Расед нағмае аз бодаи нӯшии ту ба гӯшам

Ки чун хам май ва чун ноӣ не ба ҷӯши вхрўшм

Куҷост нармӣу кайфиятӣу нашъаи ишқӣ

Ки менахурда аз онҷо бурун баранд ба дӯшам

зи хоми кории тадбири худ фитода ба ханда

Хирад чу дид ки оварад оташи ту ба ҷӯшам

Қиёси ҳайратам эй қиблаи мурод аз ин кун

Ки бо ҳазор забон дар муқобил ту хамӯшам

Қисм ба наргиси мардуми фиреби ишваи фурушат

Ки он чаҳ аз ту харидам ба олимӣ нафурӯшам

Ту бадгумон ба ман ва ман бар ин ки рози ту бдхў

Ба ҳар либос ки тавонам ба қадар вусъ бапушам

Расед соф ба дард ва ба ҷост бонги дҳодаҳ

Ба ин гумон ки дар ин базми ман ҳануз ба ҳушам

Аҷаб ки соқии ин базми муҳташам ба дарорад

Ба бода то ба абад аз хумори мастии дӯшам