Ва он иборатаст аз имсок кардан дар мақомӣ ки бояд базл карду надодани ончиро ки бояд дод ва он тараф тафритасту ифроти он , исрофаст , ки иборатаст аз харҷ кардан ончӣ набояд харҷ кард ва ин ду тараф , мазмумасту васати онҳо , ки сифати ҷӯад ва сахо бӯда бошад писандида ва Маҳмӯдаст ва махфӣ намонад ки сифати бухл , натиҷаи муҳаббати дунёу самара онаст ва ин , аз ҷумлаи сифоти хабисау ахлоқ разилааст .

Ва худоӣ таъолӣ мефармоед : «у лои иҳсбни аллазӣнаи ибхлўни бмои отиҳми аллоҳи ман фазлаи ҳўи хирои ?лаами бали ҳўи шари ?лаами ситўқўни мо бхлўо ба явми алқимаҳ » хулосаи маънии онкӣ « гумон накунанд касоне ки бухл меварзанд ба ончии худо аз фазли худ ба эшон атои фармӯда , ки ин хайр эшонаст балки ин шараст аз барои эшон , ва зуд бошад ки дар рӯзи қиёмати ончиро бухл кардаанд тавқ шавад ва ба гардан эшон уфтад »у ҳазрати расӯли слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам фармуд ки « зинҳор , гирд бухл нигарадед ки он ҳалок кард касонеро ки пеш аз шумо буданд ва эшонро бар ин дошт ки хӯни якдигарро рехтанду ончӣ бар эшон ҳаром буд ҳалол шимурданд » ва аз он ҳазрат Марваст ки « бухл , давраст аз биҳишт , ва наздикаст ба оташу ҷоҳили сахии маҳбӯб тараст назд худо , аз олами бахил » ва фармуд ки « бухл , дарахтӣаст ки решаи он ба дарахти зи қавми фурӯи рафта ва баъзе аз шохҳои худро ба дунё овехтааст пас ҳар ки ба шохӣ аз он чанг занад ӯро дохил оташ мекунад огоҳ бошед ки бухл , ношӣ аз куфрасту оқибати куфр оташаст » ва низ аз он сарвар Марвӣаст ки бошад касе аз шумо бигӯед ки бахил беҳтараст аз золим ва чаҳ зулмӣ бадтараст дар назд худо аз бухли қисм ёд намӯдааст худо ба иззату азимату ҷалоли худ ки бахил биҳишт накунад » ва « шахсе дар ҷиҳод дар хизмати он ҳазрат кушта шуд занӣ бар ӯ мегирист ва мегуфт : « вои шҳидоаҳ » ҳазрат фармуд ки чаҳ май доне ки ӯ шаҳидаст ? шояд ки ӯ сухан бефоида мегуфта ё бахил бӯда » рӯзии он бузургвори мардиро дид ки пардаи каъбаро гирифта мегуяд : « худоё ба ҳурмати ин хона , гуноҳ маро биёмурз ҳазрат фармуд : бигӯ бубинам чаҳ гуноҳ кардае ? арз кард ки гуноҳи ман бузургтар аз онаст ки бигӯям фармуд ки гуноҳи ту бузургтараст ё замин ? гуфт : гуноҳ ман фармуд : гуноҳи ту бузургтараст ё кӯҳҳо ? гуфт : гуноҳ ман фармуд : гуноҳи ту бузургаст ё дарёҳо ? гуфт : гуноҳ ман гуфт : гуноҳи ту аъзам тараст ё осмонҳо ? гуфт : гуноҳ ман фармуд : гуноҳи ту аъзамаст ё арш ? гуфт : гуноҳ ман фармуд : гуноҳи ту аъзамаст ё худо ? гуфт : худои аъзам ва аъло ва аҷаласт пас ҳазрат фармуд : бигӯ гуноҳи худро арз кард :

ё расӯли аллоҳи ман марди соҳиби сирватам ва ҳар вақти фақирии рӯ ба ман меояд ки аз ман чизе бихоҳад гуё шуълаи оташии рӯ ба ман меоварад ҳазрат фармуд : даври шӯ аз ман вмро ба оташи худ мсўзони қисм ба он хдоӣӣ ки маро ба ҳидояту каромат барангехтааст ки агар миёни рукн ва мақом боистӣ ва ду ҳазор сол намоз кунӣ ва ин қадар гиря кунӣ ки наҳрҳо аз оби чашми ту ҷорӣ шаваду дарахтон сероб гирданду бимирӣ ва лӣим бошӣ худои туро сарнигӯн ба ҷаҳаннам май афканд » ва Марвӣаст ки « ду малик муваккиланд ки дар ҳар сабоҳӣ Нидо мекунанд ки худовандо мол ҳар бахилро талаф кун ва ҳар ки инфоқ кунад , иваз ба ӯ каромат кун »у ахбор дар мазаммати сифати бухл , беҳад ,у хориҷ аз ҳиз ъадаст , бо ин ки худ ин сифат , мутазаммини мафосид бешумор дар охирату дунёст ҳатто инки таҷриба шудааст ки нигоҳ кардан ба рӯй бахил , дилро мегирад ва онро торик мекунад ва мушоҳидааст ки ҳар ки лӣим ва бахиласт , дар назарҳо хор ва залиласт .

Ҳамчунон ки пешвои аҳли карами Амиралмӯъминини алайҳ ассалом фармуд ки « бухл , соҳиби худро ҳақир ва беқадар мекунад » ва аз бухлу имсок , арзу обрӯии одамӣ бар бод фано меравад балки ҳамчунон ки он ҳазрат тасреҳ фармуданду мушоҳида шудаи авлоди бахил бо ӯ душман , ва ҳеҷ бахилиро дар олам дӯстӣ нест аҳлу аёлаши чашм ба марг ӯ кушодау фарзандонаши дида бар роҳи вафот ӯ ниҳода ва он мискини бечора , бо вуҷӯд макунат , ба сахтӣ , ва бо чандини вусъат , ба танагӣ мегузаронад зиндагонӣ ӯ дар дунё чун фуқаро ,у муҳосибау муохза ӯ дар уқбо , муҳосиба ва муохза ағниёст дар дунёи хору залил , ва дар уқбо ба азоб ?илем гирифтор .