Срўрои адъияи ?ут то бирасонам ба нассоб

Аз дуо ҳар нафасами нақши ҷдидист бар об

Сипаҳ адъияам рӯй фалак ме гирад

То туро мерасад аз рӯй замини по ба рикоб

Ончунонаст дилами баҳри ту аз адъияи гарм

Ки фалак аз нафасам май шунӯди буии кабоб

намекунам ҳар сӯи мӯят ба дъоӣии пайванд

Ман ки пайванд бар дидаи хешам аз хоб

Кардае доъияи ҳарбу ҳисорат шуда аст

Он қадари адъияи коФзўни з шуморасту ҳисоб

Аз ки аз гӯшаи нишинӣ ки ба бедорӣ кард

Чашми худро таба аз баҳри ту дар айни шабоб

Баҳри худ хасмат агар қалъа оҳан созад

Ънкбўтист ки бар худ тунд аз лаъиби луоб

эй гузин тайри ҳумоюн ки дарин турфаи чаман

Шоҳбозии туу бадхоҳи сияҳи бахти ғроб

Бодӣ аз ҷунбиши шҳболи ту май бояду бас

Ки шавад дар сафи ҳиҷои сипаҳи ошӯби збоб

Бол бигушоӣ ки аз гулшани рӯм омада анд

Фавҷӣ аз съўаҳ ба саббоғии чанголи уқоб

Ин мисли вирди збонҳост ки дайр оварадаст

Ҳаст яъне раҳе аз сўби тааммул ба савоб

Кор чун ҳаст ба ҳангомӣ ва вақте мавқуф

Чаҳ тақаддум чаҳ тохр чаҳ тоне чаҳ шитоб

Тир ва шамшер шаванд аз амали худ маъзул

Дар сипоҳӣ ки нигоҳӣ кунӣ аз айни итоб

Зарраи зарраи магар аз оташи ғами афрӯзӣ

Варна аҷром бар афлок бисӯзанд зи тоб

Мавҷи баҳри ғазабати хаймау хари гоҳи аду

Анқарибаст ки оварда фурӯи ҳамчуи ҳубоб

Муҳташами даъват худ кун изки лашгару соз

Хонаи душмани хони пештар аз ҳарби хароб