эй лаъибати фаррухи рухи фархундаи шамоил

Дилҳо ба ту муштоқу равонҳо ба ту моил

Афтода ӣ тири нигаҳати орифу омӣ

Дилдода ӣ чашми сеят оламу ҷоҳил

Бар пои дил аз силсила ӣ мӯии ту занҷир

Бар гардани ҷон аз сари зулфи ту слосл

Аз ҷаври ғами ҳиҷри ту дасти ҳама бар сар

Дар хоки сари кӯии ту пои ҳама дар гул

Дар ҳали яке уқдаи змўӣ ту бимонадем

Бо инки намудем басии ҳали мшокл

Бигушо лаби ҷони бахш ки мо санги дилон ро

Дар нуқта ӣ мавҳум шудаи масаълаи мушкил

Маҷмӯъа ӣ хӯбӣ шуд зони гуҳ ки вуҷӯдат

Пар гашта змҳри шаҳи фархундаи хасоил

Мроти ҷамоли азалии шабаҳи паямбар

Мисбоҳи ҳдои нури худои шамси қабоил

Мақтӯли нахустин зслили шаҳи лўлок

Ки омад ғам ӯ носихи ғамҳои авоил

Фарзонаи забеҳӣ ки ба майдони муҳаббат

Пеш аз ҳамаи ёрон шуда дар ҷустани қотил

Маҳбӯби халилӣ ки намӯда ба раҳи ҳақ

Як мартабаи ҳафтод ва ду қурбонии қобил

Аз хеш тиҳӣ гаштау саршори змъшўқ

Гардӣда зҷони давр ва ба ҷонон шудаи восил

Будӣ алии Акбари шоҳи шуҳадо ро

Нури басару роҳати ҷону самари дил

зи он рӯи шаҳ дайн гуфт пас аз вай ки набошам

эй роҳати ҷон бе ту ба ҷони роғибу моил

Рафтӣ ту ва фориғ шудӣ аз андӯҳи олам

Ман мондаму ғам бе ту дарин ғамкадаи манзил

Дар баҳри ҷаҳони оли алии киштии тавҳид

Мустамсаки ин фалаки баради рахт ба соҳил

зи анвори алии бен ҳусайни бен алӣ шуд

Аз арса ӣ дили зулмат ҳар васвасаи зоӣл

Чун ёр « муҳӣт »аст влои алӣу ол

Аз зилзила ӣ ҳашар нагардад мутазалзил