Зиди сифати тамаъ , « истиғно » ва бениёзӣ аз мардумаст ва ин аз ҷумла фазоъилӣаст ки боиси қурб ба парвардгор ҷаҳон мешавад , зеро ки ҳар ки қатъи тамаъ аз ғайр худо намӯд худо ӯро дӯст дораду Ганаии ҳақиқии иборат аз онаст .
Ҳамчунон ки Сайиди русули слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам фармуд ки « Гана , ин нест ки касе мол бисёр дошта бошад , балки Гана иборатаст аз бе ниёзии нафас » ва ин худ зоҳираст , зеро ки агар суолу эҳтиёҷ бадаст , бад хоҳад буд , хоҳ чизе дошта бошад ё на балки дар сӯрати чизеи доштан , қабеҳтар ва бадтараст аъробӣии мавъизае аз ҳазрати пайғамбари слии аллоҳи алайҳу ?алау силами хост , он сарвар фармуд ки « ҳар вақти намоз май гузорӣ мисли касе намози бгзор ки дунёро видоъ мекунад , зеро ки чаҳ май доне ки то намози дигари хоҳӣ буд ва чун сухани гўӣии сухании гӯй ки набояд узри онро бихоҳӣ ва маъюс бошад аз ончӣ дар даст мардумонаст »у ҳазрати Сайиди алсоҷдини алайҳ ассалом фармуд ки « ҳамаи хӯбӣҳоро дидам ки ҷамъаст дар қатъи тамаъ аз мардум » ва ҳар ки дар чизеи умед ба мардум надошта бошаду амри худ вогузоради худои ҳамаи умӯр ӯро барме оварад .
Аз ҳазрати содиқи алайҳи ассалом Марвӣаст ки шарафу бузургии муъмин ба бархестан дар шбҳосту иззат ӯ ба истиғно ва бениёзӣ аз мардумаст » ва фармуд ки « се чизи фахри муъмин ва зинат ӯст дар дунёу охирати намози шаб дар саҳарҳоу маъюс бӯдан аз ончӣ дар даст мардумасту вилояту дӯстӣ аз барои имомӣ ки аз оли Муҳамади слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силамаст » ва низ фармуд ки « агар яке аз шумо бихоҳад ки ончӣ аз худо баталабад ба ӯ ато кунад , пас ноумед шавад аз ҳамаи мардуму умед ба ғайр худо надошта бошад ва чун худои дил ӯро чунин ёфт ҳеҷ чиз аз худо намехоҳад магари инки ба ӯ медиҳад »у тариқи муолиҷаи тамаъу халосӣ аз он ,у касби сифати истиғнои наздик ба онаст ки дар ҳирси гузашт .