* рой ҳинд фармуд брҳмнро ки : баён кун аз ҷиҳати ман мисли ду тан ки бо як дигар дӯстӣ доранд ва ба тзриби намоами хоини баннои он халали пазирад ва ба адоват ва мФорқт кашад .

Брҳмн гуфт : ҳаргоҳи ду дӯст ба мадохилати шарирӣ мубтало гирданд ҳар оинаи миёни эшон ҷудоӣ уфтад . Ва аз назоиру ахўот он онаст ки :

Бозаргонӣ буд бисёр мол ва ӯро фарзандон дар расиданд ва аз касбу ҳарфат эъроз намуданд . Ва дасти исроф ба мол ӯ дароз карданд . Падари мавъизату маломати эшон воҷиб дид ва дар асноӣ он гуфт ки : эй фарзандон , аҳли дунёи ҷӯёни се ртбтанд ва бидон нарасанд магар ба чаҳор хислат . Аммо он се ки толиб онанд фарохӣ маишатаст ва , рифъати манзалат ва , расӣдан ба савоби охират , ва он чаҳор ки ба всилти он бад-ӣни ағроз тавон расед алФғдн моласт аз ваҷҳи писандида ва , ҳасани қиём дар нигоҳ дошт ,у инфоқ дар « чаҳ ба салоҳи маишату ризои аҳлу тӯшаи охирати пайвандад ,у сиёнати нафас аз ҳаводиси офот , он қадар ки дар имкон ояд . Ва ҳарки аз ин чаҳор хислати якеро мӯҳмал гузорад рӯзгори ҳиҷоби мноқшти пеши муродҳои ӯ бидорад . Барои ончӣ ҳар ки аз касби эърози намояд на асбоби маишат хештавонад сохт ва на дигаронро дар аҳд хеш тавонад дошт ; ва агар моли бадасти орад ва дар тсмири он ғифлати варзади зуд дарвеш шавад . Чунонкии харҷи серума агарчӣ андаки андак иттифоқ уфтад охири фанои пазирад ; ва агар дар ҳифзу тсмири он ҷад нанамояду харҷ беваҷҳ кунад пушаймонии ораду забони таън дар вай кушода гардад , ва агар мавозиъи ҳуқуқро ба имсоки номръии гузароад ба манзалат дарвешӣ бошад аз лаззоти неъмати маҳрӯм , ва бо ин ҳамаи мақодӣри осмонӣу ҳаводиси рӯзгори онро дар маърази талафу тафриқаи орад , чун ҳавзӣ ки пайваста дар вай об меояд ва онро бар андозаи мадхал махраҷӣ набошад , лобуд аз ҷавониб роҳ ҷӯяду бтробд ё рахнае бузург уфтаду тамомии он чиз ночиз гардад .

Писарони бозаргони ъзт падар башнаваданду манофеи он некӯ бишнохт . Ва бародари меҳтари эшон рӯй ба тиҷорат овараду сафари даври даст ихтиёр кард . Ва бо ваии ду гов буд якеро шнзбаҳи ному дигарро нанудба . Ва дар роҳи хлобӣ пеш омад шнзбаҳ дар он бимонад . Ба ҳиялат ӯро берун овараданд , ҳолеи тоқат ҳаракат надошт , бозаргони мардиро барои таъаҳҳуд ӯ бгзошт то вайро тимор медорад , чун қӯт гирад бар асари ваии бабрад . Муздури як рӯзи ббўд , малули гашт , шнзбаҳро бар ҷой раҳо кард ва бирафту бозаргонро гуфт : сиқт шуд .

Шнзбаҳро бмдти антъошӣ ҳосил омад . Ва дар талаби чрохўр май пўиид то ба марғзорӣ расед ороста ба анвоъи наботу аснофи раёҳин . Аз рашк ӯ ризвони ангушти ғайрати гузида ва дар назора ӯ осмони чашми ҳайрати кушода

Шнзбаҳи онро бипасандед ки гуфтаанд :

Ва азои антҳити илои ассаломаи фии мдоки Флои таҷовуз