Ва он бар ду қисмаст : зеро ки ҳар ки адоват касеро дар дил дорад ё онро дар дил пинҳон мекунаду интизори замони фурсатро мекашад , ё ълониаҳу ошкор дар садади аизоу азияти он шахсеаст ки ӯро душман дорад ,у изҳори адоват ӯро мекунад .
Қисми аввал :ро « ҳақаду кӣна » гӯйанд , ки иборатаст аз пинҳон кардани адовати шахсе дар дил .
Ва қисми дувум :ро « адоват » номанд , ва ин самараи қисм авваласт , зеро ки чун кӣна қӯт гирифту адоват шадид гардид , хазонаи дил аз муҳофизати он оҷиз ,у парда аз рӯй кор бар медораду қисми аввал аз самарот ғазабаст , зеро ки чун одамӣ бар дайгарӣ хашм гирад ва ба ҷиҳати аҷз аз интиқом ё маслиҳатии дигари он вақти изҳор ғазаб накунаду хашми худро фурӯи барад ва дар дили худ пинҳон созад кӣна ҳосил мешавад ва ҳар як аз ин ду қисм аз сифоти мӯҳликау ахлоқ разилааст .
Ва аз ахбор мстФод мешавад ки муъмини кӣна вар нест ва дар ғолиби авқоти сифоти мӯҳликаи дигар низ аз кӣнау адоват мутаваллид мегардад , чун ҳасаду ғайбату дурӯғу бӯҳтону шамотату изҳори айбу даврӣу аизоءу схриту астҳзоءу ғайри инҳо аз офоту аъмоли муҳаррама ки дунёу дайни одамиро фосид месозад ва агар фарз шавад ки ҳеҷ як аз инҳо ҳосил нашавад ҳамон худ буғзу адоват ӯ аз амрозӣаст ки нафаси қудсиро бемор , ва ҳамеша рӯҳ аз он мтأлм ва дар озораст одамиро аз бисоти қурби илоҳии давр , ва аз мроФқти сокинони олами қудс маҳҷӯр мегирданду соҳиби худро манъ мекунад аз ончии шеваи аҳли имону шимаҳи ахёр ва неконаст , ва аз башшошату шукуфтагӣу меҳрбонӣу фурӯтанӣу мроФқту ҳамнишинии нисбат ба касе ки кӣна ӯро дар дил дорад ва худро аз аъонту қзоءи ҳавоиҷ ӯ боз медорад ва ҳар як аз инҳо дараҷае аз дайнро кам мекунаду пардаи миёни одамӣу миёни борёФтгони базм тақарруб мегардад ва аз ин ҷиҳатаст ки дар ахбору осори мазаммат бешумор дар хусӯси адовату душмании ворид шудааст ҳатто инки ҳазрати пайғамбари слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам фармуданд ки « ҳеҷ вақте Ҷабраили алайҳи ассалом ба назд ман наомад магари ин ки гуфт : эй Муҳамад аз адовату душмании мардум эҳтироз кун » ва фармуданд ки « Ҷабраили ҳаргиз дар ҳеҷ амреи ин қадар ба ман васият накард ки дар хусӯси адовати мардум »у ҳазрати содиқи алайҳ ассалом фармуданд ки « ҳар ки тухми адовати бикоради ҳамонро ки коштааст дарав мекунад » .