Ва аммо алоҷи амалии риё , онаст ки худро одат диҳад ба пинҳони доштани ибодот ва дар ҳангоми ибодат , дар ба рӯй мардуми бибандад ҳамчунон ки маосии худро аз мардум пинҳон медорад то дил ӯ қонеъ шавад ба итилоъи худо бар ибодот ӯ ,у нафас ӯ дигари хоҳиши огоҳии мардумро ба аъмол ӯ накунад .

Ва махфӣ намонад ки касе ки ибодатро ба ҷиҳати тамаъ аз мардум ,у ҳуби мадҳи эшон ба ҷо наёвард ва мутлақан риё дар назар ӯ набошад балки ба ҷиҳати амри илоҳӣ ба ибодати пардозади боз бисёр мешавад ки шайтони мардӯд , даст аз ӯ барнаме дорад ва дар садади муъориза бо ӯ барме ояд , хусусан дар аснои ибодати пас чизҳое ба хотир ӯ май расонаду таваҳҳумоту афкор ба дил ӯ май афканд то инки андаки майлӣ ба риё аз барои ӯ пайдо мешаваду дил ӯро музтариб мегирданд ва агар дар он вақти он каси худ кароҳат аз он ҳолат дошта бошад ва бо нафаси худ муҷодалаи намояд ва бар он мутағаййир гардад бар ӯ гуноҳӣ нест ,у ибодат ӯ фосид намешавад ва бояд ки агар чунин васвасае аз шайтон ҳосил шавад ба он илтифот накарду мутаваҷҷеҳ он нашуду дилро машғӯл ибодат гардониду ҳузури қалб дар ибодатро аз дасти надод ва ба муҷодалаи шайтону муъориза бо он напардохт , зеро мешавад ки шайтон аз риё кардан касе маъюс бошад аммо таваҳҳуми риёро ба хотир ӯ бигузаранд , ба ҷиҳати ин ки ӯ дар садади муъоризау муҷодалаи дафъи он таваҳҳум барояд ва аз ҳузури қалб боз монад ва агар одамии паии дафъи он таваҳҳум раваду машғӯли ҷавоб шайтон гардад , шайтон ба матлӯб худ мерасаду даст аз он шахс барнаме дорад ва аммо ҳаргоҳи мултафит он нагардад ва ба қӯти қалб , мутаваҷҷеҳ ибодат шавад аз ӯ маъюс мешаваду дигари перомун ӯ намегардад .

Пас сазовори муъмин онаст ки ҳамеша дар дили худ риёро макрӯҳ дошта бошаду хотири худро ба қасди қурбат қарор бидиҳад ва чунон дар назд мухаммир кунад ки амсоли ин таваҳҳумоту хатарот аз всоўси шайтон лъинасту илтифот ба онҳо накунад ва ба ҳамон чиз ки хотири худро ба он қарор дода иктифои намояд балки дар ибодату ихлоси биафзояд то шайтон ноумед гардад ва чун шайтони бандаро ба ин навъи шинохти дигари мутаарриз ӯ намешавад .

Ончӣ мазкӯр шуд тахсӣс ба риё надорад балки бояд дар ҷамеъи ақоиду сифоту маликот , ба ин тариқ бӯда бошад , Маслан мешавад ки аз барои одамии яқини комил ба худоу сифоти камолӣа ӯу пайғамбар ӯу аўсёии пайғамбар ӯ ,у амри маъод ҳосил шаваду дили худро бар ин қарор диҳаду хотири худро ҷамъ кунад ва аз ташкику таваҳҳум кароҳат дошта бошаду шайтон дар баъзе аз авқоти баъзе всоўсро дар дил ӯ афканду хотир ӯро мушавваш созад , бояд машғӯли ҷавобу ради шайтон ,у муъориза ӯ нагардад , балки ба ҳамон яқини собиқи худ иктифо намӯда ва эътиқод кунад ки ин таваҳҳумоту всоўс , аз шайтонаст ва аслӣ надораду эътиборӣ ба онҳо нест ва бугзарад .

Ва агар машғӯлии муҷоҳида бо шайтон шавад шайтон ба рағбат меуфтад ва ба тадриҷи ақоид ӯро фосид месозад ва чун чанд дафъа чунин кунад шайтони даст аз сар ӯ мекашад ва ҳамчунин дар ҳасаду кӣнау ризоу таваккулу амсоли инҳо .

Наме бинӣ ки шайтон аз барои ифсоди кори бандагон , баъзе авқоти эшонро ба васвос дар ният ё қироат ё таҳорат ё амсоли инҳо май афканд агар чаҳ дафъа касе касе эътино накунад ва ба ончӣ аз шаръи расида иктифо кунад даст аз ӯ барме дорад ва агар аз пай ӯ баравад ҳар рӯзи васвос ӯ мтзоид мешавад , то ба ҷое мерасад ки аз ибодат боз мемонад ва ба ҳеҷ амали худ мутмаин намешаваду мисоли ин , мисли касеаст ки хоҳад ба маҷлиси илмӣ ё ваъзӣ ё намози ҷамоатӣ ҳозир шаваду шахси фосиқ хаёлӣ хоҳад ӯро боз дорад ва ӯро аз он маҷлис маҳрӯм созад ва дар роҳ ба ӯ дучор шавад ва хоҳад ӯро фиреб диҳад ва аз он ақидаи баргардонади пас агар он шахс боистад ва бо он фосиқи раду бадали намояду ончӣ ӯ гуяд ҷавоб диҳад матлаби он фосиқ ба амал меояд ва аз он маҷлис маҳрӯм мешаваду ҳамаи рӯзаи он фосиқ ба ин тамаъ , сари роҳ ӯро мегирад аммо агар мутлақан мултафит ӯ нашуду гӯш ба сухан ӯ накард ва ба таъҷил аз паии кор худ рафт ва чанд дафъа чунин кард , он фосиқ , маъюс мешаваду даст аз ӯ барме дорад .