Дил дар ғами ту дижам набошад

Неши ту знўш кам набошад

Бо зулфу рухи ту дили шабу рӯз

Шодасту дамӣ дижам набошад

Дар шаҳри яке нишон надорам

Каз ишқи ту муттаҳам набошад

Пайваста ба ҷузи хаёли хатат

Бар лавҳи басар зғм набошад

Он дил ки гирифт сикка ӣ ишқ

Ҳаргизи зпӣ дирам набошад

Онро ки қаноатаст пеша

Андеша ӣ беш ва кам набошад

Ориф ки самад параст гардид

Дар саҷҷода бар санам набошад

Май нӯш ва махӯр ғами ҷаҳон зонк

Ҷузи ҷоми нишон зҷм набошад

Ҳар дил ки ба бодаи шаст ва шӯ ёфт

Олӯда ӣ дард ва ғам набошад

Аз ғайри алӣу оли мо ро

Аз каси тамаъ карам набошад

Шоҳӣ ки буриши вуҷӯди кунин

Ҷузи қатра ба назд ӣам набошад

Бе доғи ғуломаши зшоҳон

Андари араб ва аҷам набошад

Дар маҳкама ӣ шариъату дайн

Одилтар аз ӯ ҳукм набошад

Танҳо на дарин ҷаҳон ки ҷуз ӯ

Ҳокими сафи ҳашар ҳам набошад

Аз ёди алӣ « муҳӣт » ғофил

Дар умр ба ҳеҷ дам набошад

Ҷузи номи нишон ва ҳастӣ ман

Бо буд ту чун адам набошад