Баъзе аз урафо гуфтаанд ки худованди олам ба қудрати комилаи худ гуё намӯд дар ҳақи арбоби дилҳои огоҳу асҳоби мушоҳида , ҳар зарраеро ки дар осмонҳо ва заминҳо мавҷуданд то инки тасбеҳу тақдиси эшонро шуниданду гувоҳии эшонро ба инкисору аҷзи худ истимоъ намуданд ки ба онҳо гуё буданд ба забони воқеъ , ки на арабӣаст ва на аҷамӣ , на мутазаммини бонгу овоз ва на муштамил бар ҳуруф ва алфозаст ва онро наметавон шунид магар ба гӯши ҳушу самъи малакӯтӣ ва ин навъи муколама ки зарроти вуҷӯдро бо раб қулӯбаст муноҷот низ гӯйанд ва аз барои он ниҳоят ва анҷомӣ нест , зеро ки манбаи он аз дарёии муҳӣти калом ҳақаст ки ниҳоят надорад « қул луи кони албҳри мдодои лклмоти рабии лнФди албҳр қабл ани тнФди калимоти рабӣу луи ҷӣнои бмслаҳи мддо » ва чун ки гуфтугӯии эшон аз асрори малик ва малакӯтаст ва ҳар касе муҳаррамяти онҳоро надорад балки қубӯри асрор , сина озодагонасту бас , пас ба ин ҷиҳат бо ҳар касе ба такаллум дар нёинд балки гуфтугӯии эшон бо хосони даргоҳу муҳаррамон боргоҳаст ва эшон низ ончӣ мешунаванд бо дигарон ҳикоят накунанд .

Ореи ҳаргизи дидае ки муҳаррами асрори султон дар мақоми ифшои асрор ӯ барояд ва дар кӯчау бозор ба ончии миён ӯу султони гузаштаи забони кушояд ? ва агар изҳори асрори раво будӣ муҳаррами асрори ҳазрати офаридагор яъне расӯли мухтори слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам наҳй аз аФшоءи сар ва роз накардӣу ҳайдари каррори алайҳи ассаломро махсӯс ба баъзе асрори нафармудӣ ва нагуфтӣ : « луи тълмўни мо аълами лзҳктми қлилоу лбкитми ксиро » яъне « ҳаргоҳ бидонед ончиро ман медонам ҳар оина кам хоҳед хандид ва бисёр гиря хоҳед кард » балки ончиро медонист намегуфт то кам биханданд ва бисёр бгринди илова бар ин онкии ин асрори маъонӣ чанд ҳастанд ки алфози носўтиаҳу ҳуруфи савтӣаи тоқати таҳаммули онҳоро надоранд ва наме тавон ба ин қолаби даровард , пас бо касе метавон гуфт ки бо забони малакӯтӣ ошно бошад ва « абӯи ҳомиди Ғаззолӣ » дар ин мақом , каломӣ зикр кардау нисбат ба баъзе аз урафо додау хулосаи он тақвияти тариқа « ашоира » ,у истиноди ҷамеъи ашёъу афъолу аҳвол ба мабодии олияу исботи мазҳаб « мҷбраҳ »асту волиди моҷди ҳақири қудси сира дар « ҷомеъи алсъодот » онро нақл кардаанд ва дар охири он ишора фармӯдаанд ки ин калому амсоли он ноқису қосир ,у субути навъи ихтиёрӣ аз барои инсон дар афъолу ҳаракоти худ бадеҳӣ ва зоҳираст ҳамчунон ки зарурии шариъати муқаддасау наси оёту ахбор касӣрааст . Ва аввалӣ [у увлавият ] , эърозу сукут аз амсоли ин калимоту мтобъти тариқаи шаръ мустатобаст ва чун чандон фоидае бар нақли он мутараттиб набӯд балки зикри он мӯҷиби шубаҳоти фосида аз барои касоне ки дар фаҳми рад он қосиранд мешуд дар ин китоби мутаарриз он нашудем .