Мазкӯр шуд ки зиди сифати кибр , тавозуъаст ва он иборатаст аз шикастаи нафасӣ , ки нагузорад одамии худро болотар аз дайгарӣ бинаду лозимаи он , кирдору гуфтор чандеаст ки далолат бар таъзими дигарон ,у икром эшон мекунаду мудовимат бар онҳо ақўӣ муолиҷааст аз барои марази кибр ва ин аз шроиФи сифот ,у кроим маликотасту ахбор дар фазляти он бениҳоят аст

Ҳазрати пайғамбари слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам фармуданд ки « ҳеҷ кас тавозуъ накард магари инки худо ӯро баланд гардонид » .

Марвӣаст ки « худованди ягона ба Мӯсои алайҳи ассалом ваҳй кард ки ман қабул мекунам намоз касеро ки аз барои азимати ман тавозуъ кунад ва бар махлуқоти ман такаббур накунад ва дар дили худ хавфи маро ҷой диҳаду рӯзро ба зикри ман ба поёни расонад ва ба ҷиҳати ман худро аз хоҳишҳои нафас боз дорад » .

Рӯзии ҳазрати расӯли слии аллоҳи алайҳу ?алау силам ба асҳоб худ фармуданд ки « чаро ман ҳаловати ибодатро дар шумо наме байнам ? арз карданд ки чаҳ чизаст ҳаловати ибодат ? фармуд ки тавозуъ » ва аз он ҳазрат Марвӣаст ки « чаҳор чизаст ки худо каромат намекунад магар ба касе ки худо ӯро дӯст дошта бошад : яке самту хомӯшӣ , ва он аввал ибодатаст дувуми таваккул бар худои сими тавозуъи чаҳоруми зуҳд дар дунё » ва низ аз он ҷаноб Марвӣаст ки « ҳар ки фурӯтанӣ кунад аз барои худо , худо ӯро барме дорад ва ҳар ки такаббур кунад худо ӯро май афканд ва ҳар ки қаноат кунад худо ӯро рӯзӣ медиҳад ва ҳар ки исроф кунад худо ӯро маҳрӯм мегирданд ва ҳар ки бисёр ёд марг кунад худо ӯро дӯст медорад ва ҳар ки бисёр ёд худо кунад худо ӯро дар биҳишт дар сояи худ ҷой диҳад » ҳазрати исои алайҳи ассалом фармӯдааст ки « хушо ба ҳоли тавозуъкунандагон дар дунё , ки эшон дар рӯзи қиёмат бар минбарҳо хоҳанд буд » худои таъолӣ ба Довӯди алайҳи ассалом ваҳй фармуд ки « ҳамчунон ки наздиктарин мардум ба худои мтўозъоннд , ҳамчунин дуртарини мардум аз худои мткброннд » Марвӣаст ки « сулаймони пайғамбари алайҳи ассалом ҳар субҳ бар бузургону ағнёءу ашроф май гузашт то меомад , ба назд масокин , пас бо эшон менишаст ва мегуфт : мискинӣ ҳастам бо масокин нишаста » ва Марвӣаст ки « падару писарӣ аз муминин бар ҳазрати Амиралмӯъминини алайҳи ассалом ворид шуданд , ҳазрат бархест ва эшонро икром намӯд ва бар садр маҷлис нишонед ва худ дар баробар онҳо нишаст ва фармуд ки таомӣ овараданд ва хӯрданд сипас қанбари офтоба ва таштӣ оварад то дасти эшонро бишӯяд , ҳазрат аз ҷой бурҷасту офтобаро гирифт ки дасти он мардро бишӯяд , он марди худро бар хок молида ва арз кард ки ё Амиралмӯъминин : чигуна розӣ шавам ки худои моро бинад ва ту об ба даст ман бирезӣ ? ҳазрат фармуд : биншину дасти худро бишӯй худои туроу бародарӣ аз шуморо мебинад ки ҳеҷ фарқӣ надоред ва бародаратон мехоҳад ба ҷиҳати хизмати ту дар биҳишти даҳ баробари ҳамаи аҳли дунё ба ӯ каромат шавад пас он мард нишаст пас ҳазрат фармуд ки қисм май даҳуми туро ба ҳақи азимӣ ки ман бар ту дорам ки мутмаини дасти худро бишӯй ҳамчунон ки агар қанбари об ба дасти ту май рехти пас ҳазрати даст ӯро шаст » .

Аз ҳазрати эмоми ҷаъфари содиқи алайҳи ассалом Марвӣаст ки тавозуъ , асл дар ҳар шарафу бузургии нафис ,у мартаба баландӣаст ва агар тавозуъро забонӣ буд ки мардум мефаҳмиданд , аз ҳақоиқи оқибатҳои пинҳон хабар медоду тавозуъ онаст ки аз барои худо ва дар роҳ худо бошаду мосўои ин макраст ва ҳар ки аз барои худои тавозуъ ва фурӯтанӣ кунад худо ӯро шараф ва бузургӣ медиҳад бар бисёре аз бандагонаш ва аз барои аҳли тавозуъ , симоӣӣаст ки малоикаи осмонҳоу доноёни аҳли замини эшонро мешиносанд ва аз барои худои ҳеҷ ибодатӣ нест ки онро бипасандад ва қабул кунад магари инки дар он тавозуъаст ва наме шиносади ончӣ дар ҳақиқат тавозуъаст магари бандагони муқаррабӣ ки ба ваҳдонияти худо расидаанд .

Худоӣ таъолӣ мефармоед ки бандагони худо касонеанд ки дар рӯй замин бо тавозуъи роҳ май раванду худованди ъзўҷли беҳтарини халқи худро ба тавозуъ амр фармуд ва гуфт : «у ахФзи ҷноҳки лмни атбъки ман алмўмнин »у тавозуъи мазраъаи хушўъу хузўъу хашят ва ҳаёсту шарафи томи ҳақиқӣ солим намемонад магар аз барои касе ки мутавозеъ бошад дар назд худоу ҳазрати эмоми ҳасани аскарии алайҳ ассалом фармуд ки « ҳар ки тавозуъ кунад дар дунё аз барои бародари муъмини худ пас ӯ дар назд худо аз ҷумла садиқонасту ҳқо ки ӯ аз шиъёни алӣ бе أбии толиби алайҳ ассаломаст » .