Қавла : أи Фмни шарҳи аллоҳи садраи ллإслом . . . Бдонкаҳи дили одамиро чаҳор пардааст : пардаи аввал садраст мустақари аҳди исломи лқўлаҳи таъолӣ : أи Фмни шарҳи аллоҳи садраи ллإслом , пардаи дувум қалбаст маҳали нури имони лқўлаҳи таъолӣ : кутуби фии қлўбҳми алإимон , пардаи сеюм фуодаст саропардаи мшоҳдти ҳақи лқўлаҳ : мо кизби алФؤоди мо раъй , пардаи чаҳорум шғоФаст мҳти раҳли ишқи лқўлаҳ : қади шғФҳои ҳбо . Ин чаҳор парда ҳар якеро хосиятӣаст ва аз ҳақи баҳри яке назарӣ , раби Алъоламин чун хоҳад ки рамидаеро бкмнди лутф дар роҳи дайн хеш кашад , аввал назарӣ кунад бсд рӯй то синаи вай аз ҳавоҳо ва бидъатҳо пок гардаду қадами вай бар ҷодаи суннат мустақӣм шавад , пас назарӣ кунад бқлби вай то аз олоиши дунёу ахлоқи накӯҳида чун аҷабу ҳасаду кибру риёу ҳирсу адовату ръўнт пок гардад ва дар роҳи вараъ равон шавад пас назарӣ кунад бФؤоди вай ва ӯро аз ълоӣқу хлоӣқи бози барад , чашмаи илму ҳикмат дар дили ваии кушояд , нури ҳидояти тӯҳфаи нуқта вай гирданд , чунонк фармуд : Фҳўи алии нури ман раба , пас назарӣ кунад бшғоФи вай , назарӣ ва чаҳ назарӣ ! назарӣ ки бар рӯй ҷон нигорасту дарахти сарвар аз вай баборасту дидаи тараб буи бедораст . Назарӣ ки дарахтасту суҳбати дӯсти сояи он , назарӣ ки шаробасту дили орифи перояи он .

Чун ин назар бшғоФ расад ӯро аз обу гули бози барад , қадам дар кӯии фано наад , се чиз дар се чиз нест шавад : ҷустан дарёфта нест шавад , шинохтан дар шинохта нест шавад , дӯстӣ дар дӯст нест шавад .

Пер тариқат гуфт : ду гетӣ дар сар дӯстӣ шуду дӯстӣ дар сари дӯст , акнӯн на меёрам гуфт ки манам , намеёрам гуфт ки ӯст .

Қавла : Фҳўи алии нури ман рабаи нур бар се қисмаст : яке бар забони яке бар дили яке дар тан . Нури забон тавҳидасту шаҳодат , нури тан хизматасту тоъату нури дил шавқасту муҳаббат . Нури забони бҷнти расонад , лқўлаҳ : Фأсобҳми аллоҳи бмои қолўои ҷиноти нури тани бФрдўси расонад , лқўлаҳ : إни аллазӣнаи омнўоу ъмлўои алсолҳоти канти ?лаами ҷиноти алФрдўси нзло , нури дили блқоءи дӯсти расонад , лқўлаҳ : вуҷӯҳи иўмӣзи нозраҳи إлии рабҳо нозира . Касе ки дар дунёи ин се нур ёфт ҳам дар дунё ӯро се халъат диҳанд : аввали мҳобт то аз вай шиква доранд беонкӣ аз вай бим доранд , дувуми ҳаловат то ӯро ҷӯянд беонкӣ бо вай сабабӣ доранд , сеюм муҳаббат то ӯро дӯст доранд беонкӣ бо вай нисбатӣ доранд .

Пер тариқат гуфт : он мҳобту ҳаловату муҳаббат азонаст ки нури қурб дар дил ӯ тобонасту дидаи варии дӯсти дидаи дил ӯро аёнаст .

