Ва мурод аз он дар ин мақом , дурӯе ва ду забонӣаст , ба ин тариқ ки дар ҳузур касе ӯро мадҳ ва ситоиш кунӣ ,у изҳори дӯстӣу никхўоҳии намое ва дар ғиоб ӯ бархилоф он бошӣ ,у мазаммат ӯ кунӣ ва дар садади азият ӯ бошӣ ё онкии миёни ду нафар ки бо якдигар душмананд , омад ва шуд намое ва бо ҳар як дар душмании дайгарӣ мувофиқат кунӣ ва худро душман ӯ вонмоиӣ ва ӯро бар адовати он дайгарӣ таҳсин кунӣу душманӣ ӯро дар назараши ҷилваи диҳӣ ва чунон намое ки ту ҳам ёрӣ ӯ мекунӣ ва ин сифат аз ҷумлаи мӯҳликот азимааст .
Ҳазрати пайғамбари слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам фармуд ки ҳар ки ду рӯ бошад дар дунё , фардои қиёмат ӯро ду забон аз оташи хоҳ буд » ва фармуд « бадтарӣни бандагони худо дар рӯзи қиёмат , касе хоҳад буд ки дар дунёи ду рӯ бошад яъне шахсеро ба рӯе мулоқот кунаду дайгариро ба рӯе » ва низ фармуд ки « дар рӯзи қиёмат ҳар ки ду рӯ бошад хоҳад омад як забон аз қафоӣ ӯ овехта , ва як забони дигар аз пеш рӯй ӯ , ва шуъла хоҳанд кашид то рухсор ӯро бсўзоннд ва Нидо хоҳад расед ки инаст ки дар дунёи дурӯ ва ду забон буд » .