Ва аз инаст кӣ суфиён чун дарвеширо ндонанд аз ваии пурсанад кӣ пери суҳбати ту кӣ бӯдааст ӯро аз худ ндонанду бахуд роҳ ндиҳанду маротиби перӣу мурӣдиро шарҳ бисёраст ва моро ғараз аз ин таълӣфи зикр он нест ва агар касе аз роҳи зиндагонӣу риёзати бдрҷаҳи баланд расида бошад ва ӯро перӣ ва муқтадое набошад , ин тайифа ӯро аз худ ндонанд . Чаҳ гуфта шайхи мост ки : ман лами итأдби бأстози Фҳўи бтоли валави ани рҷлои блғи аъло алмротби волмқомот ҳатто тнкшФи ?лаи ман алғиби ашёъи влоикўни ?лаи мақдами влоостози Флоиҷӣ албаҳ манеҳ шӣӣ . Ва мадори тариқат бар пераст ки ашшайхи фии қавмаи колнбии фии уммата . Ва муҳаққиқ ва мубарҳанаст кӣ бхўиштни бҳич ҷой натавон расед . Ва машойихро дарин калимот бисёрасту дарони калимоти фавойид бешумор , хоссаи шайхи мо бўсъидро қудси аллоҳи рӯҳаи алъзиз , чунонк баъзе аз он биҷой хеш оварда шавад ва агар касеро гирифт он падед ояду ишқи он доман гирад , он дард ӯро бар он дорад кӣ даргоҳи машойихро мулозим бошаду Утбаи перонро мӯътакиф гардад то он фавойид касб кунад , чаҳ ин илми ҷуз аз роҳи ишқ ҳосил нашавад лӣси аддӣни болтмнии влои болтҷлии влкни бшииءи вқрФии алқлби всдқаҳи алъамал .

Ва то касе хештанро бад-ӣни калима узр наниҳад ва баҳона наёрад кӣ дарин аҳди чунин перӣ кӣ шартаст нест ва аз машойиху муқтадоён чунонк пеш азин буданд касе муайян на , ки ин ташвиш нафасасту баҳонаи коҳилӣ .

Ҳар крои барги ин ҳадису ишқи ин роҳ буд чунон буд кӣ шайхи бўолҳсни хрқонии қудси аллоҳи рӯҳа алъзиз гуфт ки дар ибтидои ду чиз войаст кард яке сафар ва яке устод . Дар ин андеша мегардидам ва бар ман сахт буд , худои таъолӣ чунон кард ки ҳарчи ман бмсӣлаҳи дрмондмии олимӣ аз мазҳаб шофиӣ биёмад то бо ман он масаъла бигуфту ҳштодўи се сол бо ҳақ зиндагонӣ кардам кӣ як саҷдаи бмхолФт шаръ накардам ва як нафаси бмўоФқти нафас наздам ва дар сафар чунон карданд ки ҳарч аз арши таассурӣ буд моро бик қадам карданд . Чун ишқи содиқ буду иродати холиси самараи зиндагонии чунин буд ва дар миёни ин тайифа аслӣ бузургаст кӣ ҳама яке бошанд ва яке ҳама . Миёни ҷумлаи суфиёни олами ҳеҷ мзодт нест ва худ дуӣ набошад , агар касе аз перии хирқаи пӯшади онрои хирқа асл донанд ва дигаронро хирқаи табаррук ном кунанд , ва чун аз роҳи маънӣ дарнигарӣ чун ҳама якеанд ҳамаи дастҳо яке бошаду ҳамаи назарҳо яке ,у хрқҳои ҳамин ҳукм дораду ҳрки мақбул яке шуд мақбули ҷумла буду онки мардӯди яке буд , волъёзболлаҳ ҳамчунин . Ва онки ду хирқа май пӯшади гӯйии чнонстӣ ки бар аҳляти хеш аз хирқаи машойиху табарруки дасти эшон ду гувоҳи адл май орадӣ .

Ва дарин маънии таҳқиқ некӯ бишинав , кӣ чун он таҳқиқи тамом идрок кунӣ , ҳеҷ шабаҳат намонад кӣ ҳамаи перону ҳамаи суфиёни ҳақиқӣ якеанд ки бҳичи сифати эшонро дуӣ нест бдонки иттифоқи ҳамаи адён ва мазоҳибаст ва ба наздики уқалои муҳаққиқ кӣ маъбуду мақсӯди ҷли ҷалола якеаст воҳиди ман кул ваҷҳаст кӣ албата дуиро онҷо маҷол нест , ва агар дар равандаи ёроаҳ ихтилофӣ ҳаст , чун ба мақсад расанд ихтилоф бархесту ҳамаи бўҳдт бадал шуд , кӣ то ҳеҷ чиз аз сифоти башарият раванда боқӣаст ҳануз ба мақсад нарасидаасту тлўни ҳолати равандаро дар роҳ падед ояд , чун ба матлӯб ва мақсӯд расед аз он ҳамаи боваии ҳеҷ чиз намонаду ҳамаи ваҳдат муҷаррад гардад . Ва аз ӣнҷост кӣ аз машойих яке мегуяд кӣ аноолҳқ ва дайгарӣ гуяд субҳонӣу шайх мо мегуяд ки лӣси фии ҷбтии сӯии аллоҳ . Пас муҳаққиқ шуд ки чун раванда ба мақсад нарасидааст периро нишоед кӣ ӯ ҳануз муҳтоҷ пераст ки ӯро бар роҳ далолат кунаду ҳрк ба мақсад расед шоиста перӣ шуд . Пас сухани машойих ба бурҳони дурусти гашт кӣ онч эшон гуфтаанд кӣ ҳамаи яке ва яке ҳама ва онк мегуяд кӣ аз ду пер хирқа нишоед гирифт , ӯ аз хеш хабар медиҳад кӣ ҳануз дар олами дивист ва эшонро дувумӣ бинад ва медонад , ва аз аҳволи машойихи ҳеҷ хабар надорад , чун чашмаш боз шаваду назараши барин олам уфтад , онгаҳ муҳаққиқ гардад . Магар касе ки бад-ӣни сухан он хоҳад кӣ нишоед хирқаи дувуми ФрогрФтни нияти бутлони хирқаи аввалро , ки ин сухани рост буд . Ва бад-ӣни ният албата ҳарки чунин кунад хирқаи аввал кӣ пӯшида дорад ботил гардаду дувуми ҳаром буд пӯшидан , ва аз маҳрӯм ва маҳҷӯр гардаду алъёзболлаҳи ман злк .