Се чизи аҳли талабро буд нишони саодат

Хулӯси нияту қалби салиму сидқи иродат

На бандагӣаст ки мар , даврӣасту нафаси парастӣ

Збими дӯзаху шавқ ҷинон кунӣ чу ибодат

Табиати сабъӣ ғолибаст то ба ниҳодат

Гумон мабар ки сӯии одамӣу аҳли саодат

Дили шикаста ба дасти ору дарди ишқ ки гардад

Дилати мақоми ҳақ ва оядат худо ба ибодат

Зҳоли исоу қоруни падеди гашт ки тан ро

Барад ба чархи таҷарруд , кашад ба хоки зиёдат

Ғами фироқи туами кишт ва зинда кард висолат

Фироқу васл ту омад , далели мӯату аъодт

Куҷо қабул шавад даъвии худои парастӣ

Аз он ки нафас парастӣ намӯда шевау одат

Набӯд номи зодм ки буд Сайиди бтҳо

Набии хотам ва будаш ба коиноти сиёдат

Бидон расида ки хонанд ғолиш чу насирӣ

зи бас ки шоҳи парастӣ « муҳӣт »ро шудаи одат