Қавла : Фўили ллқосиаҳи қлўбҳми ман зикри аллоҳи бдонкаҳи ин қсўаҳи дил аз бисёре маъсияти хезад ва бисёре маъсият аз касрати шаҳавоти хезад ,у касрати шаҳавот аз сирии шиками хезади Оиша сидиқа гуяд : аввали бидъатӣ ки баъд аз расӯли худо дар миёни халқ падед омад сирӣ буд , нафасҳои худро сирӣ доданд то шаҳватҳои андарунӣу берӯнии сар бар заду саркашӣ дар гирифтанд . Зўи алнўн мисрӣ гуяд : ҳаргиз сайр нахурдам ки на маъсиятӣ кардам .

Бӯи сулаймон дороӣ гуяд : ҳар анкс ки сайр хӯрд дар ваии шаш хислат падед ояд аз хисоли бад : яке ҳаловати ибодати наёбад , дигари ҳифзи вай дар ёд дошт ҳикмат бад шавад , сеюм аз шафқат бар халқ маҳрӯм монад пиндорад ки ҳама ҳамчун вай сайранд , чаҳоруми шаҳавот бар вай зӯр кунад ва зиёдат шавад , панҷуми тоъату ибодати аллоҳ бар вай гарон шавад , шашум чун муъминони гирди масҷид ва миҳроб гирданд ваии ҳамаи гирд таҳорат гардад . Ва дар хабараст аз Мустафои алайҳи алслоаҳ ва ассалом гуфт ки дилҳои хешро зинда гардонид бондк хӯрдан ва пок гардонид бгрснгӣ то софӣ ва некӯ шавад . Ва гуфт : ҳар ки хештанро гурусна дорад дили вай зирак шаваду андешаи ваии азим . Шблӣ гуфт : ҳеҷ вақти гурусна на нишастам ки на дар дили худ ҳикматӣу ибратӣ тоза ёфтаму қол алнабӣ ( с ) : « аФзлкм ъанд аллоҳи атўлкми ҷўъоу тФкроу абғзкми илои аллоҳи кули акўли шрўби нӣўм , клўоу ашрбўои фии инсофи албтўни ?фонаи ҷузъи ман алнбўаҳ » .

Аллоҳ назул أҳсни алҳдиси ктобои мтшобҳои мсонӣ . . . Рўндгон дар роҳи шариъату ҳақиқати ду гуруҳанд , гуруҳеи мубтадӣон роҳанд « тқшър манеҳ ҷилавади аллазӣнаи ихшўни рбҳм » дар шаъни эшон , гиристани бзорӣ ва нолидани бхўории сифати эшон , нолаи эшон нолаи тоӣбон , хурӯши эшон хурӯши осӣон , андӯҳи эшон андӯҳ мусӣбат задагон , он нолаи эшон дев ронад гуноҳ шавед дили кушояд . Гуруҳи дигари сарҳангон даргоҳанд , навохтагони лутфи аллоҳи телин ҷлўдҳму қлўбҳми إлии зикри аллоҳи сифати эшон , зикри аллоҳи мӯниси дили эшон , въди аллоҳи ороми ҷони эшон , нафаси эшон нафаси садиқон , виқори эшон виқори рӯҳонӣон , саботи эшон саботи раббонӣон . Яке аз саҳобаи рӯзӣ бо он меҳтар олам гуфт салавоти аллоҳу саломаи алайҳ : ё расӯли аллоҳ чаро рухсораи мо дар истимоъи қуръон сурх мегардад ва он мунофиқони сиёҳ ? гуфт : зеро ки қуръон нурӣаст моро май афрӯзад ва эшонро май сӯзад « изл ба ксироу иҳдӣ ба ксиро » , он хондан ки дар солҳо асар накунад аз анаст ки аз забонии олӯда бар меояду бадалии ошуфта фурӯ мешавад . Дили хеши бакулӣ бо каломи азалии қадим бояд дод то бмъонии он таматтуъи ёбӣу бҳқиқти самоъи он рисӣ , иқўли аллоҳи ъзу ҷл : إни фии злки лзкрии лмни кони ?лаи қалб .