Чашмони ту имрӯз намӯдааст харобам

Он гӯна ки мадҳуш ба фардои ҳисобам

Ҳиҷрону висоли ту буд хулду ҷҳимм

Андешаи худ ҷурму хаёли ту савобам

Бо адли ту ҳасан амал нест умедам

Бо бахшиш ва фазлат набӯд бими азобам

Бози ой ки давр аз руху зули ту шабу рӯз

Моҳӣу самандар шуда дар оташу обам

Бар ҳарчӣ шавам нозир ва бо ҳаркии мухотаб

Кӯии ту буд манзару сӯии ту хитобам

То дил ба хами зулфи гиреҳи гири ту бастам

Бигусасти зкФи ришта ӣ осоишу тобам

Дар хоб агар ҷони ҷаҳонро натавон дид

Омад рухи хуби ту чаро , дӯш ба хобам

Мастами замии ишқи алӣ , соқии кавсар

Зинҳор мапиндор ки мадҳуши шаробам

Чун об бақо ёфтаам аз карами Хизр

Кӣ роҳ задан , ғӯл тавонад ба саробам

Бар маъсиятамгар бикашади хоҷаи хати маҳв

Шояд ки шудаи манқибаташи сабти китобам

Бо мадҳ « муҳӣт » аз карами шоҳи вилоят

Осӯда чу имрӯз , ба фардои ҳисобам

Бар бод рӯй эй тани хокӣ ки ғуборат

Гардӣда пай дидани ҷононаи ҳиҷобам