Қавлаи таъолии ъзу ҷл : аллоҳи латифи бъбодаҳ , аллоҳ латифаст ба бандагон , рафиқасту меҳрбон бар эшон лутфи вай буд ки туро тавфиқ дод то ӯро прстидӣ , тавфиқ кард , то аз ӯ хостии дили маъдан нур кард то нодида дӯст доштӣ ва нодарёфта бишнохтӣ .

Лутфи вай буд ки аз ту тоъоти муваққати хосту мсўбот мؤбд бидод ътоءи ғайри мҷзўз .

Лутфи вай буд ки неъмат бақадр худ дод ва аз бандаи шукр бақадр бандаи хости Фотқўои аллоҳи мо асттътм .

Лутфи вай буд ки бандаро тавфиқ хизмат дод ва он гуҳи ҳам худ мадҳату ситоиш бар сари ниҳод ки : алтоӣбўни алъобдўни илои охир .

Лутфи вай буд ки буқати гуноҳи туро ҷоҳил хонд то афв кунад أнаҳи ман амали мнкми сўءои бҷҳолаҳи буқати шаҳодат олам хонд то гувоҳяти бипазиради إлои ман шаҳди болҳқ ва ҳам иълмўн .

Буқати тақсир заъиф хонд , то тақсират маҳв кунад . Ва халқи алإнсони зъиФо .

Он дарвеш гуяд , аз сари сӯзу ниёз дар он хилвати роз : илоҳии ту моро заъиф хондӣ , аз заъиф чаҳ ояд ҷуз аз хато ва моро ҷоҳил хондӣ ва аз ҷоҳил чаҳ ояд ҷуз аз ҷафо ва ту худовандии Кариму латиф , аз Кариму латиф чаҳ сазад ҷуз аз караму вафоу бахшӣдани ато . Сазоӣ банда онаст ки чун лутфу рФқ ӯ ҷли ҷалола бар худ бишнохт , доман аз кунин дрчинд , бисоти ҳавас дар навардад , камари убудийят бар миёни бандад бар даргоҳи хизмату ҳурмат лузӯм гирад , дида аз назари ағёри брдўзд , хирмани атмоъ бхлқ бисӯзад , бо дилӣ беғубору синае бебор , мунтазири алтоф ва мабор илоҳӣ биншинад то ҳақи ҷли ҷалолаи блтФи худ кор вай месозад . Ва дили вай дар маҳди аҳди минўозди аллоҳи латифи бъбодаҳи худоиро ҷли ҷалолаи ҳам лутфаст ва ҳам меҳр . БлтФ ӯ каъба ва масҷидҳо банно карданд , бқҳр ӯ килисоҳоу бути кода ҳо бароваранд .

Тавфиқро фиристод то талиъаи лашкари лутф буд , хизлонро барангехт то муқаддамаи лашкари адл буд .

Мискини одамии бечора ки ӯро гузар бар лашкари лутф ва меҳр омад , надонад ки талиъаи лашкари лутф ӯро дрбргирд биноз , ё муқаддамаи лашкари адл ӯро бпоӣ фурӯ гирад , зору хор .

эй дарвеши мабодо ки либоси ориятии дорӣ ва намайдонӣ , мабодо ки умр мегузорӣ , зери макр наоне . Оҳ аз пои бандӣ наоне , фиғон аз ҳасратии ҷовдонӣ .

эй басои пери муноҷотӣ ки бар зоҳири исломи умрӣ басар оварда шабро болўнаҳи оби гарм дида карда бурузи сбҳаҳи тсбҳ дар дасти гирифтау умедӣ дар саранҷоми кори хеши баста , бъоқбт чун риштаи умраш борӣк шавад , рӯзи умедаш торик шавад .

Ва бдои ?лаами ман аллоҳи мо лами икўнўои иҳтсбўни муаззинӣ буд чандини соли бонг намоз гуфта рӯзӣ бар минора бирафт , дидаи вай бар занӣ тарсо афтод , дар кори он зан бирафт , чун аз минора фурӯд омад , ҳар чанд бо хештан броўихт барнаёмад , бадари сарои он зан тарсо шуд , қисса бо вай бигуфт , он зан гуфт агар даъвӣ ростаст ва дар ишқи содиқӣ , мувофиқат шартаст . Зуннори тарсое бар миён бояд баст , он бадбахти бтмъи он зани зуннор тарсое барбаст ,

Он бечораи хамр боз хӯрд , чун масти гашт , қасди он зан кард , зан бигурехт ва дар хона Эй шуд он бадбахт бар бом рафт то бҳилтии хешро дар он хонаи афканд , хизлони азалӣ тохтан оварад , аз боми дарафтод ва бар тарсое ҳалок шуд .

