Ва он аз ҷумлаи гуноҳони кабӣра , балки қабеҳтарин гуноҳону хабистарин онҳоаст сифатӣаст ки одамиро дар дидаҳо хор , ва дар назарҳо бевақъ ва беэътибор месозаду сармояи хиҷолату инфеъол ,у боиси дили шикастагӣу малоли сабабу асоси рехтани обрӯ дар назд халқи худо ,у боиси сиёҳи рўӣии дунё ва уқбоасту оёт дар мазаммати ин сифат бисёр ,у ахбор дар накӯҳиши он бешумораст .

Худованд Карим мефармоед : « إнмои иФтрии алкзби аллазӣнаи лоиўмнўн » яъне « инасту ҷуз ин нест ки ба дурӯғ , ифтиро мебанданд касоне ки имон ба худо надоранд » .

Ҳазрати пайғамбари слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам фармуд ки « ҳаргоҳи муъминӣ бидӯни узри шаръӣ , дурӯғ бигӯед , ҳафтод ҳазор фиришта бар ӯ лаънат мекунанд ва аз дил ӯ тааффуну гандӣ баланд мешавад ва меравад то ба арш мерасаду худои таъолӣ ба сабаби он дурӯғ , гуноҳи ҳафтод зино бар ӯ менависад , ки осонтарин онҳо зноӣӣ бошад ки бо модар худ карда бошад » ва аз он сарвар пурседанд ки « муъмин , ҷбонаст ? фармуданд : балӣ арз карданд : бахиласт ? фармуд : балӣ арз шуд ки дурӯғгӯаст ? фармуд : на ва фармуд ки : « дурӯғ , рӯзии одамиро кам мекунад » ва низ аз он бузургвор Марвӣаст ки « вой бар он касе ки сухан гуяд ба дурӯғ , то ҳозиронро биханданд вой бар ӯ , вой бар ӯ , вой бар ӯ » ва фармуд « гуё мардӣ ба назд ман омад ва гуфт : бархез бархестам бо ӯ равона шудам то расидам ба ду нафар , яке нишаста буду дайгарии истода , дар даст ӯ қуллобӣ аз оҳан буд , онро фурӯ май барад ба як тарафи сар ӯ ва мекашид то ба шона ӯ мерасед , баъд аз он берун меоварад ба тарафии дигари фурӯ май барад ман гуфтам ин чаҳ амаласт ? гуфт : ин мард нишаста мардӣаст дурӯғгӯ , ки ба ин наҳв дар қабр , азоб мешавад то рӯзи қиёмат » ва фармуд : « шуморо хабари даҳум ба бузургтарин гуноҳони кабӣра , ва он ширк ба худо ,у ъқўқи волидайн , ва кизбаст »у ҳазрати Амиралмӯъминини алайҳ ассалом фармуд ки « бандае мазаи имонро намеёбад то дурӯғро тарк кунад , хоҳи дурӯғ аз рӯй шухӣ ва ҳазл бошад ё аз ҷад »у ҳазрати эмоми Муҳамади боқири алайҳ ассалом фармуд ки : « худои таъолӣ аз барои бадӣ , қуфлҳо қарор додааст , калиди ин қуфлҳо шаробаст ,у дурӯғ бадтараст аз шароб » ва фармуд ки « дурӯғ , харобкунанда банноӣ имонаст » ва аз ҳазрати эмоми ҳасани аскарии алайҳи ассалом Марвӣаст ки « ҷамеъи аъмоли хабиса дар хона Эйасту калиди он хона дурӯғаст » ва махфӣ намонад ки бадтарӣни анвоъи дурӯғ , дурӯғ бар худоу расӯли слии аллоҳи алайҳу ?алау силаму аъиммаи алайҳ ассаломаст , яъне касе масъала Эй гуяд ки мутобиқ бо воқеъ набошад , ё ҳадисии дурӯғ нақл кунаду амсоли инҳо .

Ва ҳамин қадар дар мазаммати дурӯғ бар эшон кофӣаст ки « рӯзаро ботил мекунад »у боиси вуҷуби қазо ва куффора мешавад бинобари ақўӣ , ҳамчунон ки дар кутуби фиқҳӣа мстўраст .