Дигари рӯзи мӯш аз сӯрох берун омаду гурбаро аз давр бидид , кроҳит дошт ки наздик ӯ равад . Гурба овоз дод ки : тҳрз чаро май намое ? қдосткрмти Фортбт . Дар ин фурсати нафиси зхиртӣ ба даст оварадӣ ва барои фарзандону аъқоби дӯстии кори омадаи алФғдӣ .

Пештари ой то подоши шафқату муруввати хеш ҳарчӣ бсзотр мушоҳида кунӣ . Мӯш эҳтироз менамӯд . Гуфт :

Ъломи азои ҷнҳти илои инбисот

Дидор аз ман дареғи мадору дӯстӣу бародарӣ зойеъ магардон . Чаҳ ҳаркии дӯстӣ ба ҷаҳд бисёр дар доира муҳаббат кашад ва бемӯҷибӣ берун гузорад аз самароти мўолот маҳрӯм монаду дигар , дӯстон аз вай навмед шаванд .

Ва туро бар ман неъмати ҷону миннат зиндагонӣаст ,у чунонкии туро дар он маънии тавфиқ мусоидат кард ҳеҷ касро муяссари натавонад буд .

Ва модом ки умри ман боқӣаст ҳуқуқи туро фаромӯш накунам ва аз талаби фурсати муҷозот ва трсд кушед то ҳиҷоби муҷонибат аз миён бардораду роҳи мўослт кушода гирданд , албата муфид набӯд . Мӯш ҷавоб дод ки : ҷое ки зоҳири ҳоли мабнӣ бар адоват дида мешавад чун ба ҳукми муқаддамот дар ботини гумони маваддат агар инбисотӣ равад ва омехтагӣ уфтад аз айб муназзаҳ монад ва аз риб давр бошад ,у боз ҷое ки дар ботини шбҳтӣ мутасаввир гардад агарчӣ зоҳир аз кӣна мубарро мушоҳида карда меояд бидон илтифот нишоед намӯд ва аз тўФӣу тсўни ҳеҷ боқӣ набояд гузошт , ки музирати он бисёрасту оқибати он вахим ,у рости онро монад ки касе бар дандон пел нишинаду онгоҳи нишоти хобу азимат истироҳат кунад . Лоҷарами сарнигӯн дар зери пой ӯ ғалатад ва ба андаки ҳаракатӣ ҳалок шавад .

Ва майли ҷаҳонён ба дӯстон барои манофеаст ,у парҳез аз душманон барои мзор . Аммо оқил агар дар ранҷӣ уфтад ки дар халос азон ба иҳтимоми душман умед дораду фараҷ аз чанголи бало беАвн ӯ натавонад ёфт , гирд тўдд барояд ва дар изҳор маваддат кӯшад ;у боз агар аз дӯстӣ хилоф бинад тҷнби намояду адоват зоҳир гирданд , ва бачагон бҳоем бар асари модарон барои шер дуанд , ва чун азон фориғ шуданд бе савобиқи ваҳшату сўолФи рибти ошнои ҳам фурӯ гузоранд , ва ҳеҷ хирадманди онро бар адоват ҳамл накунад . Аммо чун фоидаи мунқатиъи гашти тарки мўослти бихаради наздик тар бошад .

Ва оқил ҳамчунин дар корҳо бар мизоҷ рӯзгор меравад ва пӯстин сӯй борон мегирданд , ва ҳар ҳодисаро фарохури ҳолу мувофиқи вақти тадбирӣ май андешад ва бо душманону дӯстон дар инқибозу инбисоту ризоу схту тҷлду тавозуъи чунонкии мулоим маслиҳат тавонад буд зиндагонӣ мекунад , ва дар ҳамаи маъонии ҷониби рФқу мудоро ба риоят май расонад .