Чандини сол муаззинӣ кардау шароеъи исломи варзидау бъоқбти бтрсоиии ҳалок шуда ва бмқсўд нораседу ҳўи алзии иқбли алтўбаҳи ани ибода , ӯ худовандӣаст ки тавбаи бандагони пазирад , нолаи слҳҷўёни ниўшд , айби узрхоҳони пӯшад .

Агар бтқдири бандае сад сол маъсият кунад , онкӣ гуяд таббат , аллоҳ гуяд қаблат абдии ҳарфати ту маъсияту сифати ман мағфират , ту ҳарфати худ раҳо накунӣ , ман сифати худ кӣ раҳо кунам . Абдӣ то ман тавбаи надодами ту тавба накардӣ , то нхўондм , наомадӣ , тавба додан аз ман , тавба пазируфтан бар ман .

Сами тоби алайҳими литўбўои тавба кардан ту , ба надам , тавба додан ман бҳлму карами тавба кардан ту бдъо , тавба додан ман бъто , тавба кардан ту бсؤол , тавба додан ман бнўоли тавба кардан ту бонобт , тавба додан ман боҷобт .

Хабар дурустаст аз Мустафо ( с ) ки фардо чун муъминон дар биҳишт шаванд ва дар дараҷоту манозили худ Фрўоинд , бисёре аз замини биҳишт зиёдат ояд ки онро сокинон набошанд , то раби алъзаҳи халқии нўоФринд ва он ҷойгоҳ боишон диҳад , агар раво бошад аз рӯй карам ки халқии офаринади ибодати нокардау ранҷи нобардау дараҷоти ҷинот боишон диҳад , аввалитар ва сазовортар ки бандагони деринароу даравишони хастаи дилро аз дар берун накунад ва аз савобу ътоءи худ маҳрӯм нигараданд . Бираваму тарку ҳинди каси миФрстд то ноомадаро биорад , омадаро кӣ ронад .

Дар хабараст ки рӯзи қиёмати бандаеро бдўзх мебаранд , Мустафо ( с ) бибинад , фармоед ё раби умматӣ , умматӣ , хитоб ояд ки ё Муҳамад , ту ндонӣ ки вай чаҳ кард , лухтӣ аз ҷафоҳои он банда бо вай бигӯянд , Мустафо ( с ) гуяд : « сҳқои сҳқо »

Даври бодоу ҳалоки даври бодоу ҳалок , чнонстӣ ки раб алъзаҳ фармудӣ : бандаи ман , ӯ ки туро шафиъаст чун бидонаст ҷафоҳои ту , аз ту безори гашт то бадоне ки ҷузи ҳалами ман , накушуд бори ҷФоءи туро , ҷузи фазли ман напушади айбу ъўори ту .

Ва истҷиби аллазӣнаи омнўоу ъмлўои алсолҳоту изидҳми ман фазлаи ин зиёдати бқўли муфассирони аҳли суннат , дидор худовандаст ҷли ҷалола .

Ҳам чунон ки ҷой дигар гуфт : ллзини أҳснўои алҳснӣу зиёдау банда ки бадӣдор аллоҳ расад , бФзл аллоҳ мерасад на бтоъти худ , чунон ки фармуду изидҳми ман фазлаи фардо чун ҳақи ҷли ҷалолаи дидори худро бдўстон каромат фармоед бтқозои ҷамол худ кунад на бтқозои банда ки башари мухтасарро ҳаргизи Зуҳра он набӯд ки бойени тақозо пайдо ояд . Аҷаб корӣаст , аз онҷо ки иззат ғайратаст аз дидаи ағёр , ниқоби ниқоб иқтизо мекунаду зонҷо ки камол ҷамоласт таҷаллӣ бар таҷаллӣ иқтизо мекунад :

Абӯи бикри шблӣ вақте дар ғлботи ваҷд хеш гуфт : « бори худоёи фардои ҳамаро нобӣнои ангез то ҷузи ман туро касе набинад » боз вақте дигар гуфт : бори худоёи шблиро нобӣнои ангез , дареғ буд ки чун ман туро бинад , он сухани аввали ғайрат буд бар ҷамол , аз дидаи ағёр ва он дигари ғайрат буд бар ҷамол аз дидаи худ . Ва дар роҳи ҷавонмардони ин қадам аз он қадам тамомтараст ва азизтар .

