри азиз .

Ин қуръони номаи худованд Каримаст , бандагонро ёдгори меҳр қадимаст , номае ки муставдиъи он дар ҷаҳонасту мустақари он дар миён ҷонаст , ҳафт андоми бандаи баномаи дӯст нюашонаст , номаи дӯст на акнўнист ки он ҷовдонаст , номаи хабару хабари муқаддама аёнаст . Ҳозои смоъки ман алқории ФкиФи смоъки ман алборӣ ! ҳозои смоъки фии дори алФноءи ФкиФи смоъки фии дори албқоء ! ҳозои смоъку анати фии алхтри ФкиФи смоъку анати фии алнзр ? !

Қол алнабӣ ( с ) : « кони анноси лами исмъўои алқуръони ҳайни смъўаҳи ман фии арраҳмони итлўаҳи алайҳим » .

Имрӯз дар сарои Фномёни балоу ънои лиззат самоъ инаст , фардо дар сарои бақо дар маҳали ризои буқати лақои гӯйии лиззати самоъ худ чунаст ?

« إнои أнзлнои إлики алкитоби болҳқ » эй Муҳамад ! мо ин қуръони бтў фурӯ фиристодем то гумшудагонро бароаи наҷоти хуоне , маҳҷӯронро аз заҳмати ҳиҷрони броҳти висоли оре , ранҷуронро аз зулмати идбори бсоҳти иқболи оре , макорими ахлоқи бойени қуръон тамом кунӣ , қавонини шаръи буии низоми диҳӣ . эй Муҳамад ! ҳар куҷои нури миллат ту нест ҳамаи зулмат ширкаст , ҳар куҷои инси шариъат ту нест ҳамаи заҳмат шакаст . эй Муҳамад ! мо ъзи давлати туу шарафи рисолати ту то абад пайвастем .

« Фоъбди аллоҳи мхлсои ?лаи аддӣн » акнӯн ҳамаи моро бош сари худ бо мо пардохта ва аз ағёр дил бардошта ва аз банди хешу таҳаккуми хеши бози руста , расӯли худои салавоти аллоҳу саломаи алайҳи бойени хитоби чунон адаб гирифт ки Ҷабраил омад ва гуфт : ё Муҳамади أи тхторони ткўн малико набиё ӯ ъбдо набиё он дӯсттар дорӣ ки мулкӣ пайғомбар бошӣ ё бандае пайғомбар ?

Гуфт : худовандо бандагӣ хоҳам ва мулкӣ нахоҳам мулкии туро мусалламасту бандагии моро мусаллам , мأўии ман ҷузи лутф ту несту паноҳи ман ҷузи ҳазрати иззат ту нест , агар малик ихтиёр кунам бо малики бимонам ва он гуҳи ифтихори ман бмлк ман бошад локини бандагӣ ихтиёр кунам то мамлук ту бошаму ифтихори ман бмлк ту бошад , азинҷо гуфт : « анои Сайиди валади одаму лои фахр »

Манам меҳтари фарзанди одаму бад-ӣн фахр нест , фахри мо ки ҳаст бадваст на бғир ӯ , касе ки фахр кунад бчизӣ кунад ки он бар ӯ буд на фурӯд ӯ , дар ҳар ду куни ҳичиз бар мо нест пас моро ба ҳеҷ чиз фахр нест фахри мо бхолқаст зеро ки бар мо касе нест ҷуз ӯ , агар бғир ӯ фахр кунам бғир ӯ нгрстаҳ бошаму фармон « Фоъбди аллоҳи мхлсо » бгзоштаҳ бошаму бгзошт фармон несту бғир ӯ нгрстн шарт нест лои ҷурми бғир ӯ фахр нест .

« أлои ллаҳи аддӣни алхолс » сазои аллоҳи ибодат покаст бенифоқу тоъати бохалос бериё ,у гавҳари ихлос ки ёбанд дар садаф дил ёбанд дар дарёии сина , ва аз ӣнҷост ки ҳзиФаҳ гуяд разии аллоҳи анҳу : аз ани меҳтари коиноти пурсидами салавоти аллоҳу саломаи алайҳ ки ихлос чист ? гуфт : аз Ҷабраили пурсидам ки ихлос чист ? гуфт : аз раби алъзаҳи пурсидам ки ихлос чист ? гуфт : « сари ман сиррии астўдътаҳи қалби ман аҳббти ман ибодӣ »

Гуфт : гавҳарӣаст ки аз хазинаи асрори хеш берун оварадам ва дар сувидои дили дӯстони хеши вадиати ниҳодам . Ин ихлоси натиҷа дӯстӣасту асари бандагӣ , ҳар ки либоси муҳаббати пӯшеду халъати бандагӣ бар афканд ҳар кор ки кунад аз миён дил кунад . Дӯстии ҳақи ҷли ҷалола бо орзӯҳои пароканда дар як дил ҷамъ нашавад . Фаризаи тани намоз ва рӯзаасту фаризаи дили дӯстии ҳақ . Нишон дӯстӣ онаст ки ҳар макрӯҳи табиату ниҳод ки аз дӯст бтў ояд бар дида наҳй .

