Чун вуҷуби амр ба маърӯф ва наҳй аз мункирро донистӣу шароити онро шинохтӣ , бидон ки аз барои он чанд мартабааст :

Аввал : инкори қалбӣ , ба ин наҳв ки дар дил , мункири фоил маъсият бошӣ ва аз ин ҷиҳат ӯро душман дошта бошӣ ва ин мартаба , машрӯт ба чаҳор шартӣ ки гузашт нест , балки ҳамин ба ду шарт аз онҳо машрӯтаст : яке инки олам бошад ба инки ончиро муртакиб шуда маъсиятасту дигари онкии он шахс ки муртакиби мункир шудаи нодам ва пушаймон набошад .

Дувум : иршоду ҳидояту шносонидни инки ончиро карда маъсиятаст , зеро бисёре аз мардум аз роҳи ҷаҳлу нодонии муртакиби баъзе маосӣ мегирданд .

Сеюм : изҳори танаффуру икроҳ аз он шахси осӣ ,у канораи ҷўӣӣу даврӣ кардан аз ӯ ,у тарки дӯстӣ ва маҷоласт бо ӯ .

Чаҳорум : ба забон , манъ кардану инкор бар ӯ намӯдан , ибтидо ба панду насиҳат ,у чунончӣ муфид нашуд ба таҳдиду трсонидн ва агар он низ асар накард ба дуруштӣу суханони зибр ба ӯ гуфтану дашном додан ба ин навъ ки эй нодон , вае ҷоҳил , вае аҳмақ , вае фосиқу амсоли инҳо .

Панҷум : ба боздоштан ӯ аз маъсият ба қаҳру тасаллут , чун шикастани олоти лаҳву лаъиб ,у рехтани шароб , ва гирифтани моли мғсўб ва ба соҳиби он рад кардану амсоли инҳо .

Шашум : бо задан ба дасту по бидӯни инки мунтаҳӣ ба қатл ва ҷароҳат шавад .

Ҳафтум : ба шамшер кашӣдану силаҳи доштану маҷрӯҳ кардану куштан ва ин мартаба дар назд аксари уламои мо мавқуф ба изни эмоми алайҳ ассаломаст ва аз барои раият бидӯни изни эмом ҷоиз намедонанд ,у лекини Сайиди Муртазоу ҷамоатӣ , аз барои касе ки мткмн бошаду мӯҷиб фасодӣ набошад таҷвиз кардаанд , агар чаҳ изни эмом дар он ба хусӯс набошад .