Ва он иборатаст аз саъии намӯдан дар ҳимояти худ ё чизе ки ба худ нисбат дорад , аз дайну молу қабӣлау аширау аҳли шаҳр ё аҳли санъати худу амсоли инҳо , ба қавл ё феъл ва ин бар ду қисмаст , зеро ки онро ки ҳимоят мекунаду саъй дар дафъи бадӣ аз он мекунад агар чизеаст ки ҳифзу ҳимояти он лозимаст ва дар ҳимоят кардан , аз ҳақ мутаҷовиз намекунаду инсофро аз даст намедиҳад ин қисми мамдуҳу писандида , ва аз сифот фозилааст ва онро ғайрат гӯйанд , чунонкии гузашт

Ва агар чизеро ки ҳимоят мекунад , чизеаст ки ҳимояти он шръо хуб нест , ё дар ҳимоят , аз ҳақу инсоф таҷовуз мекунад ва ба ботил дохил мешавад , ин қисми асабят мазмумаст ва аз рзоили сифоти мутаъаллиқа ба қувва ғзбиаҳаст .

Ва ба ин ишора фармуданд ҳазрати Сайиди алсоҷдини алайҳи ассалом вақте ки аз асабят аз ӯ пурседанд пас фармуд : « ъсбитӣ ки соҳиби он гуноҳкораст онаст ки одамӣ бидон қабӣлаи худро беҳтар аз некони қабӣла дигар бибинаду асабят , он нест ки касе қабӣлаи худро дӯст дошта бошад ,у лекин онаст ки одамии аъонти бикунади қабӣлаи худро бар зулм »у асабятро ки дар ахбору аҳодӣс итлоқ мекунанд ин қисмро мазмум мехонанд ва он аз сифоти мӯҳликау одамиро ба шақовати абадӣ гирифтор мекунад .

Ҳазрати расӯли слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам фармуд ки « ҳар ки таассуби бикашад ё таассуб аз барои ӯ бикашанд риштаи ислом аз гардан ӯ ҷудо мешавад » ва фармуд ки « ҳар ки ба қадари ҳубаи хардалии асабят дар дил ӯ бошад худо дар рӯзи қиёмат ӯро бо аъроб ҷоҳилият бархоҳад ангехт » ва аз ҳазрати сидолсоҷдини алайҳи ассалом Марвӣаст ки « ҳеҷ ҳамиятии дохил биҳишт намешавад магари ҳамияти Ҳамзаи бен Абдулмуталлиби алайҳи ассалом дар он вақт ки мушрикин бачаи дони шутурро дар ҳолати суҷуди маъбуди ҳумоюн бар сари Сайид коинот афканданд ғазабу ҳамият , Ҳамзаро бар он дошт ки дайни исломро қабул намӯд »у ҳазрати эмоми ҷаъфари содиқи алайҳ ассалом фармуд ки « Фариштагон чунон пиндоштанд ки Иблис аз эшонаст ва худоӣ медонист ки аз эшон нест пас ҳамияту ғазаб , ӯро бар он дошт ки ҳақиқати худро зоҳир карда гуфт : маро аз оташ халқ кардӣу одамро аз хок » .