Он шоҳиди мақсӯд ки дар пардаи ниҳон буд

Дӯшина ӣ бар дида ӣ ман , ҷилваи кунон буд

Нӯшин лабу рахшони руху зулф ба хам ӯ

Нури басару тоби дилу қӯти равон буд

Хондам мау меҳраш ба никуӣ чу бидидам

Беҳтари зи мау меҳр , на ин буд ва на он буд

Май хўондмиши моҳ агар , моҳи сухангӯ

намегуфтамяш сарв , агар сарви равон буд

Бедор шуд аз хоб чу чашмон ту шуд боз

Ҳар фитна ӣ хобида ки дар малики замон буд

Худро нигаҳ аз фитна ӣ айём , тавон дошт

Вази ?наргаши фаттони ту , эмин натавон буд

Ҳар суд ки гуфтанд ба бозор ҷаҳон ҳаст

Дидем ба ҷузи суди ғамати ҷумлаи зиён буд

Маъзӯри ҳамеи дор агар бе худ ва мастем

Ҳушёр ба даври лаб лаълат натавон буд

Гар зулфу биногваши туро халқ наме кард

Эзад , на задин ном ва на аз куфри нишон буд

Дар ҳалқа ӣ нӯшин даҳанон , ҳарки бидидам

Ин млтъи ҷони бахши маниши вирди забон буд

Рӯзӣ ки на аз моҳ на аз меҳри нишон буд

Равшани зтҷлии алии куну макон буд

Ваҷҳи аллоҳи боқӣ ки аён шуд зшҳўдш

Он шоҳиди ғайбӣ ки пас бардаи ниҳон буд

Мӯсо ар неи гӯй , чаҳ дар тавр даромад

Нурӣ ки таҷаллӣ бар он буд , ҳамон буд

Бо киштии худ худ Нӯҳи зҳмлш суханӣ гуфт

Зон рӯй зтўФони ҳаводис , ба амон буд

Оташ ба халили аллоҳ аз он баради саломат

Гардид ки ҳуби ълиши ҷавшани ҷон буд

Савти хуши Довӯд ки барадии дили олам

Як шамааш аз файзи лабу лутфи миён буд

Аз шодии қурби ҳарамаш аз дили одам

Рафт он ғаму андӯҳ ки аз баъди ҷинон буд

Чун ёфт мадад аз дам ӯ исои Марям

Ҷони бахши дамаши ғайрати оби ҳайвон буд

Чун номи алии нақш нигин кард сулаймон

Ҳукмаш чу қазо бар ҳама ӣ халқи равон буд

Танҳо на ҳамин буд муайян , хатми русул ро

Бар хайли русули ёр , ба ҳар аҳду замон буд

Дар манқибаташ ҳар чаҳ « муҳӣт » аз дил ва ҷон гуфт

Сидқасту яқини дон , на дурӯғ ва на гумон буд

Шоҳӣ ки таваллоаш буд маънии имон

Кофар буд он кас ки бигӯед , на чунон буд