Чун маҳосини салоҳ бар ин ҷумла дар замир мутамаккин шуд хостам ки ба ибодати мтҳлии гирдам то шиору дсори ман мутаносиб бошаду зоҳиру ботин ба илму амал ороста гардад , чун тааббуду тъФФ дар дафъи шари ҷавшан ҳсинаст ва дар ҷазби хайри каманди дароз , ва агар ҳскӣ дар роҳ уфтад ё болои тунд пеш ояд бидонҳо тамассук тавон намӯд ва яке аз самарот тақво онаст ки аз ҳасрати фаноу заволи дунёи фориғ тавон зист ;у ҳаргоҳ ки муттақе дар корҳои ин ҷаҳони фонӣу Наими гузаранда тааммулӣ кунад ҳар оинаи мқобҳи онро ба назар басират бибинаду ҳиммат бар кам озорӣ ва перостани роҳи уқбо мқсўр шавад , ва ба қазо ризо диҳад то ғам кам хӯрду дунёро талоқ диҳад то аз табаъоти он барраад , ва аз сар шаҳват бархезад то покизагии зот ҳосил ояд , ва ба тарк ҳасад бигӯед то дар дилҳо маҳбӯб гардаду саховатро бо худ ошно гирданд то аз ҳасрати мФорқти матоъи ғурур мусаллам бошад [ ва ] корҳо бар қзити ақли пардозад то аз пушаймонӣ фориғ ояд , ва бар ёди охират алиф гирад то қонеъ ва мутавозеъ гардад ,у авоқиби азиматро пеш чашм дорад то пой дар санг наёяд ,у мардумонро натарсанд то эмини зайд . Ҳарчанд дар самароти иффати таъаммул беш кардам рағбати ман дар иктисоби он бештари гашт , аммо метарсидам ки аз пеши шаҳавоти бархестану лаззоти нақдро пушти пой задани кори бас душвораст ,у шаръ кардан дар он хатари бузург . Чаҳ агар ҳиҷобӣ дар роҳ уфтад масолеҳ ҳамчун он саг ки бар лаби ҷӯй устихонӣ ёфт , чандон ки дрдҳон гирифт акси он дар об бидид , пиндошт ки дайгарӣаст , башараи даҳон боз кард то онро низ аз об гирад , ончӣ дар даҳон буд бод дод .