Маи ман ҳар ки туро нозир ва моил набӯд

Ҳеҷаш аз дидау дили баҳра ва ҳосил набӯд

Одамизода на аз хайл бҳоӣм бошад

Ҳайвонӣ ки ба дидори ту моил набӯд

Ҳаст чун ҳалқа ӣ гесуии ту ҳар силсила ӣ

Тираи бахти он ки гирифтор слосл набӯд

Даргузар аз тани хокӣ ки миёни туу ёр

Ғайри ин гирди барангехта ҳоил набӯд

Чун зхўди даври шӯй дар бар ҷононаи рисӣ

Ҳоҷати қатъи раҳу тай манозил набӯд

Раҳравиро ки буд қоиди тавфиқ , далел

Ҷузи сркўии тўоши мақсад ва манзил набӯд

Бркнми дидагараш ғайри ту манзур буд

Дил бар оташ фиканамгар ба ту моил набӯд

На ҳамин ғарқа ӣ эҳсони ту ман бошаму бас

Лутфи оми ту киро ки оФл ва шомил набӯд

Даст медод марои коши зҷони хўбтрӣ

Зон ки ҷон аз паии тақдими ту қобил набӯд

Ҳарки шуд ғарқа ӣ дарёии муҳаббат , умед

Ки дигар бора кашад рахт ба соҳил набӯд

Ҳал ҳар уқда ӣ мушкили з вале аллоҳи хоҳ

Ғайр ӯ кофӣу ҳалол мшокл набӯд

Дасти ҳақи зориби хандақ ки ба як зарбат ӯ

Тоъати ҷину башари ҷумла муқобил набӯд

ё алӣ гарчи марои уқдаи басӣ дар кор аст

Ҳали он бо мадади лутфи ту мушкил набӯд

Рӯзи маҳшар ки дили кӯҳ , билразад знҳиб

Бо таваллои туам , дил мутазалзил набӯд

Шоҳи пайваста чаҳ огоҳ ва Каримаст « муҳӣт »

Бими маҳрӯмӣу нокомӣ соил набӯд

Аблаҳиро ки ба сари шӯри парӣ рӯйон нест

Ба ҷунун васф кун эй хоҷа ки оқил набӯд

Мқблиро ки ба шамшер ту гардад мақтӯл

Дитии хубтар аз дидан қотил набӯд