Чун донистӣ ки ҳуби мадҳ ,у кароҳати зм аз ҷумлаи мӯҳликоту рзоил сифотаст , пас бояд домати ҳиммат бар миён зада ва дар садади муолиҷаи он броиии пеш аз онкии амр аз дастат берун равад .

Аммо муолиҷаи муҳаббати мадҳу сано онаст ки ибтидо мулоҳиза кунӣ ки сабабӣ ки нишоту лиззати ту аз он ҳосиласт кадоми як аз асбоб мазкӯрааст аммо агар ба сабаб аввал бошад ки мӯҷиби илтифоти ту ба камолӣ аз худ шавад , пас агар он камол , ҳақиқӣ набошад , чун молу ҷоҳу шӯҳрату мансабу амсоли инҳо , мҳмўму мағмум ва маҳзун мегардад ва агар камол ҳақиқӣ бошад , чун илму вараъу тақво , пас агар фии алҳқиқаҳи он шахс ба он сифатӣ ки ӯро ба он мадҳ мекунанд муттасиф нест чаҳ ҷои шодӣу нишот , балки маҳали ғам ва андӯҳаст ва агар ба он сифат , муттасиф бошад модоме ки хотима ӯ ба хайр набошад фоида бар ин камолот мутараттиб намегардад .

Пас шодӣ касе бар камолӣ ки оқибати худро намедонад аз ҷаҳл ва ғифлатаст ва аммо агар муҳаббати мадҳу сано ба яке аз асбоб дигар бошад пас он шуъбае аз ҳуб ҷоҳаст ,у алоҷи он мазкӯр шуду баъд аз он таъаммул кунӣ дар инки ғолиб онаст ки ҳар ки мадҳи туро мегуяд хусусан агар дар ҳузур ту бошад холӣ аз ғараз ва маразӣ нест ва ин хуш омад ӯ домӣаст ки аз барои сайди дайн ё дунёии ту густарда ва чаҳ мискин касеаст ки шод шавад ба домӣ ки дар роҳ гузорда бошанд .

Илова бар ҳамаи инҳо онкии аксари хуши омадҳо инаст ки дили хуши омдгў аз он бехабар , ва мутлақан ба ончӣ мегуяд эътиқодӣ надораду кизб ӯ возеҳ ,у нифоқ ӯ зоҳираст ва он шахси мамдуҳ ва дигарон низ инро медонанд зеро аҳмақ касеаст ки мунофиқӣ дар ҳузур ӯ дурӯғӣ чанд бар ҳам ббоФд , ва бар ришу сиблат ӯ бихандад ,у мардуми ҳама бар ин матлаъ бошанд ,у кизб ӯро бидонанд , бо вуҷӯди ин ӯро аз ин мадҳ хуш ояд , ва аз ин хуш омад лиззати барад , бо онкии бидонад аз ақаб ӯ чаҳ мегуядов бар чунин ақлу мадраки бод .