Ва махфӣ намонад ки ин дар сӯратӣаст ки ғараз аз тараддуди миёни ду душману мувофиқат бо онҳо , муҳкам кардани душмании эшону амсол он бошад аммо ҳаргоҳ касе омад ва шуд бо ду нафар , ки бо ҳам душмананд намояд ,у изҳори дӯстии худ бо ҳар як намояд ,у фии алўоқъи ҳам бо ҳар ду , дӯст бошад , ин нифоқ нест гӯи дӯстӣ ӯ бо ҳар як , дӯстии садоқат ва ҳақиқӣ нест , чун дӯстии ҳақиқӣ бо касе , бо дӯстии душман ӯ ҷамъ намешавад ва ҳамчунин , агар касе аз шар касе дигари тарсад , ва ба ҷиҳати дафъи шар ӯ бо ӯ изҳор дӯстӣ кунад ,у мадҳ ӯро намояд ба чизе ки эътиқод ба ӯ надошта бошад , ва бо ӯ мудоро ва сулӯк кунад , ин низ агар чаҳ нифоқаст ,у лекин то зарурат , дол ба онаст , мазмум нест , ва ҷоизаст шръо ҳамчунон ки Марвӣаст « мардӣ дар дар хонаи ҳазрати расӯли слии аллоҳи алайҳу ?алау силами изн духул талабед ҳазрат фармуд : изн диҳед ӯро ки бад мардӣаст аз қабӣлае чун он шахс дохил шуд , ҳазрат бо ӯ низ ба такаллум омад , ба наҳвӣ ки ҳозирон гумон карданд ки он шахсро дар хизмати он сарвари қадар ва манзалатӣаст чун берун рафт , арз карданд ки дар аввал чунин фармудӣ ва чун дохил шуд , бо ӯ ҳасани сулӯк ба ҷо оварадӣ ? он ҷаноб фармуд ки бадтарӣни халқи худо дар рӯзи қиёмат , касеаст ки эҳтирому икром ӯ намоянд , ки худро аз шар ӯ муҳофизати намоянд »у ҳамаи ихборӣ ки дар хусӯси мудорои ворид шудааст , далолат бар таҷвизи ин навъ мекунад .

Ва аз баъзе аз саҳоба манқӯласт ки « мо бар рӯй касоне чанд башшошат ва хуррамӣ мекардем , ки дилҳои мо бар эшон лаънат мекард » ва ҳамчунон ки ишора ба он шуд чун аз ин навъи сулӯк , дар вақтеаст ки ночор бошад ки бо он шахс шарир омад ва шуд намояд , ва дар тарк ӯу тарки мудоро , мзнаҳ зарар бошад на инки монанди аксари аҳли ин замон , ки ба маҳзи рдоӣти нафас , ё заъфи он , ё ба тамаъи баъзе аз фузули дунё , ё ба таваҳҳумот беҷо бо аксари мардуми баннои дурӯеи гузорда , ва эшонро ба суханоне мадҳ мекунанд ки Аслан дили эшон аз он хабар надорад , ва инро мудороу ҳасани сулӯк май номанд .