Агар чаҳ модари айёми хуш натиҷа фитод
Дарин замони писарӣ ба назод аз беҳзод
Маи сипеҳри ҳукӯмат ки дар замона ӯ
Замонаро фазаъ додхоҳ рафт аз ёд
Гули баҳори саховат ки дар маҳали карам
Дирам чу барг хазон медиҳад кафш бар бод
Биҷои хӯни ҳамаи ёқӯт ва лаъл хоҳад рехт
Ба даст ӯ неш агар занад Фсод
Гирифтаи кишвари дилҳо ки ҳаст бар бозуаш
Ду фатҳи номаи зи дасти Карим ва табъ бидод
Ба он муҳӣти карами нисбати малоли зи базл
Чунон буд ки ба ҳотам кунанд бухли аснод
Забон ба шиква ӯ ҳеҷ додхоҳ наронад
Ба ғайри зулм ки аз адл ӯст дар фарёд
Хароши нохуни адлаш чу кӯҳи зулми бикунад
Бимонад дар даҳани ангушти тешаи Фарҳод
Ба рӯй кишвари мо танг аз он ки мансаб ӯст
Аморатӣ ки зхонӣ ва хусравӣаст зиёд
Ҷамоли боз гирифтан наёфт соқии даҳр
Чу бар кафи амлши соғари муроди ниҳод
Фалак намӯд ба зери париш чу байзаи мурғ
эй рифъат ӯ боли убуҳҳат чу кушод
Чаҳ ҳоҷатаст ки ӯ тоирони давлат ро
Ба донаи резӣу дом афканӣ шавад сайёд
Ки баҳри сайди муродаши дарин каманд гоҳанд
На осмони сабаби ангезу бахт дар имдод
Нақизи сӯзу мухолифи гудоз ва зид коҳаст
Салоҳу рои ваии андари ҷаҳони куну фасод
Чу омад он насифат кеш додгар ба вуҷӯд
Кашид рахт ба сари манзили адами бедод
Баннои зулму таъаддии заъифи бунёни гашт
Ба дастёрии ин давлати қавии бунёд
зи саҳми новаки оҳани гудози ҳайбат ӯ
з мавҷ гашта зираи пӯш аз азали пӯлод
зи бӯсаи кории суккон осмон фармуд
Баҳри макон ки азуи соя бар замин афтод
Ба ҷуз дараш ки на ҷои вуқуъ бедод аст
Надидаи кас дар дороломортии бедод
Агар шавад мутаваҷҷеҳ ба рафъи зиддият
Диҳанд дасти маъаят ба якдигари аздод
зи лутфи хоси худ ин баладааш худои алӣам
Ки шаҳри хоси алӣ буд бемузоиқа дод
Ҷуз ӯ ки волии маъмурае чунин шуда аст
Надидаи ганҷ касе дар амокини обод
Аннан ба дасти надодаши чунон ки бастанд
Ки кард бахти баландаши савори Рахши мурод
Матоъи ҳарки чу назми маниш ривоҷӣ нест
Ба аҳд ӯ шудаи бозори косдиши касод
Чу зулми гашти дарин балада кам вази ёваряш
Асоси доваряшро худо зиёд кунад
Расед иду дили ҷумлаи таҳнияти гӯйон
з дидани рух ӯ комёбу хурраму шод
Туро чу пой равон нест муҳташам ки рӯй
Ба садаи бӯсии он нири сипеҳри сдод
Ба дастёрии назмӣ ки иззат ту азуаст
Забон хома биҷунбон паии мубораки бод
Умеди он ки буд то зи каъбаи ному нишон
Ки ҳаст бар дараш имрӯзи издиҳоми ибод
Буд ҷаноби мълоӣ ӯ мтоФи аном
Ба мстФои мълоу итрати амҷод