Бидон ки аз барои ҳасади чаҳор мартабааст :

Аввали инки майли нафас ӯ ба бартараф шудани неъмат дайгарӣ бошад , агарчӣ аз заволи он , нафъӣ ба ҳосид нарасад ва ин хабистарин маротиб ҳасадаст .

Дувуми инки майли нафас ӯ ба заволи неъмат аз дайгарӣ бошад , ба ҷиҳати инки худ ҳамон неъмат ба даст ӯ ояд , мисли инки хонаи муайянӣ , ё зани Ҷамилаеро шахсе доштау дайгарии ҳамон хона ё ҳамон занро толиб бошад , ва хоҳад аз даст ӯ дар равад ва ба тасарруфи худаш даройад ва шаккӣ нест дар хабосати ин мартабау ҳурмати он чунон ки худоӣ таъолӣ наҳй сариҳ аз он фармӯда ки «у лои ттмнўои мо фазли аллоҳ ба бъзкми алии баъз » хулосаи маънии инки « орзӯ макунед чизеро ки худо ба сабаби он , баъзеро ба баъзе тафзил дода » .

Сеюм инки майли нафас ӯ ба мисли ончӣ дайгарӣ дорад бӯда бошад на ба худ он , аммо чун аз расӣдан ба он оҷиз бошад майл дошта бошад ки аз даст ӯ низ дррўд , то бо якдигар баробар бошанд ва агар мутамаккин гардад ки он неъматро аз дасти он шахс берун кунад ва талаф созад , саъй мекунад то берун кунад .

Чаҳоруми инки мисли сим бошад ,у лекин агар мутамаккин шавад аз талаф кардани неъмати он шахс , қӯти дайну ақл ӯ монеъ ӯ шавад ки саъй кунад дар азолаҳи он неъмат ва бар нафаси худ хашмнок шавад аз шод шудан ба заволи неъмат ӯу соҳиби ин мартабаро умед наҷот ҳаст ,у майли нафсонӣ ӯ агар чаҳ хуб несту лекини худо аз ӯ афв мефармоед .