Ҳадиси мӯӣ ту натавон ба умри гуфтани боз

Аз он ки умр шавад кӯтаҳу ҳадиси дароз

Ба роҳи ишқи ту анҷоми кор то чаҳ шавад

Бирафт дар сари ин кор ҳастем зоғоз

Ба тоқи дилкаши он абрувони миҳробӣ

Ки давр аз ту набошад марои ҳузури намоз

Агар на аз дили ман расм сӯхтани омухт

Чаро дамӣ накунад шамъ , тарки сӯзу гудоз

?герат ҳавоаст ки аз халқ бе ниёзи шӯй

Зёдтии матлаб , бо насиб хеш бисоз

Гуноҳи бахти сияҳ буд , дасти кӯтаҳи мо

Вагарнаи силсила ӣ мӯии дӯст , буд дароз

Наҳсат гом наҳй пой бар сари гардун

Чу аз нишеби табиат қадам наҳй ба фароз

Агар саодати ҷовид боядат , эй дил

Намой шарҳи ҳақиқат , сухан магӯ змҷоз

Ҳадиси Лайлӣу маҷнӯн омирӣ бигзор

Махон фасона ӣ Маҳмӯди ғазнавӣу Аёз

Мдиҳи мазҳари ҳақ , мазҳари ҳақоиқи гӯй

Санои ҳуҷҷати сонии ъушр , намои оғоз

Саммии хатми русули хотами алоъма ки ҳаст

Ниҳони здидаҳ ва бар ҳазраташи аён ҳар роз

Слили хусрави дайни аскарии шаҳи кунин

Вале ҳақи шаҳи душмани гудозу дӯсти навоз

Эмоми мунтазири халқ , ҳуҷҷати мавъӯд

Ки ҳаст чашми ҷаҳонӣ ба раҳгузораши боз

Паноҳи куну макони соҳиб алзмон Меҳдӣ

Вале қоими болсиФ , шаҳсавори ҳиҷоз

Хуҷастаи номаш зон бар забон наме орм

Ки рӯзгор рақибаст , осмони ғаммоз

з хон мкрмтши ваҳшу тайри рӯзии хор

Ба шукри мавҳибаташи ҷину инси ҳам овоз

Ба авҷи ҷоҳаши Ҷабраил ақл ме нарасад

Ба бол шавқ кунад то абад агар парвоз

Шҳо ҳақиқати ваҳдати туеу давр аз ту

Шудаи ҳақиқату ваҳдати бадал ба ширку ҳиҷоз

зи ҳоли мардуму вазъи замонаи ногуфта

Ту воқифӣ ва набошад ба арзи ҳоли ниёз

Дрои зпрдаҳ ва аз як таҷаллии рухсор

Ғубори ширки змроти мосўии пардоз

« муҳӣт » зинда шавад баъди марг гар нашавад

Зуҳӯри давлати ҳақи рости навбати оғоз