Бидон ки асли хилқати мо бар маъодот бӯдаасту аи змрўри моя гирифтааст ва дар табъҳо тамаккун ёфта , ва бар дӯстӣ ки бар ҳоҷат ҳодис гаштааст чандон такя натавон кард ва онро ибрае бештар натавон ниҳод , ки чун мӯҷиб аз миён бархест ба қарори асл боз равад , чунонкии оби модом ки оташ дар зер ӯ май дорӣ гарм мебошад , чун оташи азуи бозгрФтӣ ба асли сардӣ боз шавад ва ҳеҷ душмани мӯшро аз гурбаи зиён Картер нест , ва ҳар дуро изтирори ҳолу дўоъӣ ҳоҷат барон дошт ки сулҳ пайвастем . Имрӯз ки мӯҷиб зоил шуд бе шабаҳати адоват тоза гардад .

Ва ҳеҷ хабар нест хасми залилро дар мўослти хасми азиз , ва дар муҷовирати душмани қавии хасми заъифро ,у турои ҳеҷ иштиёқӣ намешиносам ба худ ҷузи онкӣ ба хӯни ман ноҳор башиканӣ , ва ба ҳеҷ тоўил нишоед ки ба ту фирефта шавам . Ва ба дӯстии ту сқти мӯшро кӣ бӯдааст ? чаҳ ба саломати он наздиктар ки бе тавон аз суҳбати эҳтирози намояду оҷиз аз муқовимати қодири парҳез воҷиб бинад , ки агар бхлоФи ин иттифоқ уфтад ғофили вори захми гарони пазирад . Ва ҳарки ба осеби ғуруру ғифлати дргрдд камтар тавонад хост .

Ва хирадманд чун Аннани ихтиёр ба даст овараду дўоъии изтирор зоил гардонид дар мФорқти душмани мсоръти фарзи шиносад , ва Маслан лҳзтии тохиру таваққуфу тонеу тараддуд ҷоиз нашимурд ; ҳарчанд аз ҷавониби хеши саросари саботу виқор мушоҳида кунад аз ҷониби хасми он дар ваҳм наёрад , ва ҳар оина аз вай даврӣ гузинад . Ҳеҷ чиз ба ҳзму саломат аз он лоиқ тар нест ки ту аз сайёди парҳези воҷиби бинӣ ва ман аз ту барҳазар бошам . Ва миёни дӯстон чун тариқи мҳодоту мулотафат баста монаду дили ҷӯӣу шафқат дар таваққуф афтод сафои ъқидт муътабар доранду баннои мхолст бар қоидаи муноҷот змоир ниҳанд . Барин ихтисор бояд намӯд ки иҷтимо мумкин нагардад ва аз хираду рои рост давр бошад .

Гурба изтиробӣ карду ҷазаъу қалақ зоҳир гардонид ва гуфт :

Бар ин калимаи як дигарро видоъ карданду бпрогнд .

Инаст мисли хирадманди равшани рой ки фурсати масолеҳати душман ба вақти ҳоҷат Фоит нигараданд ва пас аз ҳусӯли ғараз аз мурооти ҷониби ҳзму эҳтиёт ғофил набошад . Субҳони аллоҳ ! мӯшӣ бо заъфу аҷзи хеш чун офоти бадви муҳӣти гашту душманони ғолиби гирд ӯ даромаданд дил аз ҷои набард ва ба дақоиқи мходъти якеро аз эшон дар дом мувофиқат кашид , то бидон васиқату всилти меҳнат аз ваии даври гашт , ва аз ӯҳдаи аҳди душман ба вақт берун омад , ва пас аз идрок наҳиммат дар тсўни зоти абвоби тиқз биҷой оварад . Агар асҳоби хирад ва киёсту зкоу Фтнти ин таҷорибро намӯдор азоем хеш гардонанд ва дар тақдими муҳимоти ин бишоратро эмоми созанди Фўотҳу хўотми корҳои эшон ба мазиди дўсткомӣу ғбт мақрун бошаду саодати оҷилу оҷл ба рӯзгори эшон муттасил гардад , валлоҳ вале алтўФиқ .