Дар ҷумла наздик омад ки ин ҳароси зҷрт бар ман муставле гирданд ва ба як пушти пой дар мавҷ залолат андозад . Чунонкии ҳардуи ҷаҳон аз дасти бишавад . Боз дар авоқиби корҳои олам тафаккурӣ кардаму мўўноти онро пеши дил ва чашм оварадам , то равшани гашт ки неъматҳои ин ҷаҳонӣ чун равшанои барқ бедавом ва саботаст . Ва бо ин ҳама монанди оби шӯр ки ҳарчанд беш хӯрда шавад тишнагии ғолиб тар гардад , ва чун хумраи пари шаҳд масмӯмаст ки чашедан он комро хуш ояд локини оқибат ба ҳалок кашад , ва чун хоби некӯӣ дида ояд бешак дар аснои он дил бигушоед аммо пас аз бедории ҳосили ҷузи тҳср ва таассуф набошад ;у одамиро дар касби он чун карами пелаи дон ки ҳарчанд беш тунди банд сахт гардаду халос мутааззиртар шавад .

Ва бо худ гуфтам чунин ҳам рост наёяд ки аз дунё ба охират май гурезам ва аз охират ба дунё ва , ақли ман чун қозии музаввар ки ҳукм ӯ дар як ҳодиса бар мурод ҳар ду хасм нФоз меёбад .