Ва чун ташдид дар амри зкоаҳро донистӣ , бидон ки сар дар воҷиб кардани зкоаҳ , балки тарғиб ба мутлақи базл кардани мол , се чизаст :

Аввали инки худои парастии том ,у тавҳиди тамом онаст ки аз барои одамии маҳбӯбӣ ба ғайр аз худованд якто набошад оре : муҳаббат , ширкат барнаме дорад тавҳиди забонии фоида чандон намебахшад қадари муҳаббат бо касе , ба гузаштан аз маҳбӯбони дигар шинохта мешаваду маҳбӯб , муҳиби худро ба мФорқти соири аҳбоб , имтиҳон мекунад ва чун мол дар назд аксари мардуми маҳбӯб , ва ба ҷиҳати таматтуъ аз он , инс ба олам гирифтаанд ва аз марги гризоннд , пас дар даъвои сидқи муҳаббати худои имтиҳони эшон ба даст бардоштан аз яке аз маҳбӯбҳо ки моласт шудааст .

Ва аз ин ҷиҳати худоӣ таъолӣ фармоед : « ани аллоҳи уштурии ман алмўмнини анФсҳму амўолҳми бони ?лаами алҷнаҳ » хулосаи маънии онкӣ « худои нафасҳои муминин , ва молҳои эшонро харидорӣ намӯда , ки дар иваз , биҳишт ба эшон каромат фармоед » шаккӣ нест ки болотарин лаззоти биҳишт , лақоӣ парвардгорасту мардум дар ин хусӯс бар се қисманд :

Аввал : дар даъвои муҳаббати том ,у тавҳиди комил , содиқанд ва аз ӯҳдаи аҳди худ баромадаанд ва дар дил , биҷузи дӯстии якеро роҳ надода , даст аз молу матоъи дунёи шаста ва дар дунёро бар рӯй худ бастаанд ва ин тайифа , дигари илтифотӣ ба вуҷуб зкоаҳ намекунанд ҳатто инки аз баъзе аз эшон пурседанд ки дар ҳар сад дарҳам чиқадр зкоаҳаст ? гуфт аммо бар авом , панҷ дарҳам ба ҳукми шариъат , ва аммо бар мо додани ҳамаи амвол ва аз ҳазрати эмоми ҷаъфари содиқи алайҳи ассалом суол карданд : « дар чиқадр мол , зкоаҳ воҷибаст ? фармуд : аммо зкоаҳи зоҳир дар ҳазор дарҳам , бист ва панҷ дарҳам ва аммо дар ботин , пас онаст ки ҳар чаҳ бародари муъмини ту , ба он муҳтоҷтар аз ту бошад худро ихтиёр накунӣ » .

Дувум : тайифа Эй ҳастанд ки аз амволи дунё ба қадари ҳоҷат нигоҳ медоранд ба ҷиҳати зарурат ,у лекини фозил аз онро захира намекунанд , балки ба масорифи хайрот ва мабарот мерасонанд ва ин тайифа , агар чаҳ аз тайифаи аввали паст мартаба таранду лекини эшон низ бар қадари воҷиб ақтсор намекунанду ҷамеъи анвоъи хайрро ба ҷо меоваранд .

Сеюм : қисмӣ ҳастанд ки зиёдтар аз қадари воҷибро ба ҷо намеоваранду лекин дар воҷиби худ кӯтоҳӣ намекунанд ва ин , пасттарин дараҷотаст , ва он мартаба авомаст .

Дувум : аз асрори вуҷуби зкоаҳ ,у тарғиб ба базли мол , поки сохтан нафасаст аз сифати разилаи бухл , ки аз ҷумла мӯҳликотаст , чун ки ба додани моли мкрро , нафаси одат ба базл ва ато мекунад то малака ҳосил мешавад .

Ва сеюм : баҷо овардани шукри неъмати худо зеро ки худо ,ро бар банда , ҳақи неъмати бадану неъмати мол собитасту ибодати баданӣа , шукри неъмати бадан ,у базли амвол , шукри неъмат моласт ва чиқадр қабеҳаст ки касе иддаоӣ ислом кунаду фақири бенавои музтариро бибинад ва дар шукри неъмати парвардгори худ тақсирӣ кунад .