Рой гуфт : « шунӯдам мисли душмани озурда ки дил бар истимолат ӯ нёромд , агар чаҳ дар мулотафати маболиғати намояд ва дар тўдди тнўқ воҷиб дорад . Акнӯн бозгуед достони мулӯк дар ончии миёни эшону наздикон ҳодис гардад , пас аз тақдими ҷафоу уқубату зуҳӯри ҷурму хиёнати муроҷиати сӯрати бандаду тозаи гардонӣдани эътимод ба ҳзм наздик бошад . »
Брҳмн ҷавоб дод ки « агар подшоҳон , дар афву иғмоз баста гардонанд , ва аз ҳаркии андаки хиёнатии бенанд ё дар боби вай ба кроҳит мисол диҳанд беш бар ваии эътимоди нФрмоинд ; корҳо мӯҳмал шавад ва эшон аз лиззати афву миннати бинсиб монанди . » ва Маъмун мегуяд : разии аллоҳи анҳу аҳли алҷроими лиззатии фии алъФўи лорткбўҳо .
Ва ҷамоли ҳолу камоли кори мардро на ҳеҷ пероя аз афв зеботараст ва на ҳеҷ далел аз иғмозу таҷовузи равшантар .
Ва писандидатар сиратии мулӯкро онаст ки ҳукми хеш дар ҳаводиси ақли кулро созанд , ва дар ҳеҷ вақти ахлоқи худро аз Лутфӣ безаъфу унфӣ холӣ нагузоранд , то корҳо миёни хавфу раҷо равон бошад . На мухлисон навмед шаванд ва на осӣон далер гирданд . Яке аз машойихи тариқатро пурседанд ки :у алкозмини алғизу алъоФини ани анносро маънӣ бигӯӣ . Пери раҳмаи аллоҳи алайҳ ҷавоб дод ки « возеҳи оят дар шариъат муставфӣ биоварадаанд ва барон мазид нест , аммо перони тариқати ризвони аллоҳи алайҳим чунин гуфтаанд ки : « хашми фурӯ хӯрдани онсткаҳ дар уқубат маболиғат наравад . » ва бибояд донист ки эзади таъолии бандагони хешро макорим ахлоқ омӯхтааст ва бар одоти сутӯда тҳриз карда ,у ҳркрои саодати аслӣу анояти азалии ёру муайян буд қибла ӣ дилу каъба ӣ ҷони ваии аҳкоми қуръон азим бошад .
Ва ҳаргоҳ ки дар ин мақомоти таъаммулӣ бсзо рафту фазойили афву эҳсони муқарари гашт ; ҳиммат бар мулозимати он сират мқсўр шаваду ваҷҳи салоҳу тариқи савоб дарон муштабаҳ нагардад ва пӯшида нест ки одамӣ аз саҳву ғифлату ҷурму зулат кам маъсӯм тавонад буд , ва агар дармуқобилаи ин маъонӣу тадоруки ин абвоби ғулуви ҷоиз шимурда шавад музирати он муҳимот сироят кунад .
Дар ҷумла бояд ки андозаи ихлосу мносҳту ҳунару кифояти он кас ки дар маъраз тӯҳматӣ афтод некӯ бишносад , агар дар масолеҳи бадв истионатӣ тавонад кард ва аз ройу амонат ӯ дафъ муҳиммӣ тавонад кард ва дар тозаи гардонӣдани эътимод бар ваии мубодирати намояд ва онро аз рибу айби холии пиндорад . Ва қӯти дил ӯ аз ваҷҳи истимолату толФи бқрори маъҳуди бози расонад ва ин ҳадисро эмом созад ки ақилўои зўии алҳиӣоти ъсротҳм . Чаҳ забти мамолик бевузароу муайянон дар имкон наёяду интифоъ аз бандагони онгоҳ муяссар гардад ки зоти эшон ба хираду ифофу ҳунару салоҳ ороста бошаду замир ба ҳақи гузорӣу насиҳату ҳавохоҳӣу маваддати пероста .
Ва низ муҳимоти маликро ниҳоят несту ҳоҷати мулӯк ба кофёни носеҳ ки истеҳқоқи муҳаррамяти асрору истиқлоли тамшият аъмол доранд ҳама муқарараст ,у касоне ки бсдоду амонату тақвоу диёнат мтҳзманд андаки андаку тариқи рост дар ин маънии маърифати маҳосину мқобҳ атбоъасту вуқуф бар ончӣ аз ҳар як чаҳ кор ояду кадоми муҳимро шояд , ва чун подшоҳ ба атқону басирати маълуми рой хеш гардонид бояд ки ҳарякро фарохури ҳунару аҳилти барандозаи ройу шуҷоат ва ба миқдори ақлу кифоят корӣ мефармоед , ва агар дар муқобилаи ҳунарҳои касе айбӣ ёфта шавад азон ҳам ғофил набошад , ки ҳеҷ махлуқӣ бе айби натавонад буд .
Ва пас аз тафҳими ин маъонӣу шинохти ин дақоиқ бар подшоҳ фарзаст ки тафаҳҳуси уммолу татаббуъи аҳволу ишғол ки ба кифояти эшон тафвиз фармӯда бошад , биҷой май орад . Ва аз нақӣру қтмири аҳволи ҳеҷ чиз бар вай пӯшида нагардад , то агар мухлисонро тавфиқ мусоидат кунад ва хидматӣ кунанд , ва ё хоинонро фурсатӣ уфтаду эҳмоли намоянд , ҳар ду медонаду самарати кирдори мухлисон ҳарчӣ мҳнотр арзонӣ медорад ,у ҷонёнро ба қадари гуноҳи танбеҳ воҷиб мебинад ; чаҳ агар яке аз ин ду тараф бериоят гардад муслеҳони коҳилу осони гиру муфсидони далер ва бебок шаванд , ва корҳо печидау аъмолу ишғоли мухтал ва мӯҳмал монад ,у талофии он душвори даст . Ва достони шеру шголи лоиқи ин тшбибаст . » рой ( гуфт : ) « чигунааст он ? »
Гуфт :