« хлқкми ман нафаси воҳида » осмону замину рӯзу шаби офарид то сифати қудрати худ бхлқи намояд , бидонанд ки ӯ қодир бар камоласту сонеъ беаҳтёласт , бар ваҳдоният ӯ аз сунъ ӯ далел гиранд . Одаму одамиёнро бёФрид то эшонро хазинаи асрор қадам гирданд ,у нишонаи алтофи карам « канти кнзои хФёи Фоҳббти ани аърФ »

Зоту сифоти муназзаҳи доштам ориф мебоист , ҷалолу ҷамол бе ниҳояти доштам муҳиб мебоист , дарёии раҳмату мағфирати бмўҷи омада марҳӯм мебоист . Махлуқоти дигар бо муҳаббат корӣ надоштанд аз анки ҳаргиз дар худ ҳиммат баланд надиданд , он як туе ки ҳиммати баланди дорӣ . Фриштгону кории рости басомон аз анаст ки бо эшон ҳадис муҳаббат нарафта , ва он кнўзи румуз ки дар ниҳоди одамиён таъбияаст дар эшон наниҳода , он зери зибрии одамиёни он таҳайюру даҳшати эшон он қабзу басти эшон ҳузну сарвари эшон ғайбату ҳузури эшон ҷамъу тафарруқати эшон шарбатҳои Заҳрои меғи сохта бар дасти эшон теғҳо оҳхтаҳ бар гардани эшон , ӣнҳама бо эшон аз анаст ки шамае аз гули муҳаббати расидаи бмшоми эшон .

Бӯи язид бастомӣ гуяд : вақте дар хумори шароб ишқ будам дар хилват « анои ҷлиси ман зкрнӣ »

Бстохии бкрдм ва аз ани бстохии бори бало басӣ кашидаму ҷуръаи меҳнат басӣ чашидам гуфтам : илоҳӣ ! ҷӯии ту равони ин тишнагии ман то кӣ , ин чаҳ тишнагӣаст ва ҷомҳо май байнами паёпай !

Азизи ду гетӣ чанд ниҳон бошӣ ва чанд пайдо , дил ҳайрон гаштау ҷони шайдо , то кӣ азин иститору таҷаллии охир кӣ буд он таҷаллии ҷовдонӣ , чанд хуоне ва чанд ронӣ , бгдохтм дар орзӯии рӯзӣ ки дар ани рӯзи ту Монӣ , то кӣ афканӣ ва баргирӣ , ин чаҳ въдаст бад-ӣни дарозӣу бад-ӣни дерӣ ? гуфтои басарам илҳом доданд ки бо язиди хабари надорӣ ки бойени тоӣФаҳи гӯшт беҷигар нафурӯшанд ва дар анҷумани дӯстии ҷузи либос бало напушанд , бигурез агар сари балои надорӣу рене хӯнат бирезанд . Бӯ язид гуфт : дар бстохии биФзўдм ва ба бихўдӣ гуфтам : илоҳӣ ! ман гурехтам лутфи ту дар ман овехт , оташ ёфт бар нури шинохти карам ту ангехт , аз боғи висоли насими қурби меҳр ту ангехт , борони Фрдонит бар гирди башарияти фазли ту рехт .

Гуфт : охири басарам Нидо омад ва аз осмони лутфи борон бар омад , дарахти умед бабр омаду ашхоси пирӯзӣ бадар омад , кӣ пои бгли фурӯ шуда даст биор .

Пер тариқат гуфт : на пайдо ки иззати қадами раҳеро чаҳ сохта аз анвоъи карам , раҳеро аввал қасдӣ диҳад ғайбӣ то аз ҷаҳонаши бози барад , пас нурӣ диҳад равшан то аз ҷаҳонӣонаши бози барад , пас кашишӣ диҳад қурбӣ , то аз обу гули бози барад , чун фард шавад он гуҳи висоли фардро шояд .