Ва муолиҷаи ин сифати змимаҳ низ монанди соири сифот онаст ки мафосиди дунявӣау ухравӣаи онро мутазаккир шавад ва мулоҳиза кунад ки ин сифат , холиқу хилоиқро бо ӯ душман мекунад , пас муҳайёӣ ин гардад ки инро аз худ дафъи намояди баъд аз он дар вақт ҳар суханӣу ҳаракатӣ дар фикр бошад ки каҷи халқӣ аз ӯ сар назанад ва худро муҳофизат кунад ва ба ҳасан халқ бидорад то ҳасани халқи малака ӯ гардад ва аз барои ӯ муътод шавад .

Зиди ин сифати мӯҳликаи ҳасан халқаст ки аз шроиФи сифоту фазоъил маликотасту ақлу нақли далолат бар мадҳу хӯбӣ он мекунанд .

Пайғамбари худои слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам фармуданд ки « дар каффаи мизони аъмол дар рӯзи қиёмат , чизеи беҳтар аз ҳасан халқ нест »у рӯзӣ ба банӣ аъмом худ фармуданд ки « эй фарзандони Абдулмуталлиб агар вусъати онро надоред ки мардумро ба амволи худ вусъат диҳед пас бо эшон ба кушодаи рўӣӣ мулоқот кунед » ва низ он ҳазрат фармуданд ки « худои дайни исломро холис аз барои худ гардонид ва салоҳият надорад аз барои ин дайни магари саховату ҳасани халқи пас дайни худро ба ин ду зинат диҳед » ва ба он ҷаноб арз карданд ки « имони кадоми як аз муминин афзаласт ? фармуданд : ҳар кадом ки хуш халқ таранд » ва боз фармуданд ки « дӯсттарин шумо дар назд ману наздиктарин шумо дар рӯзи қиёмат ба ман , хуши халқ тарин шумост » ва низ фармуданд ки « ҳасани халқ , гуноҳро май гудозади ҳам чунонкии хуршеди яхро май гудозад » ва аз он бузургвор Марвӣаст ки « банда Эй мешавад кам ибодат бошад вале ба воситаи ҳасани халқ дар охират ба дараҷоти азиму ашраф манозил бирасад » ва баам ҳабиба ки завҷаи он ҳазрат буд фармуданд ки « одами хуши халқ , хӯбии дунёу охиратро гирифт » ва Марвӣаст аз он ҳазрат ки фармуданд : « ҳасани халқ , соҳибашро май расонад ба дараҷа касе ки рӯзҳо рӯза ва шабҳо ба ибодат машғӯл бошад » ва низ он ҳазрат фармуданд ки « некони шумо хуш халқонанд , ки мардум ба давру канори онҳо ҷамъ мешаванд , ва бо эшон улфат ва инс мегиранд , ва эшон низ бо мардум инс мегиранд » ва аз ҳазрати эмоми Муҳамади боқири алайҳи ассалом Марвӣаст ки « мардӣ ба хизмати ҳазрати пайғамбари слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам омад ва арз кард ки ё расӯли аллоҳи маро васиятӣ кун ҳазрат ӯро васоёӣ чанд фармуданд ва аз ҷумлаи онҳо ин буд ки бо бародари муъмин бо кушодаи рӯе мулоқот кун »у ҳазрат эмомҳамам ҷаъфари бен Муҳамади алсодқи алайҳ ассалом фармуданд ки « некӣу хуши халқӣ , вилоётро обод мегирданд ва умрҳоро зиёд мекунад » ва фармуданд ки « ба дурустӣ ки худои таъолии бандаро ба ҳасани халқи савоб касе медиҳад ки субҳу шоми машғӯли ҷиҳод дар роҳ худо бӯда бошад » ва низ аз он ҳазрат Марвӣаст ки « некӣу эҳсон кардан бо мардуму хўшрўӣӣ бо эшон , боиси дӯстӣ мардум мешаванд ,у одамиро аз ин ҷиҳати дохили биҳишт май намоянду бухлу абус , соҳиби худро аз худо давр мекунанду дохил оташ мекунанд » ва касе ки дар ин ахбор ,у соири ихборӣ ки дар ин хусӯси ворид шудааст таъаммул кунад ва ба виҷдони худу таҷрибиёт руҷӯъ кунад ,у аҳволи каҷи халқону хуши халқонро татаббуъ кунад меёбад ки ҳар бади халқӣ аз худоу раҳмат ӯ давр ,у мардум аз ӯ мутанаффир мегирданд , ва бо ӯ душмананд ва ба ин сабаб аз базлу атои дигарон ҳам маҳрӯмаст ва ҳар хуши халқиро худоу халқ дӯст доранд ва ҳамеша маҳали файзу раҳмати худо ,у марҷаъ бандагон худост .

Муъминон аз ӯ мунтафаъ мегирданду хайр ӯ ба эшон мерасаду мақосиду матолиби бандагони худо аз ӯ бароварда мешавад ва аз ин ҷиҳати худои ҳеҷ пайғамбариро брнёнгихти магари инки ин сифат дар ӯ комилу том буд балки сифати хуши халқии афзали сифоти пайғамбарон ,у ашрафи ахлоқ баргузидагонаст .

Ва аз ин ҷиҳати худованди олам ба ҷиҳати изҳори неъмати худ аз барои ҳабиби худаш дар мақоми саноу мадҳ ӯ фармуд : «у анки лаълии халқи азим » яъне « дар ҳақиқати ту бар некӯи халқии азими оростае » ва аз касрати шарофати ин сифати фозила , сарвари пайғамбарону Сайиди инсу ҷон дар ин сифат ба ғоят расида буданд , ва дар ниҳояти он мутамаккин шуда буданд ҳатто инки ворид шудааст ки « рӯзии он сарвар дар масҷид бо ҷамоатӣ аз асҳоб нишаста буданду машғӯл такаллум буданд , канизакӣ аз шахсе аз ансор дохил шуд ва худро ба он ҳазрати расонид , пинҳонии гӯшаи ҷомаи он кӯҳи ҳаламу виқорро гирифт чун он ҳазрат матлаъ шуд бархест ва гумон кард ки ӯро ба он ҳазрат шуғлӣаст чун он ҳазрат бархест канизаки ҳеҷ суханӣ нагуфту ҳазрат низ бо ӯ суханӣ нафармуданд ва дар ҷои муборак худ нишастанд бози канизаки омадаи гӯшаи ҷомаи ҳазратро бардошт ва он бузургвор бархест то се дафъаи он канизаки чунин амалӣ кард ва он ҳазрат бархест ва дар дафъаи чаҳорум ки ҳазрати пайғамбари слии аллоҳи алайҳу ?алау силами бархестанди он канизак аз ақаби он ҳазрат қадре аз ҷомаи он ҳазратро ҷудо карда , бардошт ва равона шуд мардумон гуфтанд : эй ҷорӣаи ин чаҳ амалӣ буд ки кардӣ ? ҳазратро се дафъаи брхизондӣ ва сухан нагуфтӣ матлаби ту чаҳ буд ? канизак гуфт : дар хонаи мо шахсеи марӣзӣ буд , аҳли хона маро фиристоданд ки порае аз ҷомаи ҳазратро бабрам ки онро ба марӣз банданд то шифо ёбад , пас ҳар мартаба ки хостам қадре аз ҷомаи ҳазратро бигирам чунин тасаввур фармуданд ки маро бо эшон шуғлӣаст , ман ҳаё кардам ва бар ман гарон буд ки аз он ҳазрат хоҳиш кунам қадре ҷомаи худро ба ман диҳанд » .