Аз рзоили мутаъаллиқа ба қувваи шҳўиаҳ , сифати Гана ва бениёзӣаст ва он иборатаст аз : омода бӯдани ҷамеъи ончӣ аз амвол , соҳиби он ба он муҳтоҷаст ва аз барои ин сифат , маротиб бениҳоятаст ва чунин нест ки ҳар Ганау сирватии мазмум , ва аз сифот разила бошад ва аз барои Ганаи ақсомӣ чандаст :

Яке касеаст ки ниҳоят саъй мекунад дар ҷамъи мол , ва заҳмат мекашад дар таҳсили ону ҳаргоҳ аз даст ӯ берун равад маҳзун ва ғамнок мегардад .

Дувум шахсеаст ки тъбу заҳматӣ дар ҷамъ он намекашаду лекини худои сирватӣ ба ӯ додааст ва ба он шод ва хушҳоласту чунончии чизе аз ӯ талаф шавад андӯҳнок мегардад .

Сеюм касе ки на заҳматӣ дар ҷамъ он кашида ва на ба бӯдан он шод , ва на аз рафтан он ғамнок мегардад ,у лекини худои давлатӣ ба ӯ додааст ва ба он шокир ва розӣасту вуҷӯду адамаши мусовӣ , ё вуҷӯдаш дар назар ӯ беҳтараст аммо на инки агар тамом шавад ғуссау андӯҳ ба ӯ роҳ ёбад ва низ он шахс ки ғанӣаст , ё ҳамаи мол ӯ ҳалоласт ё ҳаром дорад , дар додани ҳуқуқи воҷиба ё мустаҳаба ё тақсир мекунад ё на .

Ва ин ақсом ки мазкӯр шуд баъзе аз онҳо мазмум ва аз сифот разилаанд ва баъзе дигар чунин нестанд балии ғолиб онаст ки аз барои ғайрисоҳибони нуфуси қудсӣаи қавӣа мутлақан аз хатару офот солим набошад ва аз ин ҷиҳатаст ки ҳақ субҳона мефармоед : « ани алонсони литғии ани роҳи астғнӣ » яъне « ба дурустӣ ки инсон чун худро ғанӣ ва бениёз дид , саркашӣ ва туғён мекунад »у ҳазрати расӯли слии аллоҳи алайҳу ?алау силам ба балол фармуд ки « мулоқот кун худоро дар ҳолатӣ ки фақир бошӣ ва мулоқот макун ӯро дар ҳолатӣ ки ғанӣ бошӣ » ва фармуд ки « фуқарои уммати ман панҷсад соли пеш аз ағниёии дохил биҳишт хоҳанд шуд » ва фармуд : « матлаъ шудам бар аҳли биҳишт , аксари эшонро дидам аз фуқаро буданд ва матлаъ шудам бар дӯзах , аксари аҳли онро ағниё ёфтам » ва Марвӣаст ки « ҳеҷ рӯзӣ нест магари инки мулкӣ дар зери арш Нидо мекунад ки ! эй фарзанди одами чизи камӣ ки туро кифоят кунад беҳтараст аз чиз бисёре ки туро саркаш ва тоғӣ кунад » .