эй шаҳсавори арсаи ҳиммат ки май кашанд

Дар роҳи ҷӯади ғошияи ?ути ҳотамон ба дӯш

Дар ҷанби ҳиммати ту карямон дигаранд

Гандум намой рӯкиши қуллоби ҷӯи фуруш

Бо он ки зотши карами ҳеҷ ба азлӣ

Ҳаргиз маро наёмада деги тамаъ ба ҷӯш

Аммо зи иззати ҷӯи камёби пурбаҳо

Гар дидаи паҳни гӯши умед аз навиди дӯш

Чу лутф кун ки астари умедвори ман

Аз интизори ваъда ҷӯ шуд дарози гӯш