Ва далел бар онкии дидори худованди зўи алҷлоли фардои бтқозои ҷамол ӯ буд , хабар саҳеҳаст ки : « азои дахли аҳли алҷнаҳ , нўдўо ё аҳли алҷнаҳи ан лакам ъанд аллоҳи мўъдои ириди ани инҷзкмўаҳ . . . Алҳдис .

Чун аҳли биҳишт дар биҳишт фурӯд оянд ва дар манозилу мсокни тайибаи худ қарор гиранд , Нидо ояд ки эй дӯстони ҳақ , шуморо бнздики худованди ваъдаи ист , ҳозири оӣид ки ҳақи ҷли ҷалолаи бФзли худ он ваъдаро таҳқиқ хоҳад кард , эшон гӯйанд он чаҳ ваъдаи ист ? . Ҳбзои ваъдаи дӯстон ва гарчи хилоф буд , ФкиФ ки он ваъда , худ айн сидқ бошад ва гуфта махлуқӣаст дар ҳақи махлуқӣ : амтлинӣу сўФӣу ъдинӣу лои туфӣ , биҳиштён гӯйанд , он ваъда мавъӯд чист ? ва на он бошад ки эшон ндонанд ки чист локини худро бнодонӣ оваранд .

Ин чунонаст ки шофииро гуфтанд оқил кист ? гуфт : алФтни алмтғоФли доноӣ ки худро бнодонӣ оварад . Қол : ФикшФи алҳҷоби Финзрўни илайҳ . Ҳақи ҷли ҷалолаи ҳиҷоб аз дида ҳо баргирад то дар нигаранд бхдоўнди хеши ҷли ҷалолау ъзи кбрёӣаҳу азми шаъна . Ва ҳўи алзии инзли алғиси ман баъди мо қнтўо , алошораҳи ман ҳзаҳи алоиаҳ , ани алъбди азои збли ғсни вақтау ткдри сФўи вдаҳу ксФти шамси инсау баъди бсоҳоти алқрби троўаҳи ӯҳдаи Фрбмои инзри илайҳ алҳақ баназари раҳматаи Финзли алии сираи амтори алрҳмаҳу иъиди авдаи трёу инбти ман мшоҳди инсаи врдои ҷнёу аншдўо :

Пер тариқат гуфт : чун нек монад охири ин кор , бовели ин кор . Роҳ бадваст ҳалқаи ист , аз ӯ даройад ва ҳам бова боз гардад , аввали ин кор ббҳор монаду бшкўФаҳ , мард дар ӯ хуш буду тозау пуррӯҳ , пас аз он нишебҳо ва фарозҳо бинад , нокомӣҳо ва тафарруқҳо пеш ояд ки : дар убудийяти ҳам ҷамъаст ва ҳам тафарруқат ва дар мақомоти ҳам нураст ва ҳам зулмат .

Банда дар зулмати тафарруқати чандон пӯшиш бинад ки гуяд оҳ ки милрзм аз онк наярзам , чаҳ созами ҷузи зонкаҳ май сӯзам , то аз ин афтодагӣ бархезам он гуҳ чаҳ буд .

Инзли алғиси ман баъди мо қнтўо , абри ҷӯад , борони вуҷӯди резад , саҳоби аФзол дар иқбол фишонд , гули висол дар боғ навол шигифта гардад , охири кори бовел боз шавад .

Банда аз сари ноз ва даллол гуяд : бар хабар ҳаме рафтам ҷӯёни яқин . Тарси мояу умеди қарин . Мақсӯд аз ман ниҳон ва ман кӯшндаи дайн . Ногоҳ барқ таҷаллӣ тофт аз камӣн , аз занн чунон бинад вази дӯсти чунин .