Ва аз ҷумлаи тавоифӣ ки зёдтии таъзиму икроми эшон лозим ,у эҳтироми эшон мтҳтмаст , силсилаи ҷалилаи содот алавӣааст , ки маваддату муҳаббати эшон , аҷри рисолат ,у музд набувватаст .
Ва аз ҳазрати рисолати паноҳии слии аллоҳи алайҳу ?алау силам Марвӣаст ки « шафоати ман собитаст аз барои ҳар ки аъонт кунад зуррияи маро ба даст , ё забон , ё бо моли худ » ва фармуд : « чаҳор нафарро ман шафоат хоҳам намӯд дар рӯзи қиёмат , агар чаҳ ба қадари гуноҳи тамоми аҳли дунёро оварда бошанд : яке онкӣ икром кунад зуррияи марои дувум : онкии ҳоҷати эшонро баровард сим : онкии саъии намояд аз барои эшон дар вақте ки музтар бошанд чаҳорум : онкӣ ба дилу забон , бо эшон дӯстӣ ва муҳаббат кунад » ва фармуд : « икром кунед хубони зуррияи маро аз барои худо ва бидон эшонро аз барои ман »у аҳодӣс дар фазилати содот ,у аҷри икрому таъзими эшон бениҳоятасту ончӣ мазкӯр шуд аз барои аҳли имон кофӣаст .