Ва аммо муолиҷаи амалии ҳуби ҷоҳ , онаст ки гумномӣу гӯшаи нишиниро ихтиёр кунӣ ва аз мавозиъӣ ки дар онҷо машҳур ҳастӣ ,у أҳолии он дар садади эҳтиром ту ҳастанд мусофират ва ҳиҷрат кунӣ ва ба мавозиъӣ ки дар онҷо гумном бошӣ маскани намоеу муҷарради гӯшаи нишинӣ дар хонаи худ дар он шаҳрӣ ки машҳурӣ фоида намебахшад , балки ғолиб онаст ки қабули оммау ҳусӯли ҷоҳ аз он бештар ҳосил шавад пас басои касон ки дар шаҳри худ дар хона нишаста ва дар бар рӯй худ баста ва аз мардум канора карда ва ба ин сабаби майли дилҳо ба эшон бештар ва он бечораи ин амалро василаи таҳсили ҷоҳ қарор дода ва чунин медонад ки тарк дунё карда ҳайҳот , ҳайҳот , фиреби шайтонро хӯрдаи назар ба қалби худ афканд ки агар эътиқоди мардум аз ӯ зоил шавад ва дар мақоми мазаммату бадгӯии бароянд чигуна дил ӯ мтأлм мегардаду нафас ӯ музтариб мешавад ва дар садади чораи ҷӯӣ ӯ барме ояд , бидонад ки : ҳуби ҷоҳ ӯро бар гӯша нишинӣ водошта .

Ва умда дар алоҷи ин сифат , қатъи тамаъ карданаст аз мардум ва ин ҳосил намешавад магар ба қаноат , зеро ҳар ки қаноатро пеша худ кард аз мардум мустағнӣ мешавад ва чун аз эшон мустағнӣ шуд дил ӯ аз эшон фориғ мегардаду раду қабули мардум дар назар ӯ яксон май намояд балки ҳар ки аз аҳл маърифат бошад ва ӯро тамаъӣ ба касе набошад мардум дар назар ӯ чун чаҳорпоён май намоянд .

Ва аз ҷумлаи муъолиҷоти амалияи ҳуби ҷоҳи онкӣ аз чизе ки боиси зёдтии ҳуби ҷоҳу ҳурмат ту бошад эҳтироз кунӣу أмўриро ки мӯҷиби суқӯти вақъ ту бошад муртакиби гардӣ , модоме ки мунҷар ба хилоф шаръӣ нашавад ва бисёр дар أхбору осорӣ ки дар мазаммати ҷоҳи расидаи татаббуъи намоеу фавойиди зиди онро ки гумномӣ ва хмўласт ба назари дароварӣ .