Дар аҳодӣси ворид шудааст ки « ҳаргоҳи худои таъолии сари бандаро дар дунё бапушанд , карам ӯ аз он болотараст ки дар охират зоҳир гирданд ва агар дар дунёи парда аз он барандозад , аз он Карим тараст ки дубора дар охирати онро зоҳири намояд » ва низ ворид шудааст ки « дар рӯзи қиёмати бандаеро биоваранд ки гирён бошад хитоб расад ки чаро майгаре ? арз кунад : гиря мекунам бар ончӣ дар ин рӯз аз уюби ман дар назд одамиёну Фариштагон зоҳир хоҳад шуд худованд олам мефармоед ки эй бандаи ман туро дар дунё расво накардам ,у ҳоли онкии ту машғӯли маъсияти ман будӣ ва механдидӣ , чигуна имрӯзи туро расво мекунам ,у ҳоли инки маъсият намекунӣ вагарӣоне » Марвӣаст ки « дар фардои маҳшари ҷаноби пиғбри слии аллоҳи алайҳу ?алау силам аз довари Акбари масъалат май намояд ки муҳосибаи уммат ӯро дар ҳузури Фариштагону пайғамбарон ва соир аматон накунад , то уюби онҳо бар эшон зоҳир гардад , балки ба ҳисоби эшон чунон барис ки биҷузи ту ва ман , дигар касе бар он матлаъ нагардад хитоб илоҳӣ расад ки эй ҳабиби ман ман ба бандагони худ аз ту мҳрбонтрм , чун ту равои надорӣ ки уюби эшон назд ғайри ту зоҳир шавад , ман раво надорам ки бар ту ҳам зоҳир гардад ва эшон дар пеши ту шармсор шаванд ман худ ба тнҳоӣӣ ба муҳосибаи эшон пардозам , ва чунон ки биҷузи ман аҳадӣ бар уюби эшон матлаъ нагардад » пас ҳаргоҳи анояти парвардгор дар пӯшидани уюби бандагон то ба ин ҳад бӯда бошад , пас эй мискини ғофил , вае мубталоӣ ба анвоъи уюбу рзоил , туро чаҳ афтодааст ки ин парда аз уюби бандагони худои бармеи дорӣ ,у саъй дар фош кардан бадӣҳои эшон май нмоӣӣ ,у забони ҳарзаи худро ба мазаммати эшон май гшоӣӣ ? аз худ ғофилӣ ки ба чаҳ уюби гирифторӣ , ва ба чаҳ аъмоли ношоиста дар кории андакӣ дида бигушоӣ , ва ба саропои худ назар куну сафҳаи замири хабиси худро мутолиа кун ,у чора аз уюб худ кун .

эй ҷони бародари соъатӣ таъаммул кун , ки агар айбиро аз ту дар пеши дигарон фош кунад , ҳоли ту чигуна хоҳад буд , ҳоли дигаронро ҳам бар худ қиёс кун ва бидон ки аз ахбору осор , возеҳу равшан , ва аз таҷриба , аёну собит ва мубинаст , ки ҳар ки дайгариро расво кунад худ низ расво мегардад , ва ҳар ки айб касеро зоҳир кунад айб ӯ низ фош мегардад .

Пас , эй ҷони ман бар худ раҳм кун ,у иқтидо ба парвардгори худ намо ,у парда бар уюби бандагони афкан ,у чашми худро аз дидани уюби мардум , кӯр ,у гӯши худро кар ,у забони худро аз гуфтан , лоли соз .