Ва ин , аз аломати хабосати нафасу айби нок бӯдани соҳиб онаст , чун ҳар айби толиби дории изҳори уюб мардумаст балки ҳар ки дар оёту ахбори аъиммаи атҳори саломи аллоҳи алайҳим татаббуъ дошта бошад , бар ӯ маълум мешавад ки ҳар ки дар садади ъибҷўӣии мардуму расво кардан эшонаст , хабистарин афроди инсон ,у разлтарин эшонаст .

Худованди олами ҷл шаъна мефармоед : « ани аллазӣнаи иҳбўни أни ташайюъи алФоҳшаҳи фии аллазӣнаи омнўои ?лаами азоби أлим » яъне « ба дурустӣ ки касоне ки дӯст доранд аъмоли ношоист аз муминин зоҳир гардад , аз барои эшон омадааст азоби дарднок » аз ҳазрати пайғамбари слии аллоҳи алайҳу ?алау силам Марвӣаст ки фармуданд : « ҳар ки зоҳир кунад амали ношоист касеро , мисли онаст ки худ ба ҷой оварда бошад ва ҳар ки сарзаниш кунад муъминиро ба чизе , намирад то худ ба он мубтало гардад » .

Рӯзии он сарвар бар минбари баромад , ва ба садоӣ бисёр баланд ки занон дар хонаҳои худ мешуниданд , фармуд : « ё мъшри ман аслми блсонаҳу лами ислми бқлбаҳ » яъне : эй гуруҳе ки ба забон , ислом овардаед ,у дили шумо аз мусулмонӣ холӣаст , таҷассуси лағзишҳоу уюби мусалламинро накунед дурустӣ ки ба ҳар ки дар сададу ъибҷўӣӣ мусулмонон бошад , худои ъибҷўӣӣ ӯро мекунад ва ҳар ки худои ъибҷўӣӣ ӯро кунад ӯро расво мегирданд » ва аз ҳазрати эмоми Муҳамади боқир Марвӣаст ки « наздиктарин ҳолоти банда ба куфр , онаст ки бо мардӣ дар дайн бародар бошанд ва бадӣҳо ва лағзишҳои ӯро бишумораду нгоҳдорд , ки рӯзӣ ӯро ба онҳо сарзаниши намояд »у аҳмақ касе ки худ ба ҳазор айби олӯдау сар то пой ӯро маъсияти фурӯи гирифта ва худ аз он чашм май пӯшаду забон ба уюби дигарон май кушояд ва агар ҳеҷ айбӣ аз барои ӯ набошад , ҳамин сифати ъибҷўӣии болотарин маъоӣибаст , ва аз хабосати ботин ӯ мардумро хабар медиҳад пас , бояд аввали айби худро дид ,у баъд аз он чашм ба дигарон гушӯд .

Ҳазрати боқири алайҳ ассалом фармуд ки « ҳамин қадар кофӣаст дар айби одамӣ , ки аз худ кӯр бошад ва ба мардум бино бошад ё сарзаниш кунад дайгариро ба чизе ки худ наметавонад тарки онро